| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
จุดตัด การเมือง จากกรณี รัฐธรรมนูญ สู่ การเมือง‘ใหม่’
เหมือนกับว่า ผลการลงมติในที่ประชุมรัฐสภาเมื่อคืนวันพุธที่ 17 มีนาคม จะมีผลทำให้ร่าง พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญถึงบทจบ
แต่ถามว่า “จบ” จริงละหรือ
พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา อาจจะรู้สึกเหมือนกับบทสรุปอันออกมาจากปาก นายชวน หลีกภัย พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ อาจจะรู้สึกสบายใจ
รัฐธรรมนูญ 2560 ยังเป็น “อาวุธ” อันทรงพลังอยู่
กระนั้น เมื่อสังเกตสีหน้าแววตาอันมาจาก นพ.ชลน่าน ศรีแก้ว เมื่อเห็นท่วงท่าอาการซึ่งมาจาก นายธีรัจชัย พันธุมาศ
ก็เริ่มไม่แน่ใจ
ยิ่งเห็นคำประกาศแข็งกร้าวจาก นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ประสานเข้ากับความมุ่งมั่นของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล
นี่ย่อมมิใช่การจบ หากน่าจะเป็นการเริ่มต้นมากกว่า
คําประกาศจาก นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ อาจยังมีลักษณะเป็น “นามธรรม” ตรงกันข้าม ท่าทีของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล กลับบ่งบอก “รูปธรรม”
วันที่ 6 เมษายน คือ “สารตั้งต้น” ในทางการเมือง
ใครที่ติดตามการเคลื่อนไหวของ นายยิ่งชีพ อัชฌานนท์ หรือ “พี่เป๋า” แห่งไอลอว์อย่างใกล้ชิดก็จะมองเห็นประกายอันเปล่งจากแววตา
มากด้วยความคึกคัก มากด้วยความเข้มข้น
ก่อนหน้านี้ นายยิ่งชีพ อัชฌานนท์ อาจแลดูเหมือนคนสิ้นหวัง แต่พลันที่มี “มติ” จาก 250 ส.ว.และจาก 210 ส.ว.พร้อมคว่ำร่างแก้ไข “รัฐธรรมนูญ”
“พี่เป๋า” กลับมองเห็น “ความหวัง”
ความหวังในที่นี้จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกเสียจากการเริ่มต้นอีกครั้งหนึ่งในการที่จะระดมทุกพลังในทางการเมืองเข้าต่อตีกับ “รัฐธรรมนูญ”
ความร้อนแรงของ “รัฐธรรมนูญ” จึงเริ่มต้นใหม่
ระยะนับแต่มีการจัดตั้งคณะกรรมาธิการวิสามัญเพื่อศึกษาหาแนวทางแก้ไขเพิ่มเติม กระทั่งมีการเสนอร่าง พ.ร.บ.เข้าสู่รัฐสภา
นั่นคือ “เวลา” อันทรงความหมายยิ่งในทางการเมือง
เพราะแต่ละลีลาอาการอันแต่ละพรรคการเมืองสำแดงออกมาได้ค่อยๆ คลี่แบ “ความเป็นจริง” ที่พวกเขาปิดบัง ซ่อนเร้นเอาไว้
ในวันที่ 17 มีนาคม ก็โป๊ะเชะ
ไม่ว่าจะเป็น 250 ส.ว. ไม่ว่าจะเป็น 100 กว่า ส.ส.พรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าจะเป็นพรรคร่วมรัฐบาลอย่างพรรคภูมิใจไทย
เปล่าเปลือย ล่อนจ้อน
อย่าว่าแต่บรรดา ส.ส.ในปีกของพรรคร่วมรัฐบาลเลย แม้กระทั่ง ส.ส.บางคน บางกลุ่มที่ติดสังกัดอยู่กับพรรคเพื่อไทยก็มิอาจปิดบังอำพราง
สถานการณ์วันที่ 17 มีนาคม จึงยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง
หากมองในทาง “รูปแบบ” หากมองผ่านกระบวนการแห่งพิธีกรรมเหมือนกับว่าสถานการณ์ในคืนวันที่ 17 มีนาคม จะเป็น “บทจบ”
ในทางเป็นจริง กลับมิใช่
ตรงกันข้าม ทุกจังหวะก้าว ทุกลีลาอากาศเท่ากับเป็นการจบบทเก่า บทแห่งการเล่นละครมาเป็นการเปิด “หน้ากาก” ที่เป็นจริงในทางการเมืองออกมา
นี่คือ บทเริ่มต้นและเป็นการเริ่มต้นของการเมือง “ใหม่”
