| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
มีความต้องการจาก นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ มีความต้องการจาก นายอนุทิน ชาญวีรกูล ในการปรับ ครม.เด่นชัดขึ้น
แต่ “หนทาง” ใช่จะ “ราบรื่น”
แม้เป้าหมายต้องการปรับเพียง 1 ตำแหน่งในกระทรวงมหาดไทย 1 ตำแหน่งในกระทรวงศึกษาธิการ
จำกัดเพียง “โควต้า” ที่ว่างลง
กระนั้น ก็ใช่ว่าความต้องการเรียบๆ ง่ายๆ ไม่ซับซ้อนของพรรคประชาธิปัตย์ ของพรรคภูมิใจไทยจะได้มาตามต้องการ
ปัญหาอยู่ที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ปัญหาอยู่ที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะทำความเข้าใจได้โดยราบรื่นหรือไม่ กับเป้าหมายและความต้องการของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
ปมเงื่อนอยู่ที่ “พลังประชารัฐ” มากกว่า
จําเป็นต้องยอมรับว่า “เงื่อนไข” ที่สมควรต้องปรับ ครม.ได้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อเดือนกันยายน 2564 หนึ่งปีมาแล้ว
นั่นก็คือ การปลด 2 รัฐมนตรี
การปลด ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ นางนฤมล ภิญโญ
สินวัฒน์ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแรงงาน
จากกันยายน 2564 ถึงกันยายน 2565 ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่เพียงแต่ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า จะถูก “ขับ” ออกจากพรรคพลังประชารัฐ หอบผ้าหอบผ่อนไปจัดตั้งพรรคเศรษฐกิจไทย
หากรอย “ร้าว” ที่เกิดขึ้นยังลาม “ลึก” ลงไป
เป็นรอยร้าวแห่งความขัดแย้งอย่างเด่นชัดระหว่าง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
และยิ่งลึกลงไปอีกในเดือนตุลาคม 2565
ปฏิกิริยาอันปรากฏจากภายในพรรคพลังประชารัฐมีความเด่นชัดว่ามิได้จำกัดแต่เพียง 2 ตำแหน่งที่ว่างลงเมื่อเดือนกันยายน 2564
หากแต่ยังรุกคืบไปยัง “มหาดไทย”
มิได้เป็นเพียงตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการเพราะการลาออกของ นายนิพนธ์ บุญญามณี หากเรียกร้องถึงระดับ “มท.1”
บนความเชื่อที่ข้ามช็อตไปถึงการเลือกตั้ง
เหมือนกับจุดเริ่มต้นมาจากข้อเสนอของ ส.ส.กลุ่มปากน้ำ ขณะที่ในความเป็นจริงเกิดขึ้นตั้งแต่ยุค ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า แล้ว
ตรงนี้ต่างหากคือปัญหา
ตรงนี้ต่างหากที่ทำให้เมื่อเวลาผ่านมาแล้ว 1 ปีเศษ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ก็ยังไม่ยอมขยับในเรื่องการปรับ ครม.
คาราคาซังมาถึงเดือนตุลาคม 2565
ข้อเรียกร้องของ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ หากได้รับการขานต่อโดย นายอนุทิน ชาญวีรกูล แข็งขัน
นั่นหมายถึงจุดเริ่มต้นของปัญหา
เมื่อปัญหากระหน่ำมาจากทั้งพรรคประชาธิปัตย์ พรรคภูมิใจไทยและประสบเข้ากับปัญหาจากพรรคพลังประชารัฐ
แล้วจะให้ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ทำอย่างไร
