| ผู้เขียน | วิชัย เทียนถาวร |
|---|
ผู้เขียนขอแทรกก่อนที่จะถึงร้อยคำสอนหลวงพ่อจรัญ ตอนที่ 3 เกี่ยวกับแบบเรียน ก ถึง ฮ (44 ตัว) ฉบับผู้ใหญ่เป็นคติเตือนใจ ขอให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไปด้วยข้อความที่ว่า…
ก : เก็บสิ่งที่ดีไว้ในใจ ข : เข้าใจกัน ค : คอยชี้นำ ชี้แนะสิ่งที่ดี
ง : ง้อ เมื่อรู้ว่าผิด จ : จริงใจไม่เสแสร้ง ฉ : เฉย เมื่อใจร้อน ช : ช่วยเหลือกัน ซ : ซื่อสัตย์ต่อกัน
ญ : ญาติดีต่อกัน ด : ดูแลกัน ต : ติดตามข่าวคราว ถ : ไถ่ถามทุกข์สุข ท : ทำให้เพื่อนสบายใจ ธ : เธอคือเพื่อนเรา น : น้ำใจมีให้กันเสมอ บ : แบ่งปันความรัก ป : ปลอบใจเมื่อท้อ ผ : เผื่อแผ่ความสุข ฝ : ฝากผีฝากไข้ พ : พูดจาดี ฟ : ฟังกันเสมอ ภ : ภูมิใจในตัวคุณ ม : มองโลกให้กว้าง ย : ยิ้มเสมอเมื่อเจอกัน ร : รักคุณที่เป็นคุณ ล : ละเอียดอ่อนกับความรู้สึก ว : ไว้วางใจกัน ศ : ศึกษานิสัยที่แท้จริง ส : ส่งเสริมสนับสนุน ห : ห่วงใยกัน อ : เอาใจเขามาใส่ใจเรา ฮ : เฮฮากับคุณได้ทุกเวลา
คำคมหลวงพ่อจรัญ ฉบับที่แล้ว ครบ 30 ข้อ ฉบับนี้ขอเสนออีกเพิ่มเติมตอนที่ 3 ความว่า…
31.วิธีสร้างความดีนี้ ไม่ใช่สร้างได้ทุกคนนะ ทำได้ยากมาก เหตุผลอย่างไรเรียกว่าทำได้ยาก เพราะมันมีศัตรูในใจ ศัตรูในใจมันมาปิดบังอำพราง บุญมีแต่กรรมบัง มันไม่อยากให้สร้างความดี มันมาแย้งกับเราคือศัตรูในใจ เราหลง งงในโมหะ มันบอกเราว่า อย่าทำกรรมฐานเลยเมื่อยเปล่าๆ ไม่เกิดประโยชน์ นี่แหละศัตรู มารทั้งหลายมากระซิบ นั่งทำไม มันเมื่อยขบไปหมด มาทรมานกายไม่ดีเลย นี่ศัตรูใช่ไหม
32.ความดี เป็นศัตรูของชีวิต ความดีย่อมมีอุปสรรค ความดีต้องลงทุน ความลำบาก คนทำดีแล้วไม่ได้ดีนั้นส่วนมากทำผิดหลัก เพราะทำดีไม่ถูกเวลาบ้าง ทำดีไม่ถูกสถานที่บ้าง ทำดีไม่ถูกบุคคลบ้าง และทำดีไม่ติดต่อกันเสมอต้นเสมอปลาย
33.ถ้าเราแพ้มาร มารก็จะเข้ามาครองเราเลย มารว่าอย่างไรเราก็ต้องไปกับมัน นี่แหละแพ้ใจตัวเอง มารว่าอย่างไรเชื่อมารไปหมด ถ้าชนะใจตนเองได้แล้วทุกอย่างชนะหมด ถ้าแพ้ตนเองทุกอย่างก็แพ้หมด ตามอารมณ์ตามใจตัวนั้นใช้ไม่ได้ การที่ให้ท่านมาปฏิบัติกรรมฐานก็เพื่อจะไม่ให้ทำอะไรตามใจตนเอง เรื่องชนะคนอื่นเป็นเรื่องเล็ก สามีหรือภรรยาถ้าเราชนะใจตนเอง ไม่ว่าภรรยาหรือสามีก็ต้องยอมเรา เพราะเห็นเราเป็นคนจริง กรรมฐานต้องชนะใจตนเอง
34.บุญกับบาปลบล้างกันไม่ได้ บุญก็อยู่ส่วนบุญ บาปก็อยู่ส่วนบาป เปรียบเหมือนน้ำกับน้ำมัน หากเราสร้างกรรมดี สร้างบุญกุศลให้มากเข้าไว้ แม้บุญกุศลจะไม่สามารถล้างกรรมชั่วได้ แต่หากบาปกรรมชั่วมีน้อย ก็จะยังตามไม่ทันเพราะกุศลบารมีมากกว่า เมื่อเราสร้างบุญกุศลเป็นบารมีมากขึ้น เราก็แผ่ส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร สร้างบุญกุศลครั้งใดก็อุทิศทุกครั้งไป หากกรรมชั่วเรามีน้อยก็จะจางไป เพราะส่วนกุศลที่เราอุทิศจะชดใช้หนี้กรรมไปในตัว เมื่อเราสร้างบุญกุศลมากขึ้น กรรมชั่วถึงไม่จางก็ค่อยห่างออกไป ยังตามไม่ทัน แต่หากหยุดสร้างบุญกุศลและหันมาสร้างกรรมชั่วสร้างบาปต่อไป กรรมชั่วก็จะเข้าใกล้ ติดตามมาทันสนองเร็วขึ้น หากเป็นกรรมหนักก็ยากที่จะหลบหลีกให้พ้นได้ แม้จะสร้างกรรมดีเพียงใดก็ตาม ก็ต้องรับกรรมหนักชาตินี้ไปก่อนจนกว่าจะหมดเวร ส่วนกรรมดีก็จะสนองภายหลังหรือชาติหน้าหรือเมื่อใช้หนี้อกุศลกรรมหมดแล้ว
35.พระท่านสอนว่า กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ การเกิดเป็นมนุษย์แสนจะยาก ยิ่งมีหน้าตาดียิ่งหายากที่สุด บางคนมีศีลมาไม่ครบ เกิดมาขี้ริ้วขี้เหร่ บางคนเกิดมาง่อยเปลี้ยเสียขา บางคนตาบอด หูหนวก บางคนแถมยังปัญญาอ่อน บางคนเป็นอัมพาต บางคนมีทานดีแต่ชาติก่อนก็มาเกิดเป็นลูกมหาเศรษฐีมั่งมีศรีสุข แต่เมื่อชาติก่อนเขาได้ทำการเบียดเบียนสัตว์มาชาตินี้จึงสามวันดีสี่วันไข้ มีเงินก็ช่วยไม่ได้ บางคนไม่ได้สร้างเหตุแห่งปัญญามาถึงเกิดเป็นลูกเศรษฐี เงินก็ช่วยซื้อวิชาไม่ได้ บางคนบ้านใหญ่บ้านโตราวกับวัง แต่กินข้าวกับน้ำตาไม่เว้น
แต่ละวัน
36.ค้าขายตั้งแต่เล็ก โตขึ้นไปจะได้เป็นเจ้าของธุรกิจฉันใด การเข้าวัดปฏิบัติธรรมตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาวย่อมได้มรรคผลและประโยชน์เมื่อเป็นผู้ใหญ่ฉันนั้น ถ้าจะรอให้อายุคราวคุณปู่คุณย่าแล้วเข้าวัดปฏิบัติ (สุขภาพและสังขารไม่เอื้ออำนวยต่อการปฏิบัติ) รับรองท่านจะเท่งทึงขอฝากไว้
37.คนเราว่านอนสอนยากลำบากใจก็ช่างเถิด เพราะเขาไม่มีพระประจำใจ จึงมีจิตอกุศล จงแยกทางกันเดินไปเถอะอย่าเดินทางเดียว เหยียบรอยกันเลย พาลกับบัณฑิตอยู่ด้วยกันยาก พาลเดินไปแล้ว บัณฑิตจะเหยียบรอยข้างหลัง ดูชัดเจนไหม… คนอันธพาลชอบเหยียบรอยกัน เดินตามรอยกัน คนดีมีปัญญา เขาจะไม่เหยียบรอยของใคร จะไม่ซ้ำแบบในอกุศลกรรม บัณฑิตที่มีพระในใจจะไม่เหยียบเขาจะไม่ซ้ำรอยเขา จะเดินทางด้วยปัญญาที่มี
38.ชีวิตนี้เกิดมาได้ยากมาก คนที่เกิดมารูปร่างโสภี โสภา ถ้าคิดไม่ดีจิตใจมันก็ผันแปรเปลี่ยนแปลง ทำให้รูปร่างของเราในอนาคตที่จะไปเกิดใหม่ไม่ดี ถ้าหากเราเกิดมาชาตินี้ไม่สวยเท่าคนอื่นก็เป็นเพียงรูปธรรม นามธรรม จะคิดให้มันสวยแบบนั้นแบบนี้คงเป็นไปไม่ได้ ทำมาอย่างไรได้อย่างนั้น กรรมฐานทำให้อารมณ์ดี ทำให้มีสติ เกิดชาติใดฉันใดก็จะมีรูปร่างสวย มีทรัพย์นับวิชา มีมารยาท ชาติผู้ดีมีศีลธรรม ถ้าอารมณ์ร้ายก็จะเป็นตรงกันข้าม
39.ใครมีบุญมาเอง คนไร้บุญวาสนา ไม่ค่อยอยากจะสร้างบุญให้กับตัวเองคนไร้บุญวาสนาจะเอาบุญสงเคราะห์คนอื่นเขาชอบทำบุญตักบาตรข้าวขันแกงโถไปวัด ชอบทอดกฐินผ้าป่า แต่บุญที่เอาไว้ในจิตใจตนให้เกิดความสุขในครอบครัว ไม่มีใครสร้าง ไม่มีใครทำแต่ประการใด ต้องการบุญสงเคราะห์ เพราะคนเขาเห็น แต่บุญสงเคราะห์ตนเอง เป็นนามธรรมประจำตัว ไม่มีใครเขาเห็น จึงไม่อยากจะสร้างมันมองเห็นไม่ชัด แต่ถ้าสร้างรูปธรรมขึ้นมาคนโน้นเห็นคนนี้เห็น ป้อยอยกย่องกันมากมายเพราะเอาหน้าเอาชื่อเสียงกัน แต่ชื่อเสียงด้านนามธรรมที่คนอื่นมองไม่เห็นนั้น เราสร้างความดีเรารู้ดีของเราเอง คือ ปัจจัตตัง เราก็ดีใจของเราเอง อิ่มใจนั้นคือบุญที่เป็นความสุขชีวิตของท่าน
40.เตรียมตัวก่อนตาย เราเจ็บเสียแล้ว ลูกเอ๋ย ช่วยแม่หน่อย ลูกเอ๋ย ช่วยพ่อหน่อย ลูกเขาไม่ช่วย ก็เสียใจ ทำใจไม่ได้เลยไปนรก เตรียมทำใจตั้งแต่บัดนี้ทุกคน ใครทำใจไม่ได้ก็ฝากความเสียใจ ฝากนรกไว้ในใจของเราคนเดียว ถ้าเจ็บคราวใด ไม่มีใครพยาบาลก็ทำใจเสียให้ได้ ลูกก็ไม่เห็นหน้า หลานก็ไม่มา ทำใจเถิด เรามาคนเดียวก็ไปคนเดียว ทำใจเสียก่อน อย่าไปหวังอะไรจากใคร ปวดหนอ ลูกเอ๋ย
มาช่วยบีบให้พ่อให้แม่หน่อย ลูกเขาไม่มาบีบก็เสียใจ สมบัติก็ให้เขาไปแล้ว เลี้ยงลูกเอาบุญเถอะ โปรดทำใจ เรารักลูก หวังจะพึ่งลูกคนนี้แล้วไม่ได้พึ่ง เตรียมทำใจเสียให้ได้ เราช่วยใครไปอย่าหวังผลตอบแทนเลยมิฉะนั้นเราจะเสียใจไปนรก
41.ในวันพระ เรามาสงบจิตระงับใจสักวันหนึ่งได้ไหม ไม่ต้องไปรื้อฟื้นคุยเรื่องคนอื่น ทุกข์เราก็มากแล้ว จะไปเอาทุกข์จรมาทำไม เกิดก็เป็นทุกข์ แก่ก็เป็นทุกข์ เจ็บหนักเจ็บเบาก็เป็นทุกข์ทั้งนั้น แล้วจะไปเอาทุกข์ของคนอื่นมาไว้ในสมองเราทำไม
42.จิต…อยู่ที่ไหน? ต้องพัฒนาตรงนั้นเดี๋ยวนี้คนเราพัฒนา ผิดหลัก รดน้ำต้นไม้ไปรดที่ยอดให้ออกดอกไวๆ จะถูกต้องหรือ ต้องรดที่ราก คนเราจะดีได้อยู่ที่จิตใจใช่หรือไม่ ถ้าจิตเลวดีไม่ได้ตะกั่วหรือจะเป็นทองคำได้ ดูกันตรงนี้ มีความหมายมาก บัวเหล่าที่สี่อยู่ติดดินแล้ว จะโผล่บานพ้นน้ำ เป็นไปได้ยาก
43.ทาน ศีล ภาวนานั้น ทานใครก็ทำได้ ที่ถวายกันนี่ ใครก็ทำได้ถวายกันเยอะไป แต่มีศีลไหม ถ้าไม่มีสติสัมปชัญญะเลยทานก็ไร้ผล ถ้าเราทำด้วยสติสัมปชัญญะ มีศีลอยู่แล้ว ทำได้ผลเดี๋ยวนี้ถ้าต้องการให้ได้ผลเลิศกว่านี้ ต้องมีภาวนาด้วย
44.ทานขั้นต่ำ คือทานที่เราให้กันทั่วๆ ไป ต้องใช้สตางค์ ทานขั้นกลาง คือสังฆทานไม่เจาะจง ต้องใช้สตางค์ ทานขั้นสูง คือปฏิบัติกรรมฐาน แล้วอุทิศไป แผ่ออกไป ไม่ต้องใช้สตางค์
45.ท่านจะทำบุญต้องละบาปให้ได้ ถ้าละบาปไม่ได้แล้ว ท่านจะไม่ได้บุญ มาทำบุญแต่ไม่ได้บุญเพราะท่านไม่ละบาป บาปอยู่เต็มกระเป๋าแล้วบุญจะมีทางเข้าได้อย่างไร ขอฝากไปคิดโดยทั่วกัน ไงเล่าครับ
