หัวเขาแดง | ณฐกร กวินนาถ
ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด
1.
บาดแผลแลเห็นหัวเขา ดินแดงแหว่งเว้า
ทำร้ายทำลายแผ่นดิน
ขุดรากถอนโคนจนสิ้น พฤกษาพังภินท์
ไถทางทอดยาวย่ำยี
อำนาจท้องถิ่นท้องที่ สำแดงบารมี
อิทธพลปกคลุมแนวไพร
เอาหูเอาตาไปไร่ เอื้อประโยชน์ใคร
ดมดอมหอมกลิ่นเงินตรา
คดีไร้ความคืบหน้า ซ่อนเร้นล่าช้า
กฎหมายเอื้อมไปไม่ถึง
กัดกินแผ่นดินรุมทึ้ง มิหวั่นพรั่นพรึง
ถากทางยาวหลายกิโล
2.
คือรากคือฐานนานโข เจดีย์ใหญ่โต
อยู่เหนือขุนเขาเนานาน
คือซากก่อสร้างสถาน รากเมืองรากบ้าน
คืออารยะแห่งนาคร
ร้อยวันพันปีนับย้อน บ้านเกิดเมืองนอน
บรรพชนก่อร่างสร้างทำ
วิจิตรเกินเอ่ยถ้อยคำ งดงามค่าล้ำ
สิงหนครสงขลา
ความเห็นแก่ตัวชั่วช้า ขุดเขาเผาป่า
มิเหลือสิ่งใดชื่นชม
รอวันสูญสิ้นดินถล่ม ซากอิฐทับถม
ที่สุดคือความเสื่อมสลาย
บาดแผลภูผาพังทลาย ร้าวยอดถึงปลาย
สุ่มเสี่ยงพังลงตรงหน้า
3.
เสื่อมจากอำนาจเงินตรา กิเลสตัณหา
เสื่อมจนสูญสิ้นวิญญาณ
บาดแผลแลเห็นหัวเขา ผ่านกาลนานเนา
คล้ายสนิมเกาะกินภูผา
คือสนิมฝังลึกในกายา กินเนื้อวิญญา
คือ “สนิมเนื้อใน” ใจคน •
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022
