| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
เหตุปัจจัยอะไรทำให้กระบวนการ “พัฒนา” ระหว่าง “เกาหลีใต้” กับ “เกาหลีเหนือ” มีความแตกต่างกัน
แตกต่างกันเหมือน “ฟ้า” กับ “เหว”
ความแตกต่างนี้ไม่เพียงทางด้าน “การเมือง” ไม่เพียงทางด้าน “เศรษฐกิจ” หากยังเป็นทางด้าน “วัฒนธรรม”
คำตอบอาจอยู่ที่ “ระบอบ”
คำตอบอาจอยู่ที่พื้นฐานในทาง “ความคิด” อันมีส่วนอย่างสำคัญในการกำหนดเส้นทางในทาง “เศรษฐกิจ” เส้นทางในทาง “การเมือง”
คำตอบหลวมๆ ก็คือ ระบอบ “ประชาธิปไตย” กับ “ไม่ใช่” ประชาธิปไตย
คนที่สนใจต่อ “ซอฟต์เพาเวอร์” อย่างจริงจังไม่ว่าจะเป็น พันศักดิ์ วิญญรัตน์ ไม่ว่าจะเป็น สุรพงษ์ สืบวงศ์ลี ย่อมรู้
รู้ว่าทำไม “เกาหลีใต้” จึงประสบความสำเร็จ มีความเหนือกว่า
เกาหลีใต้ในยุคซิงมันรี ในยุคชุนดูฮวาน อาจมีความแตกต่างกับเกาหลีเหนืออยู่บ้าง แต่ก็เป็นความแตกต่างที่ไม่มากนัก
เนื่องจากยังอยู่ในร่มเงาแห่งระบอบ “เผด็จการ”
เพียงแต่เกาหลีเหนือเป็นเผด็จการโดยพรรคแรงงานเกาหลี เพียงแต่เกาหลีใต้ยังอยู่ใต้อำนาจแห่ง “นายพล”
เป็นเศรษฐกิจ “ผูกขาด” เป็นการปกครองในลักษณะ “รวมศูนย์”
ต่อเมื่อชาวเกาหลีได้ลุกฮือขึ้นต่อสู้กับอำนาจ “เผด็จการ” นั้นหรอกจึงก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางการเมือง
เข้าสู่ “เสรีภาพ” เข้าสู่ “ประชาธิปไตย”
การเลือกตั้งและเสรีภาพในทาง “ความคิด” นั้นเองทำให้ “ระบอบ” เปลี่ยนไป อำนาจอยู่ในมือ “ประชาชน”
ก่อให้เกิด “ซอฟต์เพาเวอร์” ก่อให้เกิดจุดต่างไปจาก “เกาหลีเหนือ”
ไม่ว่า พันศักดิ์ วิญญรัตน์ ไม่ว่า พรหมินทร์ เลิศสุริย์เดช ไม่ว่า ภูมิธรรม เวชยชัย ไม่ว่า สุรพงษ์ สืบวงศ์ลี ล้วนรู้
รู้ตั้งแต่ก่อนเดือนตุลาคม 2516 ก่อนเดือนตุลาคม 2566
“ซอฟต์เพาเวอร์” มิอาจเบ่งบานได้อย่างแน่นอน หากปลูกลงบนเนื้อดินที่ไม่มี “เสรีภาพ” ไม่เป็น “ประชาธิปไตย”
อาจจะมีแบบ “สัปเหร่อ” แต่ก็ไม่ “สมบูรณ์”
ลองจินตนาการดูว่า หากฉากว่าด้วย “พระห่มเหลือง” ไม่ถูกตัดออกไป ความสำเร็จจากเรื่องนี้จะแผ่กว้างเพียงใด
ไต่ระดับไปยัง “พาราไซต์” ไต่ระดับไปยัง “สควิช เกม” ได้เลย
ยุทธศาสตร์ “ซอฟต์เพาเวอร์” แห่งชาติจะเกิดขึ้นไม่ได้หรอก หากการทำงานของ “ศิลปิน” ยังถูกกดทับ
พันศักดิ์รู้ หมอมิ้งรู้ พี่อ้วนรู้ หมอเลี้ยบรู้
เส้นทางแห่งการขับเคลื่อนของพรรคเพื่อไทยจึงต้องไม่จำกัด “กรอบ” ของตนอยู่เพียงแต่ในเรื่องของปากท้อง ในเรื่องของเศรษฐกิจ
หากแต่ต้อง “แตะ” ไปยัง “การเมือง”
หากเป้าหมายของไทยจะต้องก้าวไปกับวิถีแบบเกาหลีใต้ไม่ใช่เกาหลีเหนือจำเป็นต้องสร้างความต่าง
จำเป็นต้องหายใจผ่านรูจมูกเสรีภาพ ประชาธิปไตย
