งูกินหาง… ฉบับปีมะโรง ๒๕๖๗ | ธรรมรุจา ธรรมสโรช : ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด
งูกินหาง… ฉบับปีมะโรง ๒๕๖๗ | ธรรมรุจา ธรรมสโรช
ประกวดกวีนิพนธ์มติชนอวอร์ด
ลูกงูเอ๋ย… ยามเจาะจากเปลือกไข่ เจ้าถูกโยนทิ้งไว้เจ็บสาหัส
ขาดอาหาร มีแผลเป็น ดูเด่นชัด เขี้ยวความสัตย์ขย้ำทุกค่ำเช้า
ลืมตาตีสี่ครึ่งถึงรถเมล์ ดึกยินเพลงกล่อมเห่ในเพิงเก่า
สังกะสีเป็นรูดูทึมเทา น้ำคลองเหม็นเน่าติดห้างดัง
“แม่งูเอ๋ย… กินน้ำบ่อไหน บ่อใดใดฟองฟอดน้ำตาหลั่ง
กินบ่อโศกโยกขบวนจวนจะพัง พ่องูคลุ้มคลั่งทุบบีฑา
พ่องูกินน้ำบ่อทราย ขนกระสอบโยกย้ายตามนายจ๋า
เขาเป็นนายทุนตระกูลพ่อค้า เขามีการศึกษาราคาแพง
แม่งูกินน้ำบ่อหิน แม่กัดก้อนเกลือกินจนดินแห้ง
ถูกกินหัวกินหางอย่างรุนแรง กินหมดก็ตะแคงตลอดตัว”
หนูเกิดแต่โคลนตมครอบครัวงู ซึ่งเลื้อยอยู่ใต้เมืองเรืองสลัว
คลุกขี้เถ้าเขลาขลาดหวาดกลัว สังคมเย้ายั่วหลายทิศทาง
พอเจ้าหนูขึ้นชั้นประถมสี่ เพื่อนก็ชวนต่อยตีบ้านข้างข้าง
แม่ไม่อยู่ พ่อไม่อยู่ ดูรกร้าง แออัดแต่กลับว่างซึ่งความรัก
ประถมห้าก็มีพี่ผู้ใหญ่ ชวนเที่ยวตะลอนไปดูเครื่องจักร
ชวนเล่นนับยาเม็ดสนุกนัก ชวนเล่นตักผงขาวเข้าใส่ซอง
วิ่งเล่นเข้าออกนอกชุมชน สู่ถนนซอกซอยเป็นร้อยห้อง
วัยรุ่นเสพยากลอกตามอง พอเอาของมอบให้ได้เงินมา
สวมชุดนักเรียนชั้นปอหก รอยช้ำรอยชกทั่วทั้งหน้า
วันก่อนโดนกระทืบส่งของช้า “เอ็งน่ะทำลูกค้าเขารอนาน”
พ่อแม่งูกลับบ้านแต่ละที เข้ารุมทึ้งตบตีเสียงประสาน
“ไอ้ลูกเวร… ไอ้ลูกชั่ว ไอ้ลูกพาล ทำเรื่องน่ารำคาญไสหัวไป”
หนูเดินเลียบคลองมองตะวัน ปีมะโรงหนูฝันเห็นแสงใหม่
วงจร “งูกินหาง” ขมข้างใน หนูแค่มีหัวใจเป็น “ลูกงู” •
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022
