กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ
ประโลมโรค
สุริยนย่ำสนธยาหยาด
เพชรสังฆาตพลอยสีพจีใส
เวลาเกินเนิ่นกาลเหมือนนานไกล
เหลือเท่าไรไม่รู้ฤดูฤดี
ไม่อยากอยู่อย่างอยากยากเปล่าเปล่า
อยู่อย่างเต่าก็นานเกินต้องเดินหนี
แค่เวียนรอบอกรวบครบขวบปี
ต้นยางนาวารียังมีรอย
ชีวิตนี้มีอะไรที่หลงเหลือ
ดอกมะเขือน้ำมะเน็ดเอร็ดอร่อย
โลกทางเลอะมีให้เลือกทั้งเผือกกลอย
ดื่มน้ำกร่อยว่าทางแก้แก่กะลา
อ้างอึงกฎกติกามารยาท
ญาติของมารพิมานมาศหมิ่นประหม่า
ประเมินประมาณมหาอภิญญา
และสิกขาปกีรณัมชื่นชำเรา
เมื่อชะแรแก่ตัวตามัวหง่อม
รู้เจียมถ่อมอยู่ในศีลกินในเหย้า
ลูบพุงนิดไม่คิดยากพรากผู้เยาว์
ธำรงเผ่าสืบพันธุบรรลุสบาย
สมาธิดำริช้าวาจาชอบ
อารีอารอบชื่นคำยอส่วนต่อขยาย
เป็นสุขดีมีทีเด็ดเฟรชแอนด์ดราย
สวาทวายไม่กังวลกลเม็ด
สุริยนสนธยาใกล้ลาลับ
อัจกลับกระต่ายเถาะเกาะเสม็ด
พัชราเพชรีท็อปซีเคร็ท
ทำ ว่า เฮ็ด อิหยังหว่า? บ้าไหมคร้าบบ? •
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022
