| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
จังหวะ ความคิด ปม รุนแรง ทาง‘เพศ’ จังหวะ ก้าวไกล
การเกิดขึ้นของข่าวและความอื้อฉาวอันเนื่องแต่ปัญหา “ความรุนแรง” ทางเพศของพรรคก้าวไกลมิได้เป็นเรื่องใหม่
“ประชาธิปัตย์” ก็มี “เพื่อไทย” เองก็มี
ของพรรคประชาธิปัตย์เป็นในระดับ “รองหัวหน้าพรรค” ด้วยซ้ำ ของพรรคเพื่อไทยอาจเสมอเป็นเพียง “ผู้สมัคร”
ขณะที่ของ “ก้าวไกล” เป็น “ส.ส.”
ถามว่าเหตุปัจจัยอะไรทำให้กรณีของพรรคก้าวไกลได้รับความสนใจเป็นอย่างสูง และกลายเป็นเหมือน “บูมเมอแรง” ในทางการเมือง
คำตอบอยู่ที่เป็นเพราะ “ก้าวไกล”
1 เนื่องจากกระบวนการ “ภายใน” ของพรรคก้าวไกลก่อให้เกิดความสงสัย 1 เนื่องจากความสนใจที่ก่อรูปขึ้นจนกลายเป็น “กระแส”
สะท้อนความก้าวหน้า สะท้อนความตื่นตัว
ยอมรับเถิดว่ากระบวนการบริหารจัดการ “ภายใน” ของพรรคก้าวไกลนั้นเองคือจุดเริ่มแห่งการตั้งคำถาม
ทั้งจาก “ภายใน” และจาก “ภายนอก”
ปัจจัยหนึ่งอยู่ที่ความรอบคอบอย่างรัดกุมทำให้แต่ละกรณีเกิดความล่าช้า ไม่ทันต่อความต้องการบทสรุป
นี่ย่อมเป็นท่วงทำนองของ “นักกฎหมาย” ที่มี “ความรับผิดชอบ”
ปัจจัยหนึ่งอยู่ที่กระบวนการในการสรุปอันก่อให้เกิดการเปรียบเทียบ ระหว่างกรณีของ ส.ส.และกรณีของผู้สมัคร
เหมือนกับมี “ห่วง” ในลักษณะแห่ง “ราหุล” ดำรงอยู่
ปัจจัยหนึ่งอยู่ที่ความซับซ้อนในการพิจารณาความหนักเบาแห่งปัญหาความรุนแรงทางเพศที่มีความขัดแย้งในตัวเองระหว่าง “ส่วนตัว” กับ “การเมือง”
มองอย่างแยกส่วน ไม่ตระหนักลักษณะแห่ง “องค์รวม”
ที่ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ตั้งข้อสังเกตนั้นตรงเป้าและเป็นคุณอย่างยิ่งต่อมิติแห่งความรุนแรงทางเพศ
นี่เป็นปัญหา “ใหม่” กำหนด “จริยธรรม” ใหม่อย่างแน่นอน
ไม่ว่ามองจากความเคยชินของ “คนชาย” ไม่ว่ามองจากความเคยชินของ “คนหญิง” นี่คือการปะทะในทาง “ความคิด” อันแหลมคม
จากสภาพของ “อำนาจนำ” เดิมที่ดำรงอยู่อย่าง “ครอบงำ”
หากไม่ทำความเข้าใจอย่างซื่อสัตย์และเปิดกว้างก็จะติดอยู่กับวังวนเดิมและก่อให้เกิดความผิดพลาดขึ้นได้
ไม่ว่า “สมรสเท่าเทียม” ไม่ว่า “สุราก้าวหน้า” ล้วนเป็น “หินลองทอง”
การรับมือผ่านรูปการณ์จัดตั้ง “คณะทำงานพิเศษ” จึงเป็นทางออกที่สร้างสรรค์เพื่อปรับความคิดนำไปสู่การจัดระบบ
นี่คือการปักธง นี่คือการเริ่มต้นอันเป็นคุณ
จังหวะก้าวนี้ของพรรคก้าวไกลหากสามารถประมวล “ปัญหา” ทั้งในทางความคิด ทั้งในทางการเมืองขึ้นมาและจัดระบบได้
ก็จะส่ง “แรงสะเทือน” เป็น “ก้าวกระโดด” ใหญ่
บรรดานักการเมืองรุ่น “เก่า” ที่สิงสู่อยู่ในพรรคการเมืองแบบ “เก่า” อาจจะมองอย่างหยามหยัน ณ วันนี้
แต่เชื่อได้เลยว่า “พรุ่งนี้” ก็อาจจะต้อง “เสียใจ”
