| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
คอลัมน์หน้า 3 – กลเกม การเมือง อ่านจาก ชัยเกษม นิติสิริ การเมือง เพื่อไทย
พลันที่มี “ชื่อ” ของ นายชัยเกษม นิติสิริ “ชื่อ” ของ นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์ อยู่ในตำแหน่ง “ที่ปรึกษา” นายกรัฐมนตรี
หลายคนก็ร้อง “อ๋อ” ด้วยความเข้าใจ
เข้าใจว่าเหตุใดจึงมีการลาออกจากการเป็น ส.ส.บัญชีรายชื่อ ของ นายชัยเกษม นิติสิริ และของ
นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์
นี่คือการปรับเปลี่ยน “ขนาดเล็ก” ในทางการเมือง
ความน่าสนใจอยู่ตรงที่การเคลื่อนไหว “ลาออก” ไม่ว่า นายชัยเกษม นิติสิริ ไม่ว่า นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์ เกิดขึ้นในห้วงเวลา
แห่งข่าวความหงุดหงิดของ ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง
จึงทำให้เกิดการโยงสายยาวว่ากรณีของ นายชัยเกษม นิติสิริ กรณีของ นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์ อาจดำเนินไปในแบบคนละเรื่องเดียวกัน
ทั้งๆ ที่เป็นคนละเรื่อง แต่อาจ “ต่อเนื่อง” กัน
ความน่าสนใจก็คือ ทั้งเรื่องของ ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง ทั้งเรื่องของ นายชัยเกษม นิติสิริ และ นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์ มีรากฐานใกล้เคียงกัน
ดำเนินไปในกระสวนแห่ง “เขาเล่าว่า”
นี่ย่อมเป็นเรื่องที่ “อุบัติ” ขึ้นภายใต้สถานการณ์อันยอกย้อนและมากด้วยเงื่อนปมในทางการเมือง
ทำให้ “กระบวนการ” ของ “ข่าว” สื่อยากลำบาก
จึงกลายเป็นโอกาสของข่าวประเภท “เขาเล่าว่า” และยิ่งคนซึ่งตกเป็นข่าวหลุดพ้นห่างออกไปจาก “วงจร” ไกลมากเพียงใด
ยิ่งตกเป็น “เหยื่อ” และมีอันต้อง “บอบช้ำ”
เหมือนที่ นายจตุพร พรหมพันธุ์ ประสบมาแล้ว และเหมือนที่ ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง เผชิญมาแล้วด้วยความเจ็บปวด
ความหมายก็เนื่องจากต้นสายและปลายสาย
การจัดบทบาทให้กับ นายชัยเกษม นิติสิริ และการจัดบทบาทให้กับ นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์ ก่อให้เกิดการเปรียบเทียบ
น่าเศร้าที่เปรียบเทียบกับ ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง
นายชัยเกษม นิติสิริ นั้นไม่เพียงแต่เคยเป็น “อัยการสูงสุด” หากแต่ยังเคยเป็น “รัฐมนตรี” ว่าการกระทรวงยุติธรรม
ทั้งมีบทบาทในห้วง “ก่อน” รัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557
นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์ ไม่เพียงแต่กุมฐานเสียงสมุทรปราการ ไม่เพียงแต่ได้รับความไว้วางใจให้เป็น “รัฐมนตรี”
หากมีบทบาทอย่างสูงเป็น “ฐาน” ให้กับ “คนเสื้อแดง”
การจัดวางบทบาทของ นายชัยเกษม นิติสิริ และ นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์ เป็นที่ปรึกษานายกรัฐมนตรีจึงเหมาะสม
ทั้ง 2 คนนี้อยู่ในจุดยืดได้ หดได้
ที่ จิตร ภูมิศักดิ์ เคยสรุปว่า หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน จะทานหรือจะทน พิสูจน์ได้เมื่อภัยมา ล้วนเป็นความจริง
จริงทั้งในเชิง “ปัจเจก” จริงทั้งในเชิง “การเมือง”
ไม่ว่าจะเป็นการเมืองสำหรับ นายชัยเกษม นิติสิริ ไม่ว่าจะเป็นการเมืองสำหรับ นายสงคราม กิจเลิศไพโรจน์
ทุกอย่างล้วนเป็น “สมบัติผลัดกันชม” ไม่มีความจีรัง
