เรื่องเล่าจากแคมป์ช้างศึก : ปัญหาของเด็กที่ยังไม่โต
“เรื่องเล่าจากแคมป์ช้างศึก” ขอจัดเรื่องหนักๆ ที่เป็นกระแสสังคมอยู่ในเวลานี้ กับการถอนตัวหนีกลับประเทศอย่างกระทันหันของ โจนาธาน เข็มดี เซนเตอร์ลูกครึ่งนมพาสเจอร์ไรส์ยี่ห้อหนึ่ง (ไทย-เดนมาร์ก เดี๋ยวผู้อ่านไม่เข้าใจมุก)
เรื่องราวมันเกิดขึ้นหลังจากวันก่อนเจ้าตัวโพสโซเชียลว่าอยู่โรงพยาบาลที่สิงคโปร์ ทำเอานักข่าวไทยแกงค์ที่ไปมองโกเลียด้วยกันแตกตื่น เพราะในแกงค์นี้มีไอจีน้องกันทุกคน เลยเห็นกันหมดว่าน้องอยู่โรงพยาบาล ต้องรีบไล่ตามเช็คว่าเกิดอะไรขึ้น จนสุดท้ายได้รู้ก็คือมีอาการปวดท้อง แต่ไม่เป็นอะไรมาก กลับมาโรงแรมได้ตามปกติ
แต่ที่น่าแปลกใจคือหลังจากนั้นได้สอบถามมาโน่ โพลกิ้ง หัวหน้าผู้ฝึกสอนทีมชาติไทยในการแถลงข่าว กลับบอกว่ายังไม่รู้ว่าโจนาธานจะเป็นอย่างไรบ้าง เลยทำให้สงสัยว่า ไหนข่าวที่บอกมาบอกไม่เป็นอะไรมาก แต่ทำไมบอกไม่ได้ว่าพร้อมลงเล่นกับเมียนมาในวันรุ่งขึ้นหรือไม่
จนกระทั่งช่วงดึกก็เกิดความแตกตื่นอีกครั้งเพราะเจ้าตัวโพสสตอรี่ไอจีบินกลับประเทศ! อ่าวเห้ย แค่ปวดท้องนี่นา ทำไมต้องบินกลับประเทศเลยหล่ะ หรืออาการมันรุนแรงกันนะ
เดือดร้อนนักข่าวสายบอลไทยต้องไปแคะออกมาว่าจริงๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แค่ปวดท้อง กินไม่ได้ นอนไม่หลับ จะไม่สามารถปรับตัวได้เลยเหรอ เวลาในทัวร์นาเมนต์ยังเหลืออีกตั้ง 20 กว่าวัน
สุดท้ายไปได้รับคำตอบมาว่าที่มีปัญหา ไม่ใช่เรื่องปากท้อง แต่เป็นเรื่องทัศนคติของเจ้าตัวมากกว่า หลายคนจำกันได้ว่าโจนาธานถือว่าเป็นตัวหลักของทีมชุดยู-23 ที่เล่นรอบคัดเลือกที่ประเทศมองโกเลีย แต่พอมาถึงชุดใหญ่ เจ้าตัวต้องเจอกับเบอร์ท็อปๆ ของประเทศไทย เลยทำให้กลายเป็นตัวเลือกลำดับ 3-4 (หรือ 5 ด้วยซ้ำ ถ้าดูจากนัดแรกที่กฤษดา กาแมน ได้ลงตัวจริง) เลยเกิดอาการงอแงขึ้นมา
นอกจากนี้เจ้าตัวยังไม่ยอมเรียนรู้เรื่องการปรับตัวเข้ากับรุ่นพี่ในทีม หรือการปรับตัวให้เข้ากับแท็คติกของโค้ช ดังนั้นเมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้น อาจจะทำให้บรรยากาศมันเสียกันไปหมด สุดท้ายจึงต้องยอมส่งกลับประเทศดีกว่า
ปัญหาคือการทำแบบนี้ทีมชาติไทยไม่สามารถเรียกผู้เล่นใหม่เข้ามาเสริมทีมได้ ฉะนั้นตำแหน่งเซนเตอร์แบ๊กที่เหลือจะมีแค่ มานูเอล ทอม เบียร์ห, เอเลียส ดอเลาะ, ปวีร์ ตัณฑะเตมีย์ และกฤษดา กาแมน กองกลางที่ถอยมาเล่นเซนเตอร์ได้เท่านั้น ก็ถือว่าส่งผลเสียกับทีมชาติไทยเหมือนกัน เพราะตัวเลือกในการใช้งานน้อยลง
สิ่งหนึ่งที่โจนาธานจะต้องเรียนรู้ก็คือ การที่คุณเล่นอยู่ในต่างประเทศ เป็นลูกครึ่ง เป็นตัวหลักในชุดเยาวชน และเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงขึ้นมาจากฟอร์มการเล่นที่เป็นตัวหลักของทีม ไม่ได้บ่งบอกว่าคุณคือเบอร์ 1 ของประเทศ เพราะคติหนึ่งที่ควรตระหนักไว้คือ “เหนือฟ้ายังมีฟ้า” ต่อให้คุณเก่งเลิศเลอมาจากไหน ไม่ได้บอกว่าคุณจะเก่งที่สุดเสมอไป
การทำแบบนี้มันคือการกระทำของ “เด็ก” ที่ยังไม่รู้จักโต ซึ่งโชคยังดีที่เจ้าตัวยังอายุแค่ 19 ปีเท่านั้น มันยังมีโอกาสให้เขาได้เรียนรู้จากความผิดพลาดที่เกิดขึ้น
หวังว่าจะไม่หมดอนาคตกับทีมชาติไปเพียงเพราะเรื่องแบบนี้ละกันนะขอรับ
