| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 : สถานะ ยูเครน จาก ตั้ง ‘รับ’ เป็น ‘รุก’ ต่อปูติน รัสเซีย
ภาพแห่ง “ปฏิบัติการพิเศษ” ทางทหารของรัสเซียในสงครามยูเครนกำลังเป็น “บทเรียน” อันทรงความหมายยิ่งต่อ “โลก”
และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อสังคมไทย
เริ่มจากการปูพื้นในทางความคิดที่ว่า ไม่เคยมีการดำรงอยู่ของ “ยูเครน” ในฐานะอันเป็น “รัฐชาติ” หรือ “ประเทศ”
ยิ่งสถานะแห่ง “เซเลนสกี” ยิ่งเป็น “ศูนย์”
เป็นศูนย์จากความเป็น “ตัวตลก” เป็น “ดารา” เมื่อดำรงอยู่อย่างเป็นดาราและเป็นตัวตลก จึงเป็นการดำรงอยู่อย่างไร้ตัวตน
เหมือนกับสถานะแห่ง “ยูเครน”
คำโฆษณาชวนเชื่อจากอำนาจรัฐปูตินจึงวางรากฐานอยู่ที่ความไม่มี “สถานะ” และเมื่อทหารรัสเซียกรีฑาทัพเข้าไป
ก็จะได้รับ “ช่อดอกไม้” จากชาวยูเครน
ถามว่าความเชื่อเช่นนี้มีรากฐานมาจาก “สมมุติฐาน” อะไรในทางการเมืองของเหล่าเสนาธิการที่สุมหัวกันอยู่ในวังเครมลิน
มาจากการเป็น “ฝ่ายธรรมะ” ของตน
การกรีฑาทัพเข้าไปในยูเครนคือการแสดงบทบาทในการ “ปลดแอก” มิให้ยูเครนต้องกลายเป็นสมุนบริวารของ “ตะวันตก”
ดึงยูเครนเข้ามาอยู่ใน “อ้อมอก” อันอบอุ่น
รัสเซียจึงมีความมั่นใจเป็นอย่างสูงว่าจะสามารถพิชิตศึกทำให้อำนาจรัฐเซเลนสกีศิโรราบภายในเวลาเพียง 2 หรือ 3 วัน
ความเชื่อมั่นนี้กลายเป็นความเชื่อมั่นหลัก
แต่แล้วเมื่อเวลาในการทำศึกผ่านไปจาก 3 วัน เป็น 30 วัน ก็ยังไม่สามารถทำให้ยูเครนยอมศิโรราบอยู่ภายใต้ท็อปบู๊ตได้
เป้าหมายที่เสกปั้นจึงพังครืนราวปราสาททรายต้องคลื่น
จากนั้น ปฏิบัติการ “โกหก” ซ้ำแล้วซ้ำอีกจึงเกิดขึ้นและตามมากลายเป็น “ยุทธการ” แห่งการแก้ตัวครั้งยิ่งใหญ่ระดับโลก
นับแต่การปล่อยข่าวเรื่องเซเลนสกี “หนี”
ก็จำเป็นต้องสร้างเรื่องว่า มีการทำบังเกอร์ “ลับ” ให้เซเลนสกีหลบซ่อนอยู่ในประเทศข้างเคียงอย่างแน่นหนา
ภายใต้คำบงการของ “ตะวันตก”
เมื่อจำเป็นต้องถอยออกจากแนวรบโดยรอบกรุงเคียฟ และปรากฏภาพซากปรักหักพังพร้อมกับศพนับร้อยนับพัน
ก็โยนว่าเป็นฝีมือของ “ยูเครน” มิใช่ “รัสเซีย”
การโกหกอาจเริ่มขึ้นที่ “เครมลิน” แต่ก็กลายเป็นโรคระบาดแพร่ขยายไปในหมู่ของกลุ่มนิยมปูตินในระดับสากล
เล่นบทนักโกหกจาก “คำเล็ก” กลายเป็น “คำโต”
หากมองสถานการณ์สงครามที่เริ่มจากวันที่ 24 กุมภาพันธ์ เป็นสงครามในทางความคิด ในทางความเชื่อ
เด่นชัดยิ่งว่า “รัสเซีย” อยู่ในสถานะ “ตั้งรับ”
ถูกรุกจาก “ยูเครน” โดยฝีมือการเคลื่อนไหวอย่างเอาการเอางานของ “เซเลนสกี” อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
แปรจาก “รับ” กลายเป็น “รุก”
