จดหมาย | ประจำวันที่ 19-25 กรกฎาคม 2567
• พระ (1)
ทรงฌานทั้งวันทั้งคืน
แม้ในยามตื่นยามนอน
เวทนาเรียกจึงถอดถอน
อาเนญชสมาธิตอนลืมตา
“อรูปฌาน”
พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
โดยสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต)
อธิบาย “อเนญชาภิสังขาร” คือ สภาพที่ปรุงแต่งภพอันมั่นคง ไม่หวั่นไหว
ได้แก่ ภาวะจิตที่มั่นคงแน่วแน่ด้วยสมาธิแห่งจตุตถฌาน
อาเนญชสมาธิ ก็ย่อมหมายถึงสมาธิอันมั่นคง ไม่หวั่นไหว
ในสัปดาห์แห่งอาสาฬหบูชา และเข้าพรรษา
ขอให้ชาวพุทธทั้งหลาย
มีภาวะจิตเบิกบาน มั่นคง แน่วแน่ในสมาธิ เทอญ
• พระ (2)
ยอมรับว่า ชีวิตที่เป็นตัวตน ตั้งแต่แรกเกิด มาจนถึงปัจฉิมวัยในวันนี้
ที่อยู่รอดปลอดภัยมาได้ก็เพราะพุทธศาสนา
แม้ต้นๆ ทางเดินจะขรุขระเต็มไปด้วยขวากหนามหลุมบ่อตลอดทาง
เพราะพ่อแม่ตายจากตั้งแต่เล็กๆ เป็นเด็กเร่ร่อนไร้บ้าน ต้องระหกระเหินไปทั่ว
อดอยาก ยากแค้น ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือกับเขา
มีโอกาสบ้างก็กระท่อนกระแท่น แค่พออ่านออกเขียนได้
ทั้งนี้เพราะต้องขวนขวายหาอาหารใส่ปากใส่ท้องให้รอดตายเสียก่อน
ทางเดินที่มองไปข้างหน้า จึงเต็มไปด้วยขวากหนาม หลุมบ่อ ของความชั่วร้ายทั้งหลาย
ทั้งเพื่อนกุ๊ย นักเลงหัวไม้ เหล่ามิจฉาชีพ อาชญากร ยาเสพติด ฯลฯ
ทั้งนี้ทั้งนั้น คงจะเป็นเพราะพระคุณของพระพุทธศาสนา
ทั้งพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ที่ชักจูงให้พ้นมาจากสิ่งชั่วร้ายเหล่านั้น
เพราะพอเริ่มอ่านออกเขียนได้ ก็หันมาให้ความสนใจในพระพุทธศาสนา ที่ชักจูงชีวิตไปในทางที่ถูกที่ควร
ให้รักการใช้ชีวิตแบบสมถะ สันโดษ
ไม่เห็นแก่ตัว ไม่เอารัดเอาเปรียบผู้คน ไม่ฉกฉวยโอกาสแสวงหาสิ่งที่ไม่ควรได้ในทางที่ไม่ถูกไม่ควร แม้โอกาสจะเปิดให้ และให้มีความเมตตาเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่แก่ผู้คนที่ด้อยกว่า
และก็เศร้าใจทุกครั้ง ที่ได้ทราบข่าวคราวที่ไม่ดีงาม และได้พบเห็นกับตา
เกี่ยวกับพระภิกษุสงฆ์ ครองทรัพย์สิน เงินทองนับสิบๆ ล้านหรือหลายร้อยล้าน ที่ได้มาโดยความไม่ถูกต้อง หรือจากศรัทธาของประชาชน ที่ตั้งใจทะนุบำรุงพระศาสนา
รวมทั้งการไปข้องแวะเสพเมถุนกับสีกา หรือเหล่าชายด้วยกัน ทั้งพระชั้นผู้น้อย และพระชั้นผู้ใหญ่ รวมไปถึงเรื่องไม่ดีไม่งามต่างๆ อีกมากมาย
แต่ก็มาตัดใจได้ เมื่อคิดได้ว่า ท่านเหล่านี้ล้วนเป็นสมมุติสงฆ์ เป็นปุถุชนคนธรรมดา
เมื่อเป็นปุถุชนก็มีกิเลสตัณหา รัก โลภ โกรธ หลง แบบชาวบ้านทั่วๆ ไป และเข้ามาสู่ร่มเงาของพระพุทธศาสนาด้วยเหตุผลต่างๆ กัน
แต่ที่เข้ามาเพื่อแสวงหาความหลุดพ้นตามเจตนาของพระพุทธองค์ มีน้อยมาก และนับองค์ได้
ดังนั้น พระอริยบุคคลจึงหาได้ยากยิ่ง และคงจะนับองค์ได้ ในจำนวนของพระภิกษุสามเณรหลายแสนรูป ในบ้านเมืองของเรา
จึงขออย่าฝากจิตฝากใจเอาไว้กับพวกท่านทั้งหมด
เผื่อใจเอาไว้บ้างกันความผิดหวัง
พระพุทธ พระธรรม นั่นแหละของแท้ ฝากใจไว้เถอะไม่ผิดหวังแน่นอน
ส่วนสมมุติสงฆ์หลายๆ องค์ ที่จ้อเป็นต่อยหอย เอาธรรมะมาเผยแผ่สั่งสอนผู้คนเก่งๆ ทั้งนั้น
แต่เชื่อเถอะไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรหนักหนา หัวดีหน่อย เรียนเก่งหน่อย พูดจาเก่ง ปฏิภาณไหวพริบดี ยิ่งหน้าตาดีหน่อยก็ดังไม่ยาก
จะให้ดีลองไปอยู่ใกล้ชิดสักพัก แล้วจะรู้เอง ว่าองค์ไหนอริยสงฆ์ องค์ไหนสมมุติสงฆ์
สอนธรรมมะ ให้ผู้คนพ้นทุกข์ยาก นั้นมันง่าย แต่มันทำยาก
เห็นข่าวคราวและคาวกันมามาก ตั้งแต่อดีตมาถึงปัจจุบันเลอะเทอะ เหลวแหลกกันแค่ไหนก็รู้อยู่
หรืออย่างที่ผู้คนเขาแซวกันนั่นแหละ “จงทำอย่างที่อาตมาสอน แต่อย่าทำอย่างที่อาตมาทำ”
รู้เท่าทันแล้วจะสบายใจ
ธ่อ…มากมายหลายองค์ บางองค์บวชมาหลายสิบพรรษา สอนธรรมระดับปรมัติธรรม ให้ผู้คนหลุดพ้น ผู้คนเคารพกราบไหว้ทั่วบ้านทั่วเมือง
อ้าว…เผลอแผล็บเดียว สึกมานอนกกเมียซะแหล่ว
หลายรูปต้องถูกจับสึก เพราะไปเสพกามกับสีกา และเด็กหญิง จนเดือดร้อนหลวงต้องนำตัวไปเลี้ยงดูในคุกในตะราง
เรื่องของพระเสพกามกับสีกา หรือกับชายด้วยกัน ต้องเข้าใจนะครับ เจ้ากามราคะหรือดำฤษณา ตัวนี้ฤทธิ์เดชของมันรุนแรงจริงๆ
จึงยากที่ปุถุชนจะก้าวพ้นกันได้ นอกจากผู้ที่ใจแข็งจริงๆ หรือผู้ที่บรรลุธรรมระดับสูงเท่านั้น
ผู้คนที่ถูกผลิตขึ้นมาจนแทบจะล้นโลก ในทุกวันนี้ ก็เพราะฤทธิ์เดชของเจ้าดำฤษณาตัวนี้แหละ
เชื่อว่าวันนี้อ่านแล้วคงเครียดกันแน่
ขอเปลี่ยนบรรยากาศมาชมภาพเก่าเล่าเรื่อง “โลโกปัตถัมภิกาเมตตา เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก” กันดีกว่า
ไม่ต้องไปใส่ใจกับเหล่านักบวชที่มากพรรษา แต่อาสวะก็ยิ่งหนาขึ้น
สู้สามเณรในภาพนี้ไม่ได้
พรรษายังน้อย ยังใสบริสุทธิ์ อาสวะก็พลอยน้อยตามไปด้วย
ดารานำแสดง : สามเณรองค์หนึ่งกลับจากบิณฑบาต กับเหล่าอารามบอยทั้งหลาย ที่ดาหน้ามาต้อนรับด้วยความดีอกดีใจ อันเป็นผลมาจาก โลโกปัตถัมภิกาเมตตา ที่สามเณรกับเหล่าอารามบอยเหล่านี้
โลเกชั่น : วัดสารอด เขตราษฎร์บูรณะ ฝั่งธนบุรี เมื่อเกือบห้าสิบปีที่แล้ว
ตากล้อง : อีตา ปิยพงศ์ เจ้าเก่า
อธิบายภาพ : ไชโย้ ดีใจจังเล้ยพี่เณรมีอะไรมาฝากพวกผมมั่งฮับวันนี้
ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน) เจ้าเก่า
หวังว่าภาพ เมตตาเป็นเครื่องค้ำจุนโลก
ของสามเณรน้อย
คงทำให้ ชาวพุทธ ชุ่มชื่นใจบ้าง
ส่วน “สมมุติสงฆ์” ที่ ปี้ปิยพงศ์ ว่ามา
แม้เวลาจะผ่านมานานแล้ว
แต่ก็ยังทันสมัย แถมล้ำสมัยไป ปัญหา “เจ้ากู”
ก็คงวนเวียนซ้ำซาก แก้ไม่ได้
และพิสดารหนักข้อขึ้นทุกที •
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022
