กวีกระวาด | ฤดี ณ หทัย
กี่พรรษาแล้วที่ยังทุกข์ทน
อยู่ในผงแดดอวลอากาศ วิปลาสฤทัยกระไรนั่น
ผงแดดห่มคลุมเหมือนลงทัณฑ์ ชีวันร้อนรุ่มคลุมอาภรณ์
ขับเคี่ยวลงแรงแทงหัวอก นี่นรกหรืออย่างไรไม่ถ่ายถอน
อนาคตฝากไว้กับชีพจร นอนบนเส้นลวด กรวดก็พสุธา
ทิ่มตำแทงเช้า-ค่ำ ย้ำสำนึก หุบเหวลึก ฟ้าสูง ทุ่งอุตส่าห์
อากาศวิปริตชิดอยู่อู่น้ำตา ต้นกล้าชราเหี่ยวเรี่ยวแรงลด
ลมกระพือโหมมาว่าฝนตก เฝ้ายอยกฟ้าแถน แผ่นดินบด
เป็นลมแล้งแห้งคาค่ารันทด เพียงแค่หยดของน้ำตาของแถนฟ้า
ลมหายใจไอน้ำซ้ำเป็นผง ผิวขององจับเกล็ด เสร็จพรรษา
เสร็จพิธีพระสงฆ์ ได้ลงนา อยู่ในผงแดดกล้าวาระรอบ
อีกขวบกรอบแห้งอีกแล้ว…คือผืนดิน ขวบชีวินอีกครั้งยังทุกข์ทน •
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022
