เมื่อแรกเขียนเรื่องหนุมาน ก็ประสงค์แต่เพียงเล่าเรื่องแปลกๆ ของหนุมานที่ต่างไปจากรามเกียรติ์ของไทย ครั้นเขียนไปแล้วปรากฏว่ามีผู้อ่านพลอยสนุกไปด้วย เพราะไม่คิดว่าเรื่องหนุมานจะมีข้อต่างกันมากเช่นนั้น บางท่านโทรศัพท์ถึงผู้เขียนขอให้ขยายความบางเรื่องบางตอนที่ยังคลุมเครือหรือในรามเกียรติ์ไทยไม่ถล่าวถึง เช่น เรื่องท้าวทศรถว่ามีความเป็นมาอย่างไร
ความจริงผู้เขียนก็อยากรู้ได้ตามหาหนังสือ Dacarath Jataka มาหลายปีแล้วแต่หาไม่ได้ แต่เคยอ่านเรื่องที่กล่าวถึงจาก Bengali Ramayanas บ้าง และจาก Ramayana in Lanka บ้าง เป็นเรื่องกระท่อนกระแท่น จึงขอเก็บความมาเล่า พอให้เห็นว่าเรื่องต่างจากฉบับอื่นๆ อย่างไรบ้างเท่านั้น
ตามเรื่องทศรถชาดกเล่าว่า มีกษัตริย์พระองค์หนึ่งครองกรุงพาราณสี ทรงพระนามว่า “ทศรถ” มีมเหสีถึง 16,000 แต่ไม่มีรัชทายาท ส่วนอัครมเหสีมีโอรส 2 องค์คือ ราม (Rama) และลักษมัน (Laksamana) กับธิดาชื่อ สีดา (Sita) ต่อมาอัครมเหสีสิ้นพระชนม์ ท้าวทศรถแต่งตั้งอัครมเหสีใหม่ ได้โอรสองค์หนึ่งทรงนามว่า ภรตกุมาร (Bharata-kumara) จึงเป็นที่โปรดปรานอนุญาตให้ขอพรได้ตามปรารถนา แต่อัครมเหสีเห็นว่ายังไม่ถึงโอกาสอันควรจึงไม่ทูลขอพระอันใด ครั้นภรตมีอายุได้ 6 ขวบ สบช่องเหมาะก็ขอพรว่าอยากได้ราชสมบัติให้แก่โอรสของนาง ราชาทศรถกริ้วมากที่บังอาจขอพรดังกล่าว เพราะตำแหน่งนี้เป็นของโอรสอัครมเหสีองค์เก่า แต่เมื่อถูกพิรี้พิไรอ้างพระดำรัสที่ให้พรไว้อยู่หลายครั้ง ก็จนพระทัยมีพระราชดำรัสให้พระโอรสทั้งสองพระองค์ออกจากพระนครไปหาอาณาจักรใหม่เมื่อเกิน 12 ปีแล้ว จะกลับมาทวงราชสมบัติก็ตามแต่ปรารถนา พระราม พระลักษมันและนางสีดาก็ลาพระบิดาเดินทางเข้าป่าไปถึงภูเขาหิมาลัย ได้เลือกที่แห่งหนึ่งซึ่งอุดมไปด้วยผลไม้ ปลูกอาศรมอยู่ประพฤติตนแบบฤษี พระลักษมันกับนางสีดายกพระรามเป็นพ่อเพราะเป็นพี่ใหญ่ให้อยู่ในอาศรม ส่วนทั้งสองที่เป็นน้องรับอาสาหาผลไม้เผือกมันมาเลี้ยง
ครั้นอยู่มาได้ 9 ปี ราชาทศรถก็ทิวงคตด้วยความตรอมพระทัยภรตกุมารก็ถูกพระมารดาจะให้ครองราชสมบัติแทน แต่บรรดาเสนาบดีไม่เห็นชอบด้วย เพราะราชสมบัติเป็นสิทธิของพระราม ภรตก็เห็นด้วยจึงยกกองทัพตามหาพระรามจนถึงอาศรมทูลเชิญให้เสด็จกลับ แต่พระรามปฏิเสธว่ายังไม่เกิน 12 ปี ตามที่พระราชบิดาตรัสสั่ง ภรตก็ทูลอ้อนวอนในที่สุดพระรามก็ประทานฉลองพระบาทฟางข้าว (straw-slippers) ให้ไปแทนให้เชิญฉลองพระบาทไว้บนพระราชบัลลังก์ เป็นเสมือนพระองค์ประทับอยู่และให้พระลักษมันและนางสีดากลับไปพาราณสีด้วย
