ในเวลาที่เป็นทุกข์แสนสาหัส หมดแรง หมดกำลังใจ สิ่งที่ยากลำบากคือการต้องก้าวเดินต่อไป พยายามใช้ชีวิต พยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้
ยากนะครับ แต่ก็ต้องทำ ต้องยืนหยัดต่อไปให้ได้…
ชีวิตของ เลสเตอร์ ซิตี้ หลังจากคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีก เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ฤดูกาลใหม่เริ่มมา 8 นัด แพ้ซะครึ่ง ชนะแค่ 2 เกม ฟอร์มย่ำแย่ เกมรับเปื่อยยุ่ย เสียประตูง่ายแบบไม่น่าเชื่อ
เลสเตอร์เล่น 8 นัด เสีย 14 ประตู นอกบ้านแพ้ทุกนัด โดน ลิเวอร์พูล กับ แมนฯยู ถล่ม 4-1 ล่าสุดแพ้ เชลซี 0-3 มันน่าตกใจเพราะมาตรฐานที่ทำไว้ไม่ใช่แบบนี้ ปีก่อนทีมจิ้งจอกเล่นบอลเหนียวจะตาย กองหลังผิดพลาดน้อยมาก
ที่สำคัญคือ เลสเตอร์ตัวจริงเสียงจริงเน้นเซฟตี้เฟิร์สต์ ขึงเกมรับไม่ให้เสียง่ายไว้ก่อน นักเตะมีวินัยสูงมาก ไม่ใช่เลสเตอร์ที่ขายเกมรุก บุกแลกหมัด นักเตะเสียสมาธิ หลงตำแหน่งอุตลุดอย่างที่เห็น
กัปตันทีม เวส มอร์แกน ฟอร์มตกไปมาก เจมี่ วาร์ดี้, ริยาด มาห์เรซ, แดนนี่ ดริ๊งก์วอเตอร์ ไม่มีใครอยู่ในระดับที่เคยทำได้สักคน นักเตะเล่นแย่ลง ทีมย่อมแย่ตาม แต่เรื่องนี้ กุนซือ เคลาดิโอ รานิเอรี่ ก็ต้องรับผิดชอบด้วย
ผมไม่คิดว่า สภาพของเลสเตอร์เหมาะกับการใช้มิดฟิลด์คู่กลางแค่ 2 คน เสีย เอ็นโกโล่ ก็องเต้ ไป หาตัวแทนคนต่อคนไม่ได้ เพราะก็องเต้ ขยันวิ่ง ขยันไล่ ทำงานเหมือนมี 2 คนในร่างเดียว การจะอุดช่องว่างจึงต้องปรับแผนมาใช้มิดฟิลด์ตรงกลาง 3 คน ไม่งั้นเอาไม่อยู่แน่นอน
อย่าลืมว่ากองหน้า ชินจิ โอกาซากิ ที่ช่วยวิ่งสกัดบอลแบบลืมเหนื่อย ปีนี้โดนดร็อปเป็นตัวสำรอง เพราะกุนซือรานิเอรี่ชอบดาวยิงอาชีพอย่าง อิสลาม สไลมานี่ หรือ อาเหม็ด มูซ่า มากกว่า สองตัวนี้เก่งก็จริง แต่ความขยันสู้ชินจิไม่ได้ พอกองหน้าไล่บอลน้อยลง มิดฟิลด์คู่กลาง 2 ตัวเบรกเกมไม่อยู่ กองหลังที่ค่อนข้างช้าอยู่แล้ว จึงเละตุ้มเป๊ะไปตามๆ กัน
ทางแก้ก็คือ กลับไปเป็นเลสเตอร์ทีมเดิม เพลย์เซฟ ใครว่าถนัดตีหัวเข้าบ้านก็ช่าง เอาหลังบ้านแน่นไว้ก่อน แล้วรอจังหวะเข้าทำแบบเนื้อๆ แดนกลางต้องเพิ่มคน เล่น 4-4-2 ไม่ไหวแน่ ต้องเป็น 4-3-3 หรือ 4-2-3-1 อัดแดนกลางให้ปึ้ก เพื่อช่วยกองหลังด่วนที่สุด
ถ้าเลสเตอร์ยังเสียประตูหมูตู้อยู่แบบนี้ ชีวิตไม่มีความปลอดภัยแน่นอน
