คอลัมน์หน้า 3 : ภูมิทัศน์ การเมือง จาก กรณี การบินไทย ตามหา ความจริง
หากสถานการณ์โควิด-19 คือจุดเปลี่ยนให้กับทุกภูมิทัศน์ของ “โลก” ปรากฏการณ์ “การบินไทย” คือ มิติใหม่ในภูมิทัศน์การเมืองของ “ไทย”
เป็นการเมืองในยุคแห่ง “โควิด”
เป็นการเมืองภายใต้พระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน ภายใต้มาตรการ “เข้ม”
จำกัด “กรอบ” การเคลื่อนไหว
แต่พลันที่มีการปล่อยตัวเลขเงินงบประมาณกว่า 50,000 ล้านบาท ที่จะเข้าไป “อุ้ม” การบินไทยออกมาจากรัฐบาล
การบินไทยก็กลายเป็น “ประเด็น” ร้อนในทางการเมือง
ด้านหนึ่ง กรณีการบินไทยสามารถเรียกแขกเข้ามาจากทุกหย่อมย่าน ไม่เพียงแต่จากนักธุรกิจ ไม่เพียงแต่จากนักบริหาร หากแม้แต่ชาวบ้านสามัญธรรมดา
ด้านหนึ่ง การบินไทยกลายเป็น “เผือกร้อน”
ไม่ว่าการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 ล้วนไร้ความหมาย ไม่ว่าการประกาศและบังคับใช้สถานการณ์ฉุกเฉิน ล้วนไร้บทบาท
ทั้งๆ ที่อยู่ในสภาพห้ามการชุมนุม ห้ามเคลื่อนไหว
ทั้งๆ ที่อยู่ในห้วงแห่งการปิดสมัยประชุม และทุกมาตรการในทางสุขภาพและในทางการเมืองล้วนไม่มีช่องทางให้กับการเปิดประชุมสมัยวิสามัญ
แต่กรณี “การบินไทย” ก็กลายเป็น “ประเด็น”
ทั้งมิได้เป็นประเด็นอย่างธรรมดา ตรงกันข้าม เป็นประเด็นอันดำเนินไปในลักษณะที่ยกระดับขึ้นสู่กระแสสูง
เป็นเรื่องในระดับ “ทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์”
ผลก็คือ รัฐบาล โดยเฉพาะ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา มิได้อยู่ในฐานะเป็นผู้กำกับ ควบคุมและจัดเส้นทางของข่าวสาร
ผลก็คือ รัฐบาลสูญเสีย “การนำ” อย่างสิ้นเชิง
ผลจากการเคลื่อนไหวในกรณีของ “การบินไทย” ที่ดำรงอยู่อย่างค้างคา มิอาจบริหารจัดการไปได้ตามอำเภอใจเหมือนที่เคยเป็นอยู่ในอดีต
ก็ปรากฏปฏิบัติการ # ตามหาความจริง
ถามว่าปฏิบัติการ # ตามหาความจริง มีเป้าหมายใดในทางการเมือง คำตอบก็แทบไม่แตกต่างไปจากกรณี “การบินไทย”
นั่นก็คือ ต้องการให้ “ความจริง” ได้มี “พื้นที่”
เพียงแต่กรณีของ “การบินไทย” เป็นความจริงจากความล้มเหลวในการบริหารธุรกิจ การขับเคลื่อนรัฐวิสาหกิจ
ขณะที่ # ตามหาความจริง เป็นความจริงในปี 2553
เพียงแต่ความจริงของสถานการณ์ในเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553 มีความสัมพันธ์กับหลายองคาพยพที่ครองอำนาจอยู่ในปัจจุบัน
เป็นความจริงในทาง “ความคิด” เป็นความจริงในทาง “การเมือง”
ไม่ว่ากรณีของ “การบินไทย” ไม่ว่ากรณีของปฏิบัติการ # ตามหาความจริง จึงเป็นภาพสะท้อนให้เห็นถึงรูปและมิติใหม่ของการต่อสู้
เริ่มจาก “ปักธง” ในทาง “ความคิด”
สร้างรูปในทางความคิด “ใหม่” ช่วงชิงไปสู่สถานะอันเป็นด้านที่ครอบงำกระทั่งสามารถกำกับและกำหนดทิศทาง
นี่คือการเมืองใหม่ กระบวนการใหม่
