ลูกใครใครก็รัก | กวีกระวาด : อภิสิทธิ์ อ่อนสีทอง

กวีกระวาด | อภิสิทธิ์ อ่อนสีทอง

ลูกใครใครก็รัก

ที่เขาว่าลูกใครใครก็รัก แม้กระทำกรรมหนักเกินแลเห็น

พ่อและแม่ก็รักลูกอย่างที่เป็น อาจแลเห็นแตกต่างจากสังคม

แม้ลูกเหลวเลวทรามหยามต่ำช้า จนชาวบ้านเอือมระอา ยืนหน้าก้ม

แทบแทรกแผ่นดินดอนก้อนอาจม ยังปกป้องชื่นชม ‘ลูกคนดี’

วิ่งโร่หาหนทางแก้ต่างให้ ผิดหรือถูกอย่างไรค่อยไล่บี้

ถามให้รู้สืบให้ชัดว่าชั่วดี แต่วันนี้จะไม่ยอมให้ตีตรา

เมื่อมีสิทธิ์พึงใช้สิทธิ์ที่พึงมี ในสิทธิหรือหน้าที่ผู้ต้องหา

หากคดียังไม่สิ้นศาลฎีกา สันนิษฐานไว้ก่อนว่า ‘บริสุทธิ์’

กฎหมายย่อมให้สิทธิผู้ต้องหา มีเวลาแก้ต่างถึงที่สุด

แม้ความหวังอันเรืองรองแผ้วพิสุทธิ์ อาจสะดุดเพราะกระทำเกินเยียวยา

แม้ใครติฉินนินทาก็แล้วแต่ พ่อและแม่มีหน้าที่ต้องรักษา-

ผลประโยชน์ให้ลูก แม้เจตนา เผื่อวันหน้าจะสำนึกที่กระทำ

เมื่อถึงคราวออกสู่โลกภายนอก ออกจากคอกดัดนิสัยไม่ทำซ้ำ

เคารพสิทธิบุคคลอื่นและหลาบจำ ไม่กระทำให้สังคมต้องวุ่นวาย

ปรับนิสัยเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ ผิดพลั้งไปใช่ตราบาปว่าชั่วร้าย

หากสำนึกผิดในทั้งใจกาย ก้าวที่พลาดแก้ไขได้ด้วยตัวเอง •

https://twitter.com/matichonweekly/status/1552197630306177024?fbclid=IwAR22RbstgOdFjK3Kl_MAt_MusBlq5oxijEcCbx_-0y6zmJhXvZl3Q_2G-cE