การร้องเพลง ประเทศกูมี ซึ่งเนื้อหาของเพลงมีว่า มีประเทศ – เห… ประเทศหนึ่ง ทำผิดกฎหมายเยอะมาก เป็นต้นว่าพบพวกทำผิดทุจริตเรื่องนาฬิกา แล้วไม่สอบสวน ยึดอำนาจจากประชาชนไป สี่ปีแล้วก็ไม่ยอมให้เลือกตั้ง โดยภาพรวมของเพลง มุ่งโจมตีระบบการปกครองที่ยึดอำนาจรัฐด้วยอาวุธ แล้วก็สรุปเป็นช่วงๆ ว่า ความไม่เป็นธรรมดังกล่าวมานั้น ประเทศ กู ก็มี
โฆษกรัฐบาลประกาศว่า พวกนี้ทำให้ประเทศชาติเสียหาย บางคนก็ว่าต้องจับมาลงโทษ การประกาศความผิดของคนร้องเพลง เรียกแขกได้เป็นอย่างดี เพราะความจริงแล้ว ความเสียหายมิได้เกิดแก่ประเทศชาติเลย แต่มันสร้างความเสียหายให้แก่ชนชั้นปกครองมากกว่า ส่วนความเสียหายของประเทศเป็นต้นว่า ไม่มีใครคบด้วยเป็นต้นนั้นมันเกิดจากการยึดอำนาจ
รัฐด้วยอาวุธของรัฐบาลมากกว่า สำหรับการร้องเพลงว่าประเทศกูมี มิได้ทำความเสียหายให้ประเทศแต่อย่างใด ถ้าไม่เชื่อจะยกตัวอย่างให้ได้ดูดังต่อไปนี้
เมื่อประมาณปี พ.ศ.2531 ประชาชนพม่า ได้รวมตัวกันประท้วงรัฐบาลทหารพม่าอย่างทรหด ทุกฝ่ายร่วมมือกัน ไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ก็ร่วมชุมนุม ร่วมเดินขบวนกับประชาชนด้วย
ผู้ร่วมประท้วงคงเดาว่า ถ้าพระมาร่วมด้วย ทหารคงไม่กล้ายิงแน่ แต่ที่ไหนได้ ทหารยิงไม่เลือก ไม่ว่าพระ ไม่ว่าประชาชน ถูกยิงตายน่าจะเป็นร้อย การประท้วงของประชาชน จึงต้องยอมแพ้นายพลตาน ฉ่วย จนถึงทุกวันนี้ ทหารก็ยังมีอำนาจเหมือนเดิม
คราวนั้น ชาวพม่าได้เปรยออกมาเป็นข่าวว่า ทำไมชาวโลกไม่ช่วยประชาชนพม่า เพื่อแสวงหาประชาธิปไตยเลย คราวนั้น รัฐมนตรีต่างประเทศฟิลิปปินส์ได้ตอบแทนชาวโลกว่า ประชาชนพม่าต้องช่วยตัวเอง จะหวังให้ชาวโลกไปช่วยด้วยคงจะยาก แต่ที่แน่ๆ ชาวโลกเอาใจช่วยประชาชนพม่าอยู่แล้ว ถามว่า การประท้วงของประชาชนพม่าในคราวนั้น ชาวโลกตำหนิใคร รัฐบาลทหาร หรือตำหนิ ประชาชนพม่า ชาวโลกต้องตอบว่า ชาวโลกส่วนใหญ่เขาชิงชังทหารผู้ปกครองประเทศ แต่เขาเอาใจช่วยประชาชนผู้ขับไล่รัฐบาลพม่าที่ได้อำนาจมาจากอาวุธอยู่แล้ว
ในกรณีประเทศไทย มีประชาชนไทยกลุ่มหนึ่ง ร้องเพลงชื่อ ประเทศกูมี และมีคนชื่นชอบเพลงนี้ตามข่าวว่าเป็นยี่สิบล้านแล้ว ถามว่า คนไทยตำหนิรัฐบาลทหารที่ได้อำนาจมาจากอาวุธ หรือตำหนิประชาชนผู้ประท้วงด้วยการร้องเพลงประเทศกูมี และที่ชื่นชอบเพลงประเทศกูมีเล่า คำตอบน่าจะมีว่า เฉพาะกลุ่มที่อยู่อำนาจเท่านั้น ที่ตำหนิประชาชนผู้ร้องเพลง และตำหนิประชาชน
ผู้เชียร์เพลง
ส่วนประชาชนส่วนใหญ่น่าจะตำหนิรัฐบาลทหารที่ได้อำนาจมาจากอาวุธ และเชียร์ประชาชนผู้ร้องเพลงและชื่นชอบเพลงประเทศกูมี เพื่อประท้วงรัฐบาล
ถามต่อไปว่า ประเทศเสียหาย เพราะการร้องเพลง ที่ตำหนิรัฐบาลที่ได้อำนาจมาจากอาวุธ แล้วปิดปากประชาชน ไม่ให้พูดเสียดสีรัฐบาล หรือไม่ ตอบว่า ประเทศเสียหาย เพราะการยึดอำนาจของทหารต่างหากเล่า เพราะการยึดอำนาจของทหาร ทำให้ประเทศอียูไม่คบด้วย ไม่ค้าขายด้วย การร้องเพลงประเทศกูมี ทำให้ชาวยุโรปกำลังดีใจว่าจะได้มาค้าขายกับประเทศอีกต่างหาก ถามว่า รัฐบาลทหารรู้หรือไม่ว่า เสียงเพลงนี้ทำให้กลุ่มผู้มีอำนาจเสียหาย ตอบว่า รู้แน่ๆ แต่ทำเป็นไก๋พูดนำประชาชนว่า พวกนี้ร้องเพลงด่าประเทศตัวเองทำให้ประเทศเสียหาย เพื่อโยนความผิดให้ผู้ร้อง ลึกๆ แล้วตัวโกรธเขาที่บังอาจมาด่ากู ผู้มีอำนาจ แต่จะอ้างว่า พวกนี้มาด่ากูแล้ว มีความผิด ก็กระดาก จึงจำต้องอ้างว่าพวกนี้ทำประเทศชาติให้เสียหาย มีความผิดตามกฎหมายมาตรานั้นมาตรานี้ ผู้ปกครองบ้านเมืองที่มีลักษณะแบบนี้ ชื่อว่า ประพฤติผิดทศพิธราชธรรมข้อที่ 4 คือ ไม่มีความซื่อตรงต่อประชาชน
ความจริงคุณธรรมของผู้ปกครองบ้านเมืองที่ชื่อ ทศพิธราชธรรมนี้ ต่างจากคุณธรรมของผู้ปกครองบ้านเมืองที่ชื่อ จักรวรรดิวัตร ความต่างกันอยู่ที่ ทศพิธราชธรรม เป็นหมวดธรรมสำหรับผู้ปกครองบ้านเมืองต้องปฏิบัติตัวเอง เช่นคุณธรรมข้อแรก ที่ว่า ทาน คือผู้ปกครองบ้านเมือง ต้องให้ทานเอง ต้องรักษาศีลห้าด้วยตัวเอง ต้องซื่อตรงต่อประชาชนด้วยตัวเอง เป็นต้น
ส่วนจักรวรรดิวัตร เป็นคุณธรรมที่ผู้ปกครองบ้านเมือง ต้องอำนวยแก่ประชาชนในปกครองของตนด้วยความเป็นธรรม เช่น จักกวัตติวัตร ข้อที่หนึ่ง ที่ว่า ผู้ปกครองบ้านเมือง ต้องใช้ธรรมคือความถูกต้อง เป็นอำนาจในการปกครอง ประชาชน อย่าใช้อำนาจ คือตำแหน่งในการบริหารบ้านเมือง โดยไม่คำนึงถึงคุณธรรมและกฎหมาย ขอให้สังเกตความเป็นจริงที่ผ่านมา ผู้ปกครองบ้านเมือง ที่พบความผิดของกลุ่มผู้บริหารบ้านเมืองด้วยกันแล้วทำเฉย ในเนื้อเพลงก็ร้องเสียดสีอยู่ ผู้ปกครองบ้านเมืองที่พบคำเสียดสีแบบนี้ จะมีความสุขหรือ และถ้าลงสมัครรับเลือกตั้ง เขาจะได้คะแนนจากประชาชนและปัญญาชนหรือ
นี่คือโทษของการใช้อำนาจที่มาจากตำแหน่งปกป้องพวกพ้อง ในทำนองเดียวกัน ผู้บริหารที่ไม่ซื่อตรง ไม่มีทศพิธราชธรรม อันเป็นคุณธรรมส่วนตน และถ้าความไม่ซื่อตรงนั้น เป็นที่รู้กันในหมู่ประชาชนแล้ว โทษที่จะได้รับก็คือ ประชาชน หันหลังให้ ขอให้สังเกตในระยะอันใกล้นี้ ที่จะมีการเลือกตั้ง ในการเลือกตั้งคราวนี้ มีผู้ไม่ซื่อตรงต่อประชาชน เกี่ยวกับการก่อสร้างโรงพักทั้งประเทศมาเกี่ยวข้องด้วย เขาจะได้คะแนนหรือไม่ จงคอยดู
เพลงประเทศกูมี ทำให้เกิดวาทะต่างๆ ตามมุมมองของผู้ฟัง ผู้ที่ไม่ชอบก็จะพ่นอารมณ์ออกมา ไสหัวออกไป! ชิงชังชาติ! ประจานชาติ! ผู้ที่พ่นวาทะเหล่านี้ออกมา ล้วนเป็นผู้ที่โกรธคำร้องของเนื้อเพลง ถามว่า ทำไมเขาจึงโกรธในเนื้อเพลง ตอบว่า เพราะในเนื้อเพลงมันด่าเขา ด่าอย่างไร? ด่าว่า สี่ปีแล้วไม่มีการเลือกตั้ง แทงใจดำ
ใคร! เอาปืนมาจ่อ แทงใจดำใคร! แล้วนั่นคือ เป็นเหตุให้พ่นคำว่า ไสหัวออกไป ถึงจะไล่เขาอย่างไร ประชาชนเขาไม่ออกไปหรอก เพราะเขารักประเทศของเขา ประชาชน 20 ล้านคน ที่ชอบเพลงนี้ เขาอยากไล่ใครออก ระหว่างคนร้องเพลง กับคนที่ด่าและไล่คนร้องเพลง
อย่าลืมว่า คนเกือบทั้งประเทศชอบเพลงนี้ แต่คนที่พ่นวาทะว่า ไสหัวออกไปมีเพียงหยิบมือเดียว จะทานอำนาจประชาชนได้อย่างไร วาทะต่อไปที่ว่า ชิงชังชาติ คำนี้ ใครพูด คนหยิบมือเดียวนั่นเองเป็นผู้พูด และเป็นผู้กล่าวหาว่า ผู้ร้องเพลงนี้ และผู้ชื่นชอบเพลงนี้ ชิงชังชาติของตน แต่ถ้าถามคนร้องเพลงว่า คุณชิงชังชาติของตนไหม? เขาจะตอบว่า เขาไม่ชิงชังชาติของเขาเลย คนที่ชิงชังชาติ ก็น่าจะเป็นคนหยิบมือเดียวนั่นแหละ เพราะเขาทำการประจานชาติ ประจานชาติอย่างไร? ทุกครั้งที่มีการยึดอำนาจรัฐบาลที่ประชาชนเลือกตั้งเข้ามา ประชาชนไทยแทบทุกคนอับอายชาวต่างประเทศ
ทำไมหนอ! เมืองไทยเราจึงไม่เหมือนประเทศที่เจริญอื่นในโลกเขาเลย แย่งอำนาจกัน เหมือนคนป่าเถื่อน ใครกันเล่าที่ทำให้ชาวต่างชาติมองคนไทย มองประเทศไทย เป็นคนป่าเถื่อน ไม่ใช่คนหยิบมือเดียวนั่นหรอกหรือ จึงอยากถามกลับไปว่า ใครเล่าหนอ! ที่ประจานชาติของตน คนร้องเพลง หรือคนด่าคนร้องเพลง
ยังมีสังคมอีกกลุ่มหนึ่ง ที่ค่อนข้างระวังตัวในการที่ออกความเห็นในกรณีนี้ ถึงกระนั้น น้ำเสียงของเขาก็มองออกว่า เขาไม่โอเค กับการด่าคนตรงๆ ต่อหน้าคนจำนวนมาก ลักษณะอย่างนี้ เหมือนยอมรับว่า เป็นจริงตามเนื้อเพลงร้อง แต่ไม่ควรไปด่าใครตรงๆ ให้เขาอับอาย เหนือสิ่งอื่นใด สังคมไทย พูดกันทั่วไปว่า ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย พูดที่ไหนก็ได้ อีกฝ่ายหนึ่งก็แย้งว่า จริง! ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่คนพูดจริงนั่นแหละจะตาย ใช่! กรณีนี้ถ้าไปร้องเพลงนี้ ตอนยึดอำนาจใหม่ๆ คนเหล่านี้คงเดือดร้อนแน่ โดยสรุปแล้วสังคมไทยเราก็ยังหาข้อยุติไม่ได้ว่า ความเป็นจริงเราควรพูด หรือไม่ควรพูด ปัญหาต่างๆ ในโลกนี้ ปัญญาชน
เท่านั้น ที่จะตอบให้กระจ่างได้
โชคดีนักหนาที่คนไทยเรานับถือพระพุทธเจ้าผู้มีปัญญาหาผู้เสมอไม่ได้เป็นครูของเรา พระองค์ได้วางหลักในการพูดของพระองค์ไว้ 6 ข้อ คือ
หนึ่ง เรื่องไม่จริง ไม่มีประโยชน์ คนไม่ชอบฟัง จะไม่ตรัสพระวาจาเช่นนั้น สอง เรื่องจริงแต่ไม่มีประโยชน์ ทั้งคนไม่ชอบฟัง จะไม่ตรัสพระวาจานั้น สาม เรื่องจริง และมีประโยชน์ แต่มีคนไม่ชอบฟัง พระองค์รู้กาลเวลาที่จะตรัสพระวาจาเช่นนั้น สี่ เรื่องไม่จริง ไม่มีประโยชน์ แต่คนชอบฟัง พระองค์จะไม่ตรัสพระวาจานั้น ห้า เรื่องจริง แต่ไม่มีประโยชน์ คนชอบฟัง พระองค์จะไม่ตรัสพระวาจานั้น หก เรื่องจริง มีประโยชน์ คนชอบฟัง พระองค์รู้กาลเวลาที่จะตรัสพระวาจานั้น
โดยสรุปแล้ว ทรงมีหลักอยู่เพียง 2 หลัก คือ หลักที่หนึ่ง เรื่องไหนจริง มีประโยชน์ แม้คนจะไม่ชอบฟัง พระองค์รู้เวลาที่จะพูดเรื่องนั้น สอง เรื่องไหนจริง มีประโยชน์ แม้มีคนชอบฟัง พระองค์ก็จะเลือกเวลาพูด เช่นกัน
เมื่อได้หลักการที่พระพุทธเจ้าวางไว้อย่างนี้ เพลงชื่อประเทศกูมี น่าจะเข้าหลักที่สอง คือเนื้อเรี่องในเพลงเป็นเรื่องจริง เมื่อพูดไปแล้วจะได้ประโยชน์ อีกทั้งมีคนชอบฟัง ครบสาม ทีนี้ก็เหลือกาลเวลาที่พูด และก็เชื่อว่า เวลานี้เหมาะที่จะพูดแล้ว ถามว่า อะไรเป็นตัวกำหนดว่าได้เวลาที่จะต้องพูดแล้ว
ตอบว่า เพราะมนต์ดำของผู้ยึดอำนาจจากประชาชนไป เสื่อมลงแล้ว
ขอให้เราสังเกตดู จะพบว่า ผู้มีอำนาจกำลังเข้าหาประชาชน เพราะอาวุธของเขาหมดลงเรื่อยๆ เมื่อเห็นว่า มหาชนชอบเพลงนี้ จึงสั่งถอย อยากจะใช้คำว่า ถอยกรูดเลยจะเหมาะกว่า การสั่งถอยของรัฐบาลก็น่าจะหวังคะแนน แต่ในมุมมองของผู้เขียน เห็นว่า การก่อความวุ่นวาย แล้วยึดอำนาจ ทั้งการปกครองที่ไม่เป็นธรรมที่ผ่านมา มันฝังใจประชาชน การถอยเพียงนี้น่าจะไม่ได้คะแนนดอก การจะได้คะแนน และชนะการเลือกตั้งมีทางเดียว
ในขั้นตอนสุดท้ายของการอยู่ในอำนาจนี้ คือใช้มาตรา 44 ประกาศให้ประเทศปราศจากความขัดแย้ง เหมือนคำสั่งที่ 23 ของชวลิต ที่ให้อภัยคนไทยที่เข้าป่า จากนั้นก็เชิญทักษิณกลับมา เชิญยิ่งลักษณ์กลับมา เชิญคนที่ด่ารัฐบาลอยู่ต่างประเทศกลับมา แล้วกำหนดวันปรองดองแห่งชาติขึ้นมา
ในวันนั้นเราจะเห็นน้ำตาคนไทยหลั่งให้กันด้วยความปลื้ม
เพียงแค่นี้ ตำแหน่งนายกฯจะไปไหนเสีย ! พรรคเพื่อไทยนั่นแหละจะชูมือให้เป็นนายกฯต่อ ไม่เชื่อก็ลองทำดูซีครับ!
กลิ่นบงกช
