| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 : ปักธง ความคิด ของ ก้าวหน้า ก้าวไกล จาก อนาคตใหม่
ในท่ามกลางการรุกไล่ทางการเมือง ไม่ว่าจะเป็นการขยายผลจากคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญ ไม่ว่าจากระบบเลือกตั้งใหม่
ถามว่าเหตุใด ก้าวหน้า ก้าวไกล จึงยังคึกคัก
ไม่ว่าในสนามเลือกตั้ง “อบต.” ที่ทั้ง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ นายปิยบุตร แสงกนกกุล น.ส.พรรณิการ์ วานิช ต่างลงพื้นที่คึกคัก
ทั้งยังผลิต “ก้าวหน้า ทีวี” ออกมาหาเสียง
ไม่ว่าสนามเลือกตั้ง “ใหญ่” ซึ่งยังไม่แน่นอนว่าเป็นเมื่อใด การเปิดตัว “ว่าที่ผู้สมัคร” เขตแล้วเขตเล่า คนแล้ว คนเล่า ก็ทยอยออกมา
ทั้งที่กาญจนบุรี ทั้งที่ชัยภูมิ
คณะก้าวหน้าไม่รู้เลยหรือว่า สนาม “ท้องถิ่น” มีความเสียเปรียบ พรรคก้าวไกลไม่รู้เลยหรือว่าเป้าหมายการรุกไล่ คือ การยุบพรรค
หรือว่าทั้งหมดนี้คือภาพแห่งความ “ไร้เดียงสา” ทางการเมือง
หากมองจากสายตาของเกจิผู้มากด้วยความจัดเจนทางการเมือง ไม่ว่าจะอยู่ในพรรคพลังประชารัฐ
ไม่ว่าจะอยู่ในพรรคประชาธิปัตย์
นี่คือ “ทารก” ที่ยังไม่รู้ “ฤทธิ์” ของการเมือง
เมื่อไม่รู้ว่าที่วางอยู่เบื้องหน้าเป็น “ไฟ” อันร้อนแรง จึงไม่กลัวที่จะยื่นมือเข้าไปจับ จึงเล่นกับไฟอยู่อย่างสนุกสนาน
เมื่อยุบ “อนาคตใหม่” ได้ ทำไมจะยุบ “ก้าวไกล” ไม่ได้
หากติดตามบทบาทของ นายณฐพร โตประยูร ประสานเข้ากับการเคลื่อนไหวของ นายไพบูลย์ นิติตะวัน ก็จะประจักษ์
นักวิชาการบางคนถึงกับฟันธง ไม่มี “ก้าวไกล” ในสนามเลือกตั้ง
นั่นก็คือ แต่ละองคาพยพแห่ง “ระบอบประยุทธ์” จะเลือกร้องเรียน จะเลือกจังหวะก้าวในการรับลูก ส่งลูก
ชะตากรรมไม่น่าจะต่างไปจาก “ไทยรักษาชาติ”
เมื่อมีคนสอบถามในเรื่องก้าวต่อไป ไม่ว่าจะเป็น นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ไม่ว่าจะเป็น นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ก็ได้แต่หัวเราะ
เสียงหัวเราะมิได้เป็น “คำตอบ”
เพราะพิจารณาจากรากฐานของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ก็ “ละอ่อน” อย่างยิ่ง ยิ่งพิจารณาจากรากฐานของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ยิ่งว่างเปล่า
ขณะเดียวกัน หากย้อนไปประเมินจากภาพใน “อดีต”
เริ่มต้นจากเมื่อมีคำวินิจฉัยจากศาลรัฐธรรมนูญยุบพรรคอนาคตใหม่ในเดือนกุมภาพันธ์ 2563 ตามมาด้วยร่าง “รี-โซลูชั่น” ถูกคว่ำในรัฐสภาเดือนพฤศจิกายน 2564
ถามว่าก้าวหน้า ก้าวไกล หวั่นไหวหรือไม่
คำตอบจากการเคลื่อนไหวของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ประสานเข้ากับการเคลื่อนไหวของ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์
เด่นชัดยิ่งว่า มีความนิ่ง ไม่มีความหวั่นไหว
จําเป็นต้องย้อนกลับไปยังการเสนอหลักการ 2 หลักการอันเป็นความต่อเนื่องจากพรรคอนาคตใหม่ มายังคณะก้าวหน้า และพรรคก้าวไกล
นั่นก็คือ การเมืองคือการเดินทางไกล
นั่นก็คือ การเคลื่อนไหวในทางการเมืองต้องประสานกันไปกับการเคลื่อนไหวในทางความคิด การปักธง “ความคิด” จึงมีความสำคัญ
ทั้งหมด คือการเดินทางของ “ความคิด” ต่อเนื่องไปยัง “การเมือง”
