| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
ปฏิมา ความคิด
การเคลื่อนไหว นักเรียน
โรงเรียน รัฐบาล
ไม่ว่าจะเป็นปรากฏการณ์ที่แหลมแท่น ชลบุรี ไม่ว่าจะเป็นปรากฏการณ์ที่หอนาฬิกา สมุทรปราการ ไม่ว่าจะเป็นปรากฏการณ์ที่ท่าน้ำ นนทบุรี
สะท้อนให้เห็นภาพของ “นักเรียน”
เมื่อพวกเขาเป็นนักเรียน ทั้งด้านหลักยังเป็นนักเรียนหญิง ท่าทีของ “ผู้ใหญ่” ไม่ว่าจะอยู่ในทำเนียบรัฐบาล ไม่ว่าจะอยู่ในพรรคพลังประชารัฐ
ย่อมมองเห็นพวกเขาเป็น “เด็ก”
เป็นเด็กในจินตภาพของ “ผู้ใหญ่” ที่อ่อนเยาว์ ไร้เดียงสา มีโอกาสถูกหลอกต้มจากคณะและกลุ่มทางการเมืองได้โดยง่าย
เหมือนที่ปรากฏท่าทีใน “คลิป” อันมาจาก “บุรีรัมย์”
แต่หากใครก็ตามที่อดทนฟังคำปราศรัยของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง หมดสิ้นกระแสความก็จะประจักษ์ว่าที่ว่าเป็นเด็กนั้น ในทางความรู้ ในทางความคิดไม่น่าจะใช่
ความคิดของเขา “โต” ความรู้ของเขา “กว้างขวาง”
ปมเงื่อนอันน่าเป็นห่วงอย่างยิ่งนับแต่ -#เยาวชนปลดแอก ได้สำแดงออกมาในตอนค่ำของวันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม บนถนนราชดำเนิน
คือ การหยุดนิ่งอยู่กับที่ของ “ผู้ใหญ่”
จึงยากเป็นอย่างยิ่งที่จะเข้าใจต่อข้อเรียกร้อง 1 หยุดคุกคามประชาชน 1 เร่งแก้ไขรัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตย และ 1 ยุบสภา
ว่าจะเกิดจาก “สมอง” ของ “เยาวชน” ได้อย่างไร
น้ำเสียงที่ออกมาจึงพยายามเจาะทะลวงไปยัง คนและคณะบุคคลที่อยู่ “เบื้องหลัง” ดำเนินไปตามทฤษฎี “สมคบคิด”
บนรากฐานที่ “ไม่รู้” และ “ไม่เข้าใจ” เยาวชน
ที่โหดร้ายเป็นอย่างมากยังมี “ผู้ใหญ่” บางคนขยายจุดแห่งการเคลื่อนไหวของเยาวชนให้กลายเป็นเรื่องล้มล้าง “สถาบัน”
เหมือนที่เคยใช้กับ “คนเสื้อแดง” แล้วสร้างความชอบธรรมในการปราบปราม
หากประเมินจากข้อเรียกร้อง 1 หยุดคุกคามประชาชน 1 แก้ไขรัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตย และ 1 ยุบสภาเพื่อมอบโอนอำนาจให้กับประชาชน
เหมือนกับเป็นเรื่องการเมือง เป็นเรื่องระดับชาติ
แต่ถ้าหากใครที่ติดตามกระบวนการเคลื่อนไหวของ “เยาวชน” ผ่านคำปราศรัยก็จะสัมผัสได้ถึงปัญหาและความเป็นจริงที่ดำรงอยู่
ระดับ “โรงเรียน” และระดับ “ประเทศ”
ในเมื่อพื้นฐานของรัฐบาลคือ “รัฐประหาร” คือกลิ่นอายแห่งความเป็น “เผด็จการ” ภาพเหล่านี้ยิ่งมีความแจ่มชัดเมื่อมองไปยังภายในระบบ “โรงเรียน”
ตรงนี้เองที่บ่มเพาะความตื่นตัวของเยาวชนและนักเรียน
การปะทะในระดับโรงเรียนระหว่างครูกับนักเรียน จึงฉายสะท้อนไปยังการปะทะในระดับประเทศระหว่างรัฐบาลกับประชาชน
ทุกอย่างดำเนินไปในแบบ คนละเรื่องเดียวกัน
ถามว่าการเคลื่อนไหวอันเหมือนกับโรคระบาดในทางการเมืองที่เริ่มจากบนถนนราชดำเนินครั้งนี้จะมีบทสรุปอย่างไร
ตอบยากอย่างยิ่ง
ไม่ว่าจะเป็นคนในทำเนียบรัฐบาล ไม่ว่าจะเป็นคนในรัฐสภา หรือแม้กระทั่งบรรดา นักเรียน นิสิตนักศึกษาที่ออกมาดำเนินการ
การติดตามจึงมากด้วยความระทึกใจ
