กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ
โลกธรรม 8
เมื่อมีลาภเสื่อมลาภยศเสื่อมยศ
ทั้งนักพรตนักบวชตำรวจทหาร
เมืองก็มีกิเลสกักเป็นนักการ
ป่วยทางจิตพิสดารผ่านสำแดง
ไม่ยินดีด้วยผู้อื่นสดชื่นจริต
เสพแล้วติดลาบก้อยหอยแห้งแห้ง
แพทองธารพานทองถาโถมมาแรง
แข่งเรือแข่งวาสนาสมาธิ
ป้อมยืมเพื่อนสะเทื้อนหล้าจะท้าโรค
ชะแง้ชะโงกเงื้องุดอุตริ
กระทุงเหวย้วยถุงพุงกะทิ
ฉุนโกรธกิริยาเสื่อมละเลื่อมสะท้าน
ริษยาอาถรรพ์บรรจถรณ์
มีแง่งอนหงุดเงี้ยวจิตเสียวซ่าน
ระทดระทมลังถึงถลึงฌาน
สมาทานโกธะคว้ากระชอน
ฉวยกระชุชรอับกระสับกระส่าย
อารมณ์เสียเสียดายไม่โอนอ่อน
อ้างว่าหยอกออกญาปัญญายอน
ตบกะโหลกเมร่อนอ่อนระอา
พิราบขาวกางปีกต่างหลีกกลิ่น
โลกย์โสภิณดาเรศวิเศษกล้า
สแตนเลสเรตติ้งอุ๊งอิ๊งมา
ป้อมยืนเพื่อนเหมือนจะบ้าบูดบึ้งตึง
บริบทยศลาภกำซาบเสื่อม
สรรเสริญเงื้อมมืออมรนั่งนอนอึ้ง
กิมกี่กิมก่ายเถาเงื้อมเต้าทึง
นินทาถึงเส้าหลินถูกนินทา! •
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022
