ตอนนี้เข้าสู่ฤดูกาลขายผลไม้ของสวนสันติเกษตรอินทรีย์
สวนของครอบครัวผมเองครับ
“สันติ” เป็นชื่อของ “ป๋า”
“ป๋า” เป็นคนที่บุกเบิกสวนนี้
พอ “ป๋า” ไม่อยู่ พี่น้องก็มารับสืบทอดกิจการ
คนที่เป็นตัวหลัก คือ “จอย” น้องสาวคนเล็ก
เธอกับ “ตู่” น้องเขย เป็นเภสัชกรประจำโรงพยาบาล
ทั้งคู่ลาออกมาใช้ชีวิตอยู่ในสวน
และเปลี่ยนสวนเป็นสวนเกษตรอินทรีย์
ทำแบบเอาจริงเอาจังจนได้ตรารับรอง Organic Thailand
ตอนแรกก็คิดจะใช้กลไกปกติในการขายทุเรียน มังคุด และลองกอง คือ ขายผ่านล้ง
แต่ผลไม้อินทรีย์ผิวจะไม่สวย
“ล้ง” ตีราคาทุเรียน-มังคุด จากคุณภาพเปลือก และรูปทรง
พอเจอสีผิวของมังคุด-ทุเรียน อินทรีย์เข้า
ราคาก็ลดฮวบทันที
ผมจึงตัดสินใจเปลี่ยนแนวทางการขายใหม่
เป็นการขายออนไลน์ผ่านเพจ “หนุ่มเมืองจันท์”
ดูแลระบบทั้งหมดโดย “เอไอแพน” ผู้ช่วยของผม
ปีแรกทำแบบมั่วๆ
เป็นการขายออนไลน์แนวทดลอง
จนตอนหลังเริ่มเป็นจริงเป็นจังมากขึ้น
ทำกล่องของสวนเอง ไม่ใช้กล่องทั่วไป
มี “จดหมายรัก” กับคู่มือการดูทุเรียน และมังคุด
ใส่รายละเอียดลงไป อย่างเช่น มังคุดก็จะแบ่งเป็น 2 ช่อง
มังคุดช่องแรกจะดำหน่อย กินได้เลย
อีกช่องหนึ่ง จะม่วงนิดๆ กะว่า 2-3 วันก็จะดำอร่อย
เพราะคิดแทนคนกิน ก็คือ เราคงกินมังคุด 4 ก.ก.ในวันเดียวไม่หมด
การแบ่งช่อง เพื่อให้สะดวกในการทยอยกินสัก 2-3 วัน
กินลูกที่ดำก่อน
พอลูกดำหมด ลูกสีม่วงในอีกช่องหนึ่งก็จะเริ่มดำ
เป็นวิธีคิดแบบเอาใจเขามาใส่ใจเรา
เข้าใจพฤติกรรมผู้บริโภค
ตอนขายทุเรียน-มังคุด และลองกอง
ขั้นตอนที่ยากที่สุด คือ การกำหนด “ราคาขาย”
ตามปกติผลไม้ Organic จะมีราคาสูงกว่าผลไม้ทั่วไป
เพราะถือว่าเป็นผลไม้ที่ปลอดภัยมากที่สุดสำหรับผู้บริโภค
และการทำสวนเกษตรอินทรีย์ยากมากครับ
เพราะต้องดูแลต้นและผลอย่างใกล้ชิด
การใช้สารเคมีมีข้อดีมาก คือ สั่งได้เลย
จะให้ติดดอกตอนไหน
ฉีดยาฆ่าแมลงครั้งหนึ่งก็อยู่ได้ยาวนาน
แต่ถ้าทำสวนแบบเกษตรอินทรีย์
ฉีดสมุนไพรไป หนอนยังยิ้มเลยครับ
ต้องฉีดซ้ำบ่อยๆ
ผลผลิตที่ออกมาก็น้อยกว่าสวนเคมี
ถ้าจะตั้งราคาแบบผลไม้ Organic ทั่วไป ราคาจะสูงมากเลยครับ
ผมเป็นคนขายของไม่เก่ง
ไม่กล้าตั้งราคาสูงๆ
มันเขินๆ อายๆ ยังไงไม่รู้
ผมขอ “จอย” ว่าขอตั้งราคาแบบที่สบายใจ
คือ ราคาสูงกว่าขายล้ง
แต่ต่ำกว่าผลไม้ Organic ทั่วไป
ไม่แปลกที่ทุกครั้งที่เปิดขาย
จะขายดีมาก
หมดภายในเวลาอันรวดเร็ว
ล็อตแรก ไม่ถึงนาทีครับ
ขายเร็วแบบนี้ ถ้าคุณอนันต์ อัศวโภคิน แห่งแลนด์ แอนด์ เฮ้าส์ รู้เข้า เขาต้องดุแน่เลย
เพราะถ้าขายเร็วแบบนี้ แสดงว่า “ตั้งราคาขาย” ผิด
ขายถูกเกินไป
ยังขยับราคาขึ้นได้อีก
แต่เรื่องแบบนี้ ผมคิดว่าไม่มีผิด-ไม่มีถูก
อยู่ที่เราจะเลือกว่าอะไรคือเป้าหมายในการขาย
ได้เงินมากที่สุด
หรือขายแล้วสบายใจ
ขายดีและมีเพื่อนเยอะ 555
มีอีกตัวอย่างหนึ่งที่ผมชอบมาก
วันก่อน ผมแวะไปตลาดสดใกล้บ้าน
ซื้อของสด และอาหารเรียบร้อย
ผมแวะไปที่ร้านขายปลานิล/ทับทิม ทอดและนึ่ง
กะเป็น “มื้อเย็น” แบบเบาๆ ง่ายๆ
ร้านนี้เป็นร้านประจำของผม เพราะปลาสด น้ำจิ้มอร่อย
ตอนที่ไปเป็นเวลาประมาณบ่าย 2
ที่ร้านเหลือปลาอยู่ 3 ตัว
ตามประสาคนอยากรู้ข้อมูลเศรษฐกิจแบบรากหญ้า ผมก็ถามเรื่องการค้าขายในช่วงนี้เป็นอย่างไร
แม่ค้าบอกว่าบางวันก็เงียบมาก
แต่ร้านของเธอไม่มีปัญหาอะไร เพราะมีลูกค้าประจำ
แม่ค้ามีหลักการขายแบบง่ายๆ
“หมดเมื่อไรก็เมื่อนั้น”
ไม่เพิ่มยอด ลดยอดตามกระแส ขายเท่าที่พอใจ
ดังนั้น ตั้งแต่ปีที่แล้วจนถึงวันนี้ ร้านของเธอไม่เพิ่มหรือลดจำนวนปลาเลย
ส่วนหนึ่งเพราะ “ปลา” เป็น “ของสด”
เหลือค้างไม่ได้
จะต้องขายให้หมดภายในวันเดียว
แม่ค้าบอกว่าเธอพอใจรายได้ต่อวันเท่านี้
จะไม่เสี่ยงเพิ่มจำนวนปลา
เป็นการขายปลาเหมือนทำงานประจำเลยครับ
“รายรับ” ชัดเจนว่าได้วันละเท่าไร
และถ้าคุมรายจ่ายได้
ก็มีเงินเหลือเก็บ
เป็นวิธีคิดที่น่ารักมาก
หลักการขายของแม่ค้าปลาทอด-ปลานึ่งคนนี้ ก็คือ “ต้องขายหมด”
จะหมดช้าหรือหมดเร็วก็แล้วแต่ “คนซื้อ” จะมากหรือน้อย
ตามปกติจะหมดตอนเที่ยงหรือบ่ายโมง
แต่บางวันก็ยาวถึง 4 โมงเย็น
“แล้วถ้าวันไหนขายไม่หมด” ผมถาม
“แม่ค้า” ยิ้ม
“หนูก็ไม่ต้องทำกับข้าวมื้อเย็น ทุกคนจะต้องกินปลาทอดหรือปลานึ่งเป็นมื้อเย็น”
ครับ ถ้า “เพิ่มรายได้” ไม่ได้
ก็ “ลดรายจ่าย”
…ชีวิตไม่ยาก ถ้าตั้งโจทย์ง่าย
คาดว่าทุกวันแม่ค้าคงได้กำลังใจเต็มเปี่ยมจากพ่อและลูกที่บ้าน
ทุกคนคงภาวนาอยู่ในใจ
…ขอให้แม่ขายหมด
เพราะไม่อยากกินปลาเป็นมื้อเย็น
ตอนที่ผมโพสต์เรื่องนี้ลงในเพจ
มีน้องคนหนึ่งเข้ามาคอมเมนต์สั้นๆ
“รู้เลยว่าทำไมบ้านนี้ถึงฉลาด”
ครับ ปลามีโอเมก้า 3 บำรุงสมอง •
ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ | หนุ่มเมืองจันท์
www.facebook.com/boycitychanFC
สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj
— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022
