| ผู้เขียน | โกวิท วงศ์สุรวัฒน์ |
|---|
คุยกับลูกศิษย์
มีลูกศิษย์คนหนึ่งมาปรึกษาปัญหาหัวใจเมื่อไม่นานมานี้ สังเกตจากสีหน้าท่าทางแล้วก็มั่นใจว่าเป็นเรื่องที่กังวลและหนักอกเอาการอยู่ทีเดียว คือลูกศิษย์เขามาปรึกษาว่าเขาตั้งใจจะเปลี่ยนศาสนาจากที่นับถือศาสนาพุทธอยู่ทั้งครอบครัวเขาจะไปเข้ารีตเพื่อนับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกเนื่องจากเขาคิดว่าเขาได้ทำบาปทำกรรมมาไม่น้อย เขากลัวจะตกนรกเนื่องจากทางศาสนาพุทธนั้นไม่มีการล้างบาปหรือให้อภัยจากการทำบาปแบบว่า “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว” ซึ่งเขาได้รับทราบมาว่าทางศาสนาคริสต์โรมันคาทอลิกที่คนไทยเรียกว่าคริสตังนั้นมีพระมารับฟังการสารภาพบาปแล้วก็สามารถล้างบาปให้ได้
แต่ปัญหาของเขาคือทางครอบครัวต่อต้านความคิดนี้อย่างรุนแรงทีเดียวทั้งๆ ที่ทั้งพ่อแม่พี่น้องของเขาเองก็ไม่ค่อยได้ไปวัดเท่าไรเลยนอกจากไปงานเผาศพ สวดศพประเดี๋ยวประด๋าวเท่านั้นเองและก็ไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับเรื่องราวของพุทธศาสนามากมายอะไรหนักหนาเลย
ความจริงผู้เขียนเองก็เคยคิดแบบเดียวกันกับลูกศิษย์คนนี้เหมือนกันเมื่อครั้งยังเรียนอยู่ชั้นปีที่ 3 ในมหาวิทยาลัยที่อเมริกาแต่ก็ได้ไปปรึกษากับอาจารย์ฝรั่งคนหนึ่งที่ผมนับถือ ซึ่งอาจารย์ฝรั่งท่านนั้นได้อธิบายเรื่องการล้างบาปของทางศาสนาคริสตังให้ฟังอย่างละเอียดร่วมชั่วโมง ทำให้ผู้เขียนใช้เป็นโอกาสเอามาอธิบายให้ลูกศิษย์ฟังอีกต่อหนึ่ง ดังนี้
เริ่มจากคำว่า “บาป – sin” คืออะไรเสียก่อนซึ่งสำคัญที่สุดเพราะทางศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกให้คำจำกัดความของ “บาป” ว่า “การกระทำที่ทำให้มนุษย์เราไม่กล้าสู้หน้าต่อพระผู้เป็นเจ้า” ยกตัวอย่างเช่น “บาปกำเนิด – Original sin” ที่อดัมและอีฟได้กระทำร่วมกันด้วยการกินผลไม้จากต้นไม้ต้องห้ามในสวนสวรรค์ที่พระผู้เป็นเจ้าได้ห้ามไว้เพียงต้นเดียว ทำให้อดัมกับอีฟไม่กล้าสู้หน้าพระผู้เป็นเจ้าและต้องถูกไล่ออกมาจากสวนสวรรค์และบาปนี้ก็ยังตกทอดมายังมนุษย์ทุกคนซึ่งมนุษย์เรานั้นเกิดมาก็มีบาปติดตัวมาด้วยเพราะต้นตระกูลของมนุษย์คืออดัมกับอีฟไม่เชื่อฟังพระผู้เป็นเจ้าด้วยการลักเอาผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ในสวนสวรรค์มากินทั้งๆ ที่พระผู้เป็นเจ้าห้ามแล้วจึงถูกขับไล่จากสวนสวรรค์ เมื่อมีลูกมีเต้าก็มีบาปติดตัวทางสายเลือด ดังนั้นบรรดาคริสตังทุกคนต้องเข้าพิธีรับศีลจุ่ม (Baptize) เพื่อชำระล้างบาปกำเนิดนั่นเอง
ส่วนบาปอื่นๆ นั้นนอกเหนือจากบาปกำเนิดนั้นทางคริสตังแบ่งบาปออกเป็น 2 ประเภทคือ
1.บาปเบา (Venial sin) คือบาปเล็กๆ น้อยๆ เช่นรังแกผู้อื่น พูดนินทาว่าร้ายคนอื่น ด่าว่าผู้อื่น มีความอิจฉาริษยาผู้อื่น เป็นต้นซึ่งอาจล้างบาปด้วยการไปสารภาพบาป แต่หลักการสำคัญของการล้างบาปคือการสำนึกตัวรู้ว่าตัวเองผิดบาปและจะต้องถูกลงโทษตามแต่พระผู้รับฟังการสารภาพบาปจะสั่งให้รับโทษอย่างไร ส่วนใหญ่ก็จะเป็นการไปทำสาธารณประโยชน์ตามแต่พระท่านจะเห็นควร
2.บาปหนัก (Mortal sin) คือบาปประเภท ฆ่าคน ปล้นทรัพย์ ผิดลูกเมียของผู้อื่น เป็นพยานเท็จ เป็นต้นซึ่งก็อาจจะไปสารภาพบาปได้ แต่หากโดนจับก็ต้องติดคุกติดตะรางไป แต่ที่สำคัญต้องสำนึกผิดด้วย
ที่น่าสนใจคือเมื่อมนุษย์ทุกคนสิ้นชีวิตลงแล้วนั้น หากไม่มีบาปก็ได้ขึ้นสวรรค์ไปอยู่กับพระผู้เป็นเจ้า แต่พวกมีบาปโดยเฉพาะพวกมีบาปหนักก็ต้องได้รับไฟชำระเสียก่อนคือตายแล้วต้องไปอยู่ในสถานที่ที่เรียกว่า Purgatory บางทีก็เรียกว่านรกก็ได้ เพราะเป็นสถานที่เป็นไฟชำระ คือ สภาวะหรือขั้นตอนที่วิญญาณได้รับการชำระให้บริสุทธิ์หรือการลงโทษชั่วคราว เป็นที่เชื่อกันว่าดวงวิญญาณที่ตายขณะได้รับการปลดปล่อยจะได้ไปสวรรค์ พูดง่ายๆ คือสถานที่ให้วิญญาณรู้สำนึกในบาปที่โดยเฉพาะบาปหนักจนมั่นใจได้ว่าสามารถสู้หน้ากับพระผู้เป็นเจ้าได้เพราะได้รับโทษสาสมกับบาปที่ตัวเองกระทำแล้วนั่นเอง
หลังจากที่ผู้เขียนร่ายยาวไปคนเดียวเสียนาน ลูกศิษย์ผู้น่าสงสารคนนั้นจึงถามขึ้นว่า
“แล้วผมควรเปลี่ยนศาสนาไหมครับ?”
ผู้เขียนก็ตอบไปว่า
“แล้วแต่คุณไปตัดสินใจเอาเอง เพราะผมให้ข้อมูลเท่าที่ผมมีอยู่ให้คุณตัดสินใจเอง ผมไม่มีสิทธิที่จะตัดสินใจแทนคุณเพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ เพราะผมเองก็เคยไปปรึกษากับอาจารย์ฝรั่งเรื่องคิดจะเปลี่ยนศาสนาเมื่อตอนผมมีอายุใกล้ๆ กับคุณสมัยนี้ แล้วอาจารย์ฝรั่งเขาก็ให้ข้อมูลแบบที่ผมให้คุณไปนี่แหละ แล้วก็บอกให้ผมตัดสินใจเอาเอง”
โกวิท วงศ์สุรวัฒน์
