ได้มีการประกาศระเบียบกระทรวงมหาดไทย ว่าด้วยหลักเกณฑ์การจ่ายเงินเบี้ยยังชีพ ผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ.2566 ประกาศออกมาใช้ โดยกำหนดคุณสมบัติผู้มีสิทธิจะได้รับเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ ต้องเป็นผู้มีคุณสมบัติ ดังนี้ 1.มีสัญชาติไทย 2.มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 3.มีอายุหกสิบปีบริบูรณ์ขึ้นไป ซึ่งได้ยืนยันสิทธิขอรับเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุต่อองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และ 4.เป็นผู้ไม่มีรายได้หรือมีรายได้ไม่เพียงพอแก่การยังชีพตามที่คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ ตามกฎหมายว่าด้วยผู้สูงอายุกำหนด
ภายหลังการประกาศใช้ระเบียบดังกล่าวได้เกิดเสียงคัดค้าน โดยเฉพาะคุณสมบัติข้อ 4 ที่ระบุว่า “เป็นผู้ไม่มีรายได้หรือมีรายได้ไม่เพียงพอแก่การยังชีพตามที่คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ ตามกฎหมายว่าด้วยผู้สูงอายุกำหนด” อาทิ คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ หัวหน้าพรรคไทยสร้างไทย ระบุว่า การเพิ่มคุณสมบัติดังกล่าวจะทำลายหลักการรัฐสวัสดิการแบบถ้วนหน้า แต่จะตอกย้ำระบบรัฐสงเคราะห์ที่เลือกให้เฉพาะคนจน หรือคนอนาถา ซึ่งเป็นการกระทำที่ขัดเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญ และหลักสากล
ขณะที่ นายชัยชนะ เดชเดโช ส.ส.นครศรีธรรมราช พรรคประชาธิปัตย์ มองว่า การปรับเปลี่ยนคุณสมบัติของผู้มีสิทธิจาก “ไม่เป็นผู้ได้รับสวัสดิการ หรือสิทธิประโยชน์อื่นใดจากหน่วยงานของรัฐ รัฐวิสาหกิจ หรือองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น” มาเป็น “ผู้ไม่มีรายได้ หรือมีรายได้ไม่เพียงพอแก่การยังชีพ ตามที่คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ หรือ กผส. ตามกฎหมายว่าด้วยผู้สูงอายุกำหนด” นั้น อาจเป็นการตีเช็คเปล่าให้ กผส.กำหนดเกณฑ์ได้ตามใจชอบ
กระแสคัดค้านประกาศของกระทรวงมหาดไทยดังกล่าว ทำให้รัฐบาลรักษาการต้องออกมาชี้แจง โดย พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย และฝ่ายที่เกี่ยวข้องออกมาชี้แจง สรุปว่า หลักเกณฑ์ดังกล่าวออกมาเนื่องจากงบประมาณที่ใช้จ่ายกรณีเบี้ยผู้สูงอายุเพิ่มมากขึ้น ส่วนคุณสมบัติ “ต้องเป็นผู้ไม่มีรายได้ หรือมีรายได้ไม่เพียงพอแก่การยังชีพนั้น จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติกำหนด และผู้ที่เคยได้รับอยู่แล้วจะไม่ได้รับผลกระทบ คำชี้แจงดังกล่าวยังไม่ตอบโจทย์ฝ่ายคัดค้าน และมีทีท่าว่าจะลุกลาม ดังนั้น รัฐบาลควรจะชะลอการบังคับใช้ และกลับมาถกเถียงกันใหม่ เพื่อมิให้เกิดข้อผิดพลาดที่จะกลายเป็นข้อบาดหมางระหว่างรัฐกับประชาชนผู้สูงวัย
