| ที่มา | คอลัมน์ ชิมชิล-ชิล มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุรนันทน์ เวชชาชีวะ |
| เผยแพร่ |
ร้านนี้เพิ่งเขียนถึงไปเมื่อเร็วๆ นี้ แต่วันนั้นไม่ใช่เมนูปกติ แต่ความร่วมมือของสองเชฟ คือ Gaggan เชฟสัญชาติอินเดียชื่อดัง และ Daniel เชฟชาวเปรูผู้มีร้านอาหารของตัวเองที่สิงคโปร์ จัด “อีเวนต์” ชาร์จค่าหัว ประดิษฐ์เมนูอาหารเปรูที่มีเครื่องเทศคล้ายเอเชีย รสชาติถึงใจ
แต่ผมก็ยังติดใจว่า หากเป็นเมนูปกติ ไม่มีโปรโมชั่น เจ้าของไม่ต้องมา “แสดง” ร้านจะเป็นอย่างไร? อาหารจะอร่อยไหม? และสัญญาผู้อ่านว่าจะพามาชิมอีกครั้ง
มีโอกาสปะเหมาะ โทรไปจองโต๊ะได้ เอาเลยดีกว่า อย่าค้างคาไว้นาน!!
“Meatlicious” มาจากคำว่า “Meat” ซึ่งแปลว่า “เนื้อ” จะเนื้อวัว เนื้อหมู เนื้อแกะ เนื้อไก่ เนื้อปลา เป็น “Meat” ทั้งสิ้น ส่วน “licous” มาจาก “Delicious” แปลว่า “อร่อย” ไม่มีหลักรวมคำและไม่มีคำนี้ในภาษาอังกฤษ แต่เจ้าของร้านแต่งเองใช้เป็น “Branding” ได้อย่างเหมาะ
และที่ชอบแอบไปร้านอาหารเวลาเจ้าของไม่อยู่ เพราะต้องการเห็นว่า “ระบบ” ดีไหม เจ้าของไม่ “เฝ้า” พนักงานเป็นอย่างไร หากฝึกไว้ดี พนักงานมีความรับผิดชอบ ผู้จัดการร้านเอาใจใส่ ร้านจะปัญหาน้อย เจ้าของไม่ต้องอยู่ตลอด เข้ามาเป็นครั้งคราว หรือจะใช้เทคโนโลยีช่วย ติดกล้องวงจรปิดก็ทำกัน
แต่ยังไงๆ ที่สุดแล้ว “ทิ้ง” ไม่ได้ ผมเคยอ่านเจอขนาดเจ้าของ “สตาร์บัคส์” นาย Charles Schultz ร้านกาแฟที่มีสาขาทั่วโลก เจ้าของยังต้องบินข้ามน้ำข้ามทะเลแวะเวียนตรวจงาน และให้กำลังใจพนักงานอย่างต่อเนื่อง ที่สำคัญที่สุดคือ ต้องสัมผัสลูกค้า ฟังข้อคิดเห็น ข้อติชมด้วยตนเองให้มากที่สุด จึงจะกลับมาปรับระบบให้เดินหน้า ให้บริการลูกค้าได้เต็มที่
สำหรับ Meatlicious วันที่ไป ไม่คึกคักเท่าวันที่มี “อีเวนต์” แต่ร้านก็เต็ม พนักงานให้บริการดี ต้อนรับขับสู้ แนะนำอาหารในเมนูอย่างมั่นใจ
เมนูร้านนี้ไม่ใหญ่ เลือกที่เป็น “Signature” จริงๆ ทำให้เตรียมง่ายสำหรับครัว และเลือกง่ายสำหรับลูกค้า ทั้งยังตั้งราคาได้สูง เพราะล้วนเป็นจานเด็ดๆ
จานเรียกน้ำย่อยสองจานเป็น Pan con Tomate คือ ขนมปังปิ้ง มะเขือเทศย่าง องุ่น ราดด้วยน้ำมันกระเทียมกับกะเพรา จานนี้กินง่ายๆ เบาๆ ขนมปังปิ้งไหม้ๆ นิดหน่อย ตัดกับรสชาติมะเขือและองุ่นที่ชุ่มฉ่ำ และ Jalapeno Relleno พริกเม็กซิกันย่าง ยัดไส้เครื่องเทศกับชีสจากนมแพะ เผ็ดๆ มันๆ พริกทำให้ไม่เลี่ยน ขนาดไม่ใหญ่ ไปกันสี่คน ตัดแบ่งคนละคำสองคำพอดี
สลัดจานที่พนักงานแนะนำเป็น Quinoa Salad “กีนัว” นั้น ติดอันดับยอดฮิตของพวกกิน “คลีน” กินแล้วให้ความรู้สึกสบายๆ ไม่หนักท้องเกินไป ใน “วิกิพีเดีย” บอกว่า กีนัวแรกเริ่มปลูกในเทือกเขาแอนดีส อเมริกาใต้ ค่อยๆ กระจายไปประเทศอื่น เมล็ดนำไปคั่วแล้วบดเป็นแป้งได้ ทำพาสต้าหรือขนมปัง กีนัวมีโปรตีนเฉลี่ย 16% ของน้ำหนัก
สามจานแรกจึงเข้าค่าย “สุขภาพ” คลีนไม่มีเนื้อสัตว์ รอรองรับจานหลัก ที่สั่งทั้งพาสต้า ไก่ แกะ และเนื้อ!!
เริ่มจาก Grilled Baby Lamb Chops ซี่โครงแกะจากลูกแกะฝรั่งเศส ย่างอย่างช้าๆ กับกระเทียม โหระพา และมะเขือเทศ เนื้อนุ่ม แต่เล็กไปหน่อย ให้มาสองชิ้น ต่อด้วย Argentine Chimichurri (300 grams) เนื้อวัวเลี้ยงด้วยหญ้า Tenderloin คลุกเรื่องเทศแล้วย่าง Meatlicious Spaghetti สปาเกตตีโบโลนญ่าโรยชีสหนำใจ ปิดท้าย ขอบอกใครมาร้านนี้ไม่กินอย่างอื่น แต่ต้องลอง ไก่ย่างตะนาวศรี Meatlicious Roast Chicken เครื่องเทศหอมเข้าเนื้อไก่ที่นุ่ม มีข้าวเหนียวมาด้วย จานนี้ “มือ” อย่างเดียวครับ
ปิดท้ายขนม แนะนำ Bread & Butter ชื่อธรรมดา แต่เป็นพุดดิ้ง เรซิ่น ผลไม้แห้ง สตูแอปเปิล กับไอศกรีมวานิลลา ทั้งหมดราคาไม่โหด คุณภาพการปรุงแต่งคุ้มค่า ไวน์มีให้เลือกพอควร ร้านนี้ไม่ผิดหวังที่กลับไปครับ
