เมษา พฤษภา 2553 การเจรจา จุดเริ่ม ความล้มเหลว ต่างเป้าหมาย ต่างความต้องการ

ยุทธการ แดงเดือด

เมษา พฤษภา 2553

การเจรจา จุดเริ่ม ความล้มเหลว

ต่างเป้าหมาย ต่างความต้องการ

ในบรรยากาศแห่งการตั้ง “กำลัง” ประจันหน้าระหว่างรัฐบาลกับ นปช.แดงทั้งแผ่นดิน ฝ่ายหนึ่งรวมพลอยู่สะพานผ่านฟ้าลีลาศ กระจายกำลังออกตลอดแนวถนนราชดำเนิน อีกฝ่ายหนึ่งแม้จะมีทำเนียบรัฐบาลเป็นสัญลักษณ์

แต่ภายหลังประกาศใช้พระราชกำหนดการบริหารราชการแผ่นดินในสถานการณ์ฉุกเฉินก็มีกรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์เป็นกองบัญชาการ

ที่ถนนราชดำเนินเป็นกำลัง “การเมือง” ที่ ร.11 รอ.เป็นกำลัง “ทางทหาร”

ในที่สุดการจัดตั้ง นายกอร์ปศักดิ์ สภาวสุ เลขาธิการนายกรัฐมนตรีเป็นผู้ประสานทำความตกลงเบื้องต้นก็นำไปสู่บทสรุปร่วมกัน

นั่นก็คือ การเจรจาในทางการเมืองระหว่าง 2 ฝ่าย

“มติชน” บันทึกประเทศไทย ปี 2553 บันทึกรายละเอียดการเจรจาพร้อมกับอินโฟกราฟิกข้อเสนอจากรัฐบาล

ขอให้ศึกษาจังหวะก้าวและรายละเอียดจากแต่ละฝ่าย

วันที่ 28 มีนาคม 2553 รัฐบาลเปิดเจรจากับแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) แดงทั้งแผ่นดิน ที่สถาบันพระปกเกล้า ตัวแทนของแต่ละฝ่ายประกอบด้วย

ฝ่ายรัฐบาล มี นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายชำนิ ศักดิเศรษฐ นายกอร์ปศักดิ์ สภาวสุ

ฝ่าย นปช.แดงทั้งแผ่นดิน มี นายวีระ มุสิกพงศ์ นายจตุพร พรหมพันธุ์ นพ.เหวง โตจิราการ

โดยถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ตั้งแต่เวลา 16.30-20.00 น.

“มติชน” บันทึกประเทศไทยระบุว่า นับเป็นการเจรจาเพื่อหาทางออกทางการเมืองครั้งแรกในประวัติศาสตร์การเมืองไทยที่มีการถ่ายทอดสดทางสถานีโทรทัศน์ทุกช่อง

ทำให้ประชาชนได้เห็นถึงท่าทีในการเจรจา การชิงไหวชิงพริบ ข้อเสนอและการดีเบตระหว่างกัน

เราจึงได้เห็นภาพ คณะ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ จับมือกับคณะของ นายวีระ มุสิกพงศ์ ก่อนที่จะเปิดการเจรจาเพื่อหาข้อยุติความขัดแย้งทางการเมืองที่สถาบันพระปกเกล้า ถนนแจ้งวัฒนะ

แม้จะยิ้มแย้มต่อกันและกัน แต่ทว่าผลการเจรจาในวันแรกไม่เป็นที่ยุติ จึงนัดเจรจากันอีกครั้งในวันถัดมา

การเจรจาในวันที่ 29 มีนาคม จึงทวีความร้อนแรงแหลมคมเป็นพิเศษ

ในวันที่ 2 ของการเจรจา ฝ่ายของรัฐบาลมาพร้อมกับการยอมรับของรัฐบาลที่จะยุบสภาภายใน 9 เดือนโดยข้อเสนอนี้ของรัฐบาล นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ยืนยันว่าผ่านความเห็นชอบจากพรรคร่วมรัฐบาลมาแล้ว

จากนั้นก็แสดงกระบวนการดำเนินการในเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญสู่การยุบสภาหากเป็นที่ตกลง

วันที่ 30 มีนาคม 2553 ครม.พิจารณาการออกเสียงประชามติ

จากนั้น วันที่ 1-2 เมษายน พบประธานสภาผู้แทนราษฎร ประธานวุฒิสภา จากนั้น วันที่ 5 เมษายน นายกรัฐมนตรีประกาศราชกิจจานุเบกษา เรื่องประชามติ

กำหนดวันออกเสียงประชามติ มาตรา 5 ภายในไม่น้อยกว่า 90 วัน แต่ไม่เกิน 120 วันนับจากวันที่นายกรัฐมนตรี นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ประกาศเมื่อวันที่ 5 เมษายน เป็นวันที่ 11 กรกฎาคม เท่ากับ 98 วัน

วันที่ 20 กรกฎาคม นำผลประชามติเสนอ ครม.เพื่อแก้ไขรัฐธรรมนูญเป็นไปตามบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ มาตรา 291

วันที่ 23 กรกฎาคม ส่งเรื่องแก้ไขรัฐธรรมนูญไปสภา

วันที่ 28 กรกฎาคม สภาพิจารณาวาระ 1 ตั้งคณะกรรมาธิการ ขณะเดียวกันวันที่ 30 กันยายน รับฟังความคิดเห็นตามมาตรา 291 ระยะเวลา 45 วัน คณะกรรมาธิการพิจารณารายมาตราวาระ 2

เมื่อผ่านการพิจารณาวาระ 2 ต้องรอ 15 วันตามรัฐธรรมนูญมาตรา 251

จากนั้น ในวันที่ 16 ตุลาคม สภาพิจารณาวาระ 3 ผ่านความเห็นชอบส่งสำนักราชเลขาธิการ คาดว่าภายในวันที่ 20 พฤศจิกายน เมื่อมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ก็นำลงประกาศรัฐธรรมนูญฉบับแก้ไขเพิ่มเติมในราชกิจจานุเบกษา

วันที่ 21 พฤศจิกายน ออกพระราชกฤษฎีกายุบสภาผู้แทนราษฎร

ตามบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2550 มาตรา 108 กำหนดวันเลือกตั้งไม่น้อยกว่า 45 วัน แต่ไม่เกิน 60 วัน

นั่นก็คือ เลือกตั้งภายในไม่เกินวันที่ 20 มกราคม 2554

“มติชน” บันทึกประเทศไทย ปี 2553 ระบุว่า วันที่ 29 มีนาคม การเจรจาก็ยังไม่บรรลุข้อตกลง แถมบรรยากาศการพูดคุยมีการปะทะคารมกันดุเดือดกว่าวันแรก

นปช.แดงทั้งแผ่นดินยืนกรานให้ยุบสภาภายใน 2 สัปดาห์

แต่ทางด้านรัฐบาลยืนยันให้ยุบสภาภายในอีก 9 เดือนข้างหน้าตามโรดแม็ปที่กำหนดรายละเอียด จากวันที่ 30 มีนาคมในการตระเตรียมเรื่องประชามติ การแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญไปสู่การยุบสภาในวันที่ 21 พฤศจิกายน

และกำหนดการเลือกตั้งใหม่ภายในเดือนมกราคม 2554

เมื่อไม่เป็นไปตามข้อเสนอทางฝ่าย นปช.แดงทั้งแผ่นดินที่นำโดย นายวีระ มุสิกพงศ์ ก็ประกาศเลิกเจรจา

ผลที่ตามมาอย่างฉับพลันก็คือ

วันที่ 30 มีนาคม แกนนำ นปช.แดงทั้งแผ่นดินประกาศระดมมวลชนครั้งใหญ่ในวันที่ 3 เมษายน

ขณะที่พรรคประชาธิปัตย์แถลงว่ารัฐบาลยอมยุบสภาในวันที่ 6 ธันวาคม พร้อมกำหนดวันเลือกตั้งอย่างเป็นการทั่วไปในวันที่ 23 มกราคม 2554

เด่นชัดยิ่งว่า นปช.ต้องการยุบใน 2 สัปดาห์ รัฐบาลยืนยันภายใน 9 เดือน

หากพิจารณาผ่านแต่ละภาพและคำบรรยายอันปรากฏในภาพ ชีวิตและการต่อสู้ของ “คนเสื้อแดง” นับแต่กลางเดือนมีนาคม 2553 เป็นต้นมา จะไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดรัฐบาลจึงตัดสินใจจัดโต๊ะเจรจา

ไม่เพียงเพราะ “คนเสื้อแดง” เรือนแสนจะปักหลักอยู่ที่สะพานผ่านฟ้าลีลาศและบนถนนราชดำเนิน หากแต่ยังได้เล็งไปยัง “แยกราชประสงค์” อีกด้วย

เมื่อเสื้อแดงเคลื่อนขบวนผ่านผู้คนแถวราชประสงค์ก็โบกไม้โบกมือให้

ยิ่งกว่านั้น นอกจากส่งกำลังส่วนหนึ่งไปยังหน้าบริเวณกรมทหารราบที่ 11 รักษาพระองค์ นายจตุพร พรหมพันธุ์ ยังนำคนเสื้อแดงไปยังสถานทูตสหรัฐยื่นหนังสือขอคำชี้แจง

กรณี นายสุเทพ เทือกสุบรรณ อ้างข่าวจากทางการสหรัฐว่า พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร เตรียมก่อวินาศกรรมในประเทศไทย

จึงไม่แปลกที่เมื่อการเจรจาระหว่างคณะของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ กับคณะของ นายวีระ มุสิกพงศ์ ล้มเหลว ในวันที่ 3 เมษายน 2553 นายขวัญชัย ไพรพนา นำคนเสื้อแดงไปชุมนุมหน้าสถานีวิทยุโทรทัศน์แห่งประเทศไทย

เรียกร้องให้หยุดเสนอข่าวบิดเบือนและให้ถอดรายการที่ไม่เป็นกลางออกจากผัง

ขณะเดียวกัน คนเสื้อแดงส่วนหนึ่งก็เคลื่อนขบวนจากสะพานผ่านฟ้าลีลาศไปยังแยกราชประสงค์ และตัดสินใจยึดพื้นที่บริเวณแยกราชประสงค์นับแต่วันที่ 3 เมษายน เป็นต้นไป

การชุมนุมของคนเสื้อแดงจึงมีทั้งที่ถนนราชดำเนินและแยกราชประสงค์

การตัดสินใจล้มการเจรจากับรัฐบาล ไม่เพียงแต่ทำให้ข้อเสนอในเรื่อง “ยุบสภา” ไม่เกิดขึ้นในทางเป็นจริง

หากแต่ทำให้เกิดลักษณะ “ยืดเยื้อ” ขึ้นใน “การเคลื่อนไหว”

ขณะเดียวกัน ได้ก่อให้เกิดความขัดแย้งภายใน “แกนนำ” จำนวนหนึ่งอย่างลึกซึ้งระหว่างฝ่ายที่เห็นด้วยกับการยุบสภาภายใน 9 เดือนกับฝ่ายที่ล้มการเจรจา

การเคลื่อนไหวในเดือนเมษายน 2553 จึงมากด้วยความร้อนแรง แหลมคม

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022