เสมือนในห้วงลึกยังไม่สิกขา | ธาร ธรรมโฆษณ์ : กวีกระวาด

กวีกระวาด | ธาร ธรรมโฆษณ์

เสมือนในห้วงลึกยังไม่สิกขา

ฉงนในภวังค์-เพ่งถังขยะ กาสายะถูกขยุ้มรวมกุมฝอย

ภาพแสดงแย้งสะท้อนนึกย้อนรอย วิปลาสหรือถ่อยใดหนอทำ

ธงชัยอรหันต์มาพลันหม่น เกลื่อนก่นเกลือกกลั้วหมาขย้ำ

นิมิตหมายแห่งสงฆ์ผู้ทรงธรรม กลายขี้ริ้วหมองคล้ำชวนเวทนา

ขณะจิตคิดช่างเถอะ-ผ้าเลอะเปื้อน แต่เสมือนในห้วงลึก-ไม่สิกขา

ให้สะท้อนย้อนประหวัดถึงอุปัชฌาย์ ขานคำบวช อุกาสะ, อามะ ภันเต

ยืนฉงายบ่ายแสงแดดแยงซอก ที่สุดตรอกซอยตันเกินหันเห

ระเกะของกองล้นรวมปนเป ภาพสนเท่ห์หนึ่งสะกดปรากฏกาย

ศีรษะล้านคิ้วโล้นถูกโกนกล้อน สวมเสื้อนอนหน้าบึ้งไม่ผึ่งผาย

ท่อนล่างนุ่งสบงคงปิดอาย ผูกประคตที่ชายรัดใต้พุง

แสงสว่างรางลับถึงกับหมอง ไม่กล้ามองกังขาผืนผ้านุ่ง

คลื่นเหียนต่อกลิ่นบาปในคราบกรุง ถังขยะคละคลุ้งแมลงวัน

ยกใจบูชาเหล่าพระสงฆ์ เจาะจงอริยะพระอรหันต์

อุปัชฌาย์อาจารย์อเนกอนันต์ หยิบผ้าเหลืองผืนนั้นจากปฏิกูล

เอาไปผูกต้นโพธิ์ที่ริมทาง เด่นสว่างไตรรัตน์ไม่พลัดสูญ

อาทิตย์เดียวแปลกใจทวีคูณ ธูป ดอกไม้ พอกพูน ที่ต้นโพธิ์ •

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022