| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
ในที่สุดแล้ว ไม่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะยังเลือกพรรคพลังประชารัฐ หรือเดินหน้าไปกับพรรครวมไทยสร้างชาติ
ถามว่าอะไรคือ “จุดขาย”
ในเมื่อจุดขายพื้นฐานจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 อันตกผลึกในการเลือกตั้งเดือนมีนาคม 2562
รัก “ความสงบ” จบที่ “ลุงตู่”
ผ่านการพิสูจน์มาแล้วจากเดือนมิถุนายน 2562 กระทั่ง เดือนสิงหาคม 2565 แล้วว่าผลเป็นอย่างไร
ไม่จำเป็นต้องฟัง ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า
ไม่จำเป็นต้องศึกษาบทบาทของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ จากวันที่ 24 สิงหาคม ถึงวันที่ 30 กันยายน ก็ย่อมจะได้คำตอบ
เป็นคำตอบในภาวะสิ้นหวัง อับจน
เหตุปัจจัยอะไรทำให้เกิดประเด็นอันเป็นหนทาง “เลือก” ครั้งใหม่ ก่อนเข้าสู่การเลือกตั้งที่จะเกิดขึ้นในปี 2566
1 มาจาก “ภายใน” พรรคพลังประชารัฐ
ขณะเดียวกัน 1 มาจากการเคลื่อนไหวอย่างซึมลึกแต่ไม่เคยหยุดนิ่งเลยของมือไม้ของพรรครวมไทยสร้างชาติ
ตั้งแต่ยุค “เสกสกล” กระทั่ง “พีระพันธุ์”
ทั้งหมดนี้ล้วนดำรงจุดมุ่งหมายของการตระเตรียมพรรคการเมืองอันเสมือนกับที่ “รองเท้า” ใหม่
เพื่อเข้ามาแทนที่ “พลังประชารัฐ”
คำถามต่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ซึ่งดังกึกก้องประสานเสียงต่อเนื่องคือความคับข้องใจที่มีอยู่และต้องการความชัดเจน
รู้ทั้งรู้ว่าชะตากรรมจะดำเนินไปอย่างไร
การเติบโตของพรรครวมไทยสร้างชาติมีรากฐานมาจากความพังพินาศลงเป็นลำดับของ 2 พรรคการเมืองที่เคยใหญ่
1 ย่อมเป็นพรรคพลังประชารัฐ
เพราะเมื่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา หันหัวเรือไปทางพรรครวมไทยสร้างชาติ นั่นหมายถึง รัฐมนตรีบางคนจักต้องขยับ
ย่อมเป็น “รัฐมนตรี” จากพรรคพลังประชารัฐ
ขณะเดียวกัน 1 รากฐานสำคัญของพรรคพลังประชารัฐล้วนมาจากพรรคประชาธิปัตย์ทั้งสิ้น
ไม่ว่า “พีระพันธุ์” ไม่ว่า “ไตรรงค์”
นั่นหมายถึง แนวโน้มและความเป็นไปได้ที่จะเกิดอาการเลือด “ไหลออก” จากพรรคประชาธิปัตย์จักต้องเกิดขึ้นอีก
ทั้งหมดล้วนเป็นการตกปลาในบ่อเพื่อน
หากนี่คือ สงครามครั้งสุดท้าย ไม่ว่าจะมองจากด้านของ นายไตรรงค์ สุวรรณคีรี ไม่ว่าจะมองจากด้านของ นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค
ยังเป็นครั้งสุดท้ายของพี่น้อง “3 ป.”
เพราะจะนำไปสู่การสร้างดาวกันคนละดวง ระหว่าง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กับ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
นี่ย่อมเป็นโอกาสให้กับ “เพื่อไทย” และ “ก้าวไกล”
