| ผู้เขียน | เสถียร จันทิมาธร |
|---|
หากติดตามยุทธนิยาย “ไซ่ฮั่น” สำนวนวังหลังก็จะจับทิศทางได้ว่า เริ่มต้นจากพระเจ้าฮั่นเต้หวาดระแวงต่อการหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของจงลิมวย
ตามมาด้วย “ข้อมูล” อันมาจากการแลกเปลี่ยนหน้า “พระที่นั่ง”
“ข้าพเจ้าถามจงลิมวยว่าจะหนีไปอยู่แห่งใด จงลิมวยบอกแก่ข้าพเจ้าว่าจะหนีไปอยู่กับหานซิ่น (เนื่องจาก) ได้เคยเป็นเพื่อนชอบกันมา
แต่บัดนี้จงลิมวยจะอยู่กับหานซิ่น หรือไปที่อื่นแล้วข้าพเจ้ามิได้แจ้ง”
พระเจ้าฮั่นเต้ได้ฟังดังนั้นคิดเฉลียวใจแคลงหานซิ่นก็ยิ่งให้มีความวิตกจึงถามตันแผงว่า
“หานซิ่นชวนจงลิมวยไว้จะคิดการใหญ่ดอกกระมัง”
“ขอให้ไต้อ๋องแต่งคนสนิทที่มีสติปัญญาทำเป็นไปราชการอื่นลอบไปสอดแนมดูก่อน ถ้ารู้ว่าอยู่ที่หานซิ่นแน่แล้วจึงจัดคนไปพูดจาให้หานซิ่นฆ่าจงลิมวยเสียให้จงได้”
นั่นคือคำตอบจากตันแผง นั่นคือข้อเสนอจากตันแผง
เผือกร้อนว่าด้วย “จงลิมวย” จึงตกมาถึง “หานซิ่น” ด้วยประการละฉะนี้
กระนั้น ภายในคำตอบ ภายในข้อเสนอของตันแผงไม่ว่าต่อกรณีของ “จงลิมวย” ไม่ว่าต่อกรณีของ “หานซิ่น”
ไม่ควรมองข้ามอย่างเด็ดขาด
นั่นคือ “ถ้านิ่งช้าก็เหมือนปล่อยเสือผอมไว้ให้มีกำลังขึ้นไป ปลายมือจะกำจัดยาก จำจะคิดเป็นกลอุบายจับตัวจงลิมวยจึงจะได้
ครั้งนี้ขอให้ไต้อ๋องแต่งคนสนิทที่มีสติปัญญา
ทำเป็นไปราชการอื่นลอบไปสอดแนมดูก่อน ถ้ารู้ว่าจงลิมวยอยู่ที่หานซิ่นแน่แล้วจึงจัดคนไปพูดจากกับหานซิ่น ให้หานซิ่นฆ่าจงลิมวยเสียเองความจึงจะเงียบ”
เป้าจึงมิได้อยู่ที่ “จงลิมวย” หากเป็น “หานซิ่น” ด้วย
แน่นอนว่า “จงลิมวย” ต้องกำจัดทิ้งอย่างแน่นอน ไม่มีหนทางอื่นให้เลือก แต่ก็ทดสอบ “หานซิ่น” ไปในขณะเดียวกัน
เท่ากับยืมมือ “หานซิ่น” จัดการ “จงลิมวย”
พระเจ้าฮั่นเต้จึงเรียกซุยโหให้เข้าไปใกล้แล้วกระซิบสั่ง “ท่านจงทำเป็นไปซ่อมแปลงกุฏิพระเจ้างี่เต้ ณ เมืองลิวจิ๋วแต่เชือนไปเยือนฌ้อแวะหาหานซิ่น
สืบข่าวจงลิมวย
ถ้ารู้ว่าจงลิมวยอยู่กับหานซิ่นแน่แล้ว ท่านจงพูดจาให้หานซิ่นฆ่าจงลิมวยเสียให้จงได้”
นี่ย่อมเป็น “ภารกิจ” ของ “ซุยโห”
เมื่อซุยโหและคณะจำนวน 9-10 คนเดินทางไปยังฌ้อแจ้งให้หานซิ่นรับทราบ “พระเจ้าฮั่นเต้ใช้ให้ข้าพเจ้าไปซ่อมแปลงกุฏิพระเจ้าลิ่วเต้ ณ เมืองลิวจิ๋ว ข้าพเจ้าได้มาถึงที่นี่แล้วคิดรำลึกถึงท่านจึงแวะเข้ามาเยือนท่าด้วย”
หานซิ่นได้ฟังซุยโหว่าดังนั้นก็มิได้คิดสงสัย ต้อนรับพูดจากันโดยปกติ
แต่ความไม่ปกติเริ่มขึ้นในระหว่างงานเลี้ยง เมื่อถึงวาระที่ซุยโหจำเป็นต้องปฏิบัติตามภารกิจ “ลับ” ของราชสำนัก
จำเป็นต้องติดตามยุทธนิยาย “ไซ่ฮั่น” ต่อไป
ขณะเมื่อซุยโหกับหานซิ่นเสพสุราอยู่ด้วยกัน หานซิ่นจึงถามซุยโห “ราชการในเมืองหลวงราบคาบเป็นปกติอยู่หรือ”
ซุยโหก็บอก “เป็นปกติอยู่ดอก”
ครั้นซุยโหเห็นว่าคนบางลงจึงค่อยกระซิบบอกกับหานซิ่น “บัดนี้มีเนื้อความเกี่ยวข้องมาถึงท่านอยู่ข้อหนึ่ง ท่านซ่อนจงลิมวยชั่วนานแล้ว
เขาเอาเนื้อความนี้เข้ากราบทูลพระเจ้าฮั่นเต้
พระเจ้าฮั่นเต้ไม่เชื่อ ตวาดเอาขุนนางทั้งปวงแล้วตรัสว่าหานซิ่นเป็นข้าหลวงเดิมของเรา เรารักใคร่ชุบเลี้ยงจนเป็นถึงเจ้าเมือง แล้วหานซิ่นก็มีน้ำใจรักใคร่เราโดยสุจริต อันจะว่าหานซิ่นซ่อนจงลิมวยคนขบถไว้เราไม่เห็นด้วย
ขุนนางทั้งปวงก็นิ่งไปสิ้น
แต่ข้าพเจ้าได้ยินเขากระซิบกันว่า กี๋โป้ได้ทูลไว้ว่าจงลิมวยบอกแก่กี๋โป้ไว้ว่าจะหนีไปอยู่กับหานซิ่น เนื้อความ ทั้งนี้ ก็รู้แน่อยู่แล้วเหตุไรพระเจ้าฮั่นเต้ จึงไม่เชื่ออีกเล่า
แต่ฟังข้าราชการพูด ทั้งนี้ อยู่เป็นอันมากรู้ว่าจงลิมวยมาอยู่กับท่านเป็นมั่นคง แต่พระเจ้าฮั่นเต้นั้นยังหาทราบไม่ ทุกวันนี้เซียวเหอก็แต่งคนมาสืบทราบข่าวอยู่
ซึ่งข้าพเจ้าเอาเนื้อความมาบอกท่าน ทั้งนี้ เพราะข้าพเจ้าคิดถึงท่านว่าได้มีคุณไว้แก่ข้าพเจ้าจึงบอกให้รู้ หมายจะให้ท่านคิดอ่านป้องกันคำคนเสีย เห็นพระเจ้าฮั่นเต้ยังไม่ทราบฉะนี้
ถ้านานไปเนื้อความแพร่งพรายออก เสียแรงท่านกระทำความชอบมาแต่หลังเป็นอันมากก็จะสูญเสียเปล่า”
หานซิ่นได้ฟังซุยโหว่าดังนั้นก็ตกใจ นิ่งตะลึงอยู่เป็นช้านานแล้วจึงค่อยกระซิบว่าแก่ซุยโห
“เราจะคิดประการใดจึงจะปิดคำคน อย่าให้พระเจ้าฮั่นเต้แคลงเราได้”
ซุยโหจึงว่า “ถ้าท่านฆ่าจงลิมวยเสีย ตัดเอาศีรษะไปถวายพระเจ้าฮั่นเต้ นั่นแหละข้าพเจ้าเห็นว่าพระเจ้าฮั่นเต้จะสิ้นสงสัยท่าน”
นี่เป็นข้อเสนอที่ตรงเป้า นี่เป็นข้อเสนออันแหลมคมยิ่ง
“ท่านว่าดังนี้ก็ชอบอยู่แล้ว แต่จงลิมวยกับเราได้รักกันเป็นอันมาก ยังมิได้มีความโกรธแค้นกันเลยเราจะฆ่าจงลิมวยอย่างไรได้” หานซิ่นแย้ง
กระนั้น คำอธิบายของซุยโหก็สำคัญอย่างยิ่งยวด
“ถ้าท่านเห็นแก่หน้าเพื่อนอยู่แล้ว ก็เหมือนดูหมิ่นอาญาพระมหากษัตริย์ ความผิดก็จะมีมาถึงท่าน”
หานซิ่นจึงว่า “การทั้งนี้ ข้าจะของด ตรึกตรองดูก่อน”
ซุยโหก็ไม่ว่าประการใด
นี่ย่อมเป็นวินาทีอันสำคัญและแหลมคมเป็นอย่างสูง หากมองจากด้านของหานซิ่น และมีส่วนอย่างสำคัญในการตัดสินชะตากรรม
เป็นชะตากรรมของหานซิ่น
เนื่องจากท่าทีอันซุยโหนำมาถ่ายทอดแก่สองหูของหานซิ่นนั้นมีความแจ่มชัดอย่างที่สุดว่าพระเจ้าฮั่นเต้มีความต้องการอย่างไร และทิศทางทางด้านการข่าวดำเนินไปอย่างไร
ตัวตนและความเป็นหานซิ่น จึงบ่งสะท้อนอย่างยากที่จะอำพราง
