…เรื่องราวของ ท่านศิริชัย วัฒนโยธิน ที่หลังการลาออกจาก ประธานศาลอุทธรณ์ แถลงตั้งคำถาม “หัวหน้า คสช.” ว่า “จะปล่อยให้เป็นอย่างนี้หรือ” แม้ว่าจะประเมินกันว่า “กระแสไม่น่าจะจบลงง่ายๆ” ทว่าในความเป็นไปที่แท้จริง ที่ว่าไม่จบง่ายๆ น่าจะเป็นแค่ “เสียงกระซิบ” ที่ไม่ส่งผลให้ใครต้องหนักใจ มากกว่าไปแค่เป็น “อีกเรื่องหนึ่งที่จะบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ของวงการ”
…อารมณ์ขันของ “ท่านผู้นำ-พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา” ที่กล่าวกับ “อธิบดีกรมควบคุมมลพิษ-จตุพร บุรุษพัฒน์” หลังชมสาธิตการแยกขยะว่า “ตู้แยกขยะอันตรายต้องทำช่องกว้างกว่านี้ จะได้ทิ้งคนได้” อาจจะเรียกเสียงหัวเราะครืนให้ข้าราชการมาเข้าพบวันนั้น แต่ในยุคสมัยเช่นนี้ อาจจะมีบางคน “หนาวถึงหัวใจ” ว่าอยู่ในข่ายที่ถูกมองเป็น “ขยะคน” หรือเปล่า
…เริ่มสู่ฤดูกาลแต่งตั้งโยกย้าย ประเทศที่มากมายด้วย “เพื่อนร่วมหลักสูตรสารพัด” การจัดงานฉลองตำแหน่งเพื่อนร่วมรุ่นที่เจริญรุ่งเรือง “เป็นที่พึ่งให้เพื่อนได้” จะคึกคัก เริ่มกันด้วย “ฉัตรชัย พรหมเลิศ ปลัดกระทรวงมหาดไทย-พสุ โลหารชุน ปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม-นันทวัลย์ ศกุนตนาค ปลัดกระทรวงพาณิชย์-ชูเกียรติ มาลินีรัตน์ ผู้อำนวยการสำนักข่าวกรองแห่งชาติ”
…ในยุคสมัยเช่นนี้ ที่น่าจะเอิกเกริก ที่คนจากทุกวงการใจจดใจจ่อ ขอได้มีโอกาสนับเป็น “เพื่อนร่วมรุ่น” เป็น “การแต่งตั้ง ผบ.เหล่าทัพ” ซึ่งเริ่มเห็นหน้าเห็นตากันแล้วว่า “ใครจะเป็นใคร” จากการ “จัดตัววางในตำแหน่ง” ประเทศที่ให้ “ความสำคัญกับเพื่อนร่วมหลักสูตร” กันเต็มเหนี่ยว “งานเลี้ยงแม้จะมีเลิกรา แต่จะเริ่มใหม่กันจนยากจะหยุดหย่อน”
…เสียงเรียกหา “สิทธิ เสรีภาพในการวิพากษ์วิจารณ์” เริ่มดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ ใน “แวดวงนักวิชาการ” เสียดทานกับเสียงบ่นของ “นายกรัฐมนตรี-พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา” ที่บ่งบอกถึงความรู้สึกชัดเจนที่ว่า “ผมแก้ปัญหามาตลอด 3 ปีกลับต้องมาเจอการวิพากษ์วิจารณ์เรื่องเก่าๆ ถูกกล่าวหาว่าเศรษฐกิจตกต่ำ และเอื้อประโยชน์กลุ่มต่างๆ” น่าจะเป็นคำตอบว่า “เสรีภาพ” ที่เรียกร้องนั้น จะได้รับการสนองตอบหรือไม่
…เอาจริงอีกครั้ง “รมว.ศึกษาฯ-ธีระเกียรติ เจริญเศรษฐศิลป์” สั่งให้ “เลขาธิการ สกอ.-สุภัทร จำปาทอง” ไปหาทางแก้ “กิจกรรมรับน้องใหม่” ให้ “สร้างสรรค์” มากกว่า “หลงตามกระแสบ้าอำนาจของรุ่นพี่” ฟังที่ “รมช.ศึกษาฯ-พล.อ.สุรเชษฐ์ ชัยวงศ์” แถลงแล้ว น่าสนใจยิ่งว่า “สร้างความหวังได้หรือไม่ สำหรับพ่อแม่ผู้ปกครอง” ที่เอือมระอากับ “ความเอาจริงเอาจังของผู้มีหน้าที่รับผิดชอบ” ที่ไม่เคยทำให้หายกังวลใน “ชะตากรรมของลูกหลาน” ที่เริ่มชีวิตใน “สถานศึกษาใหม่” ไม่เคยได้
…การเลือกตั้งทั่วไป ที่เป็น “วันนี้ที่รอคอย” ของบรรดา “นักการเมืองจากการเลือกตั้งของประชาชน” เริ่มแพลมออกมาถึง “ห้วงเวลาที่ชัดเจน” แล้วว่าจะเป็น “สิงหาคม 2561” หรืออีก “1 ปีเต็มๆ” หลังจากนี้ แต่จะเป็นจริงตามนั้นหรือไม่ เชื่อว่า “นักติดตามสถานการณ์ทางการเมืองอย่างใกล้ชิด” หลายคน ไม่น่าจะเชื่อมั่น ด้วย “โรดแมป” ที่ผู้มีอำนาจย้ำแล้วย้ำอีกว่า “ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เป็นจริง” ซึ่ง “ความยุ่งยากเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา” ไม่ว่า “จะเกิดขึ้นตามแรงกดดันของปัจจัยต่างๆ ที่ควบคุมไม่ได้” หรือ “สถานการณ์ที่คนกลุ่มหนึ่งสร้างขึ้นเพื่อหวัง”
ชโลทร