| ผู้เขียน | กานดา นาคน้อย |
|---|
ฉันติดตามบทบาทของแพทย์ไทยบางกลุ่มในฐานะ“ผู้นำสังคม”ท่ามกลางวิกฤตการเมืองไทยในทศวรรษที่ผ่านมาอย่างสนใจ พบว่าใบประกอบวิชาชีพเวชกรรมไม่ได้ทำให้พวกเขาฉุกคิดว่าเขาต้องศึกษาด้านสังคมก่อนเสนอนโยบายทางสังคมที่ไม่ใช่นโยบายสาธารณสุข ที่น่าอัศจรรย์ยิ่งไปกว่านั้นคือบางคนเคยศึกษาที่สหรัฐอเมริกา แต่สมาคมแพทย์ศาสตร์อเมริกันจำกัดข้อเสนอแนะด้านนโยบายไว้เพียงแค่นโยบายสาธารณสุขเท่านั้น
อะไรทำให้แพทย์กลุ่มนี้เชื่อมั่นว่าตนรอบรู้ในศาสตร์ที่ตนไม่ได้รับการฝึกฝนมา? อะไรทำให้คนในสังคมเชื่อพวกเขา?
นักวางนโยบายไซด์ไลน์
เมื่อลองค้นคว้าประวัติการสอนแพทย์ในไทยพบว่าโรงเรียนแพทย์ถือกำเนิดก่อนจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยแห่งแรกของไทย โรงเรียนแพทย์แห่งแรกของไทยก่อตั้งในยุครัชกาลที่ 5 ในขณะที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยก่อตั้งในยุครัชกาลที่ 6
ดังนั้นฉันจึงเดาว่าความเก่าแก่ของโรงเรียนแพทย์อาจทำให้แพทย์กลุ่มนี้เชื่อมั่นว่าใบประกอบวิชาชีพเวชกรรมช่วยรับรองความรู้ในศาสตร์อื่นๆครอบจักรวาล และอาจทำให้คนในสังคมพลอยเชื่อพวกเขาไปด้วยทั้งๆที่จริงแล้วไม่มีอะไรรับรองว่าพวกเขารอบรู้ในศาสตร์อื่นมากกว่าคนอาชีพอื่น เรียกง่ายๆว่าที่จริงแล้วพวกเขาเป็น“นักวางนโยบายไซด์ไลน์”
ฉันไม่ได้หมายความว่านโยบายที่พวกเขานำเสนอเป็นนโยบายที่ผิดพลาดแน่นอน 100% แต่ฉันหมายความว่าพวกเขาไม่ใช่“มืออาชีพ”
ทำอย่างไรจะได้เป็นมืออาชีพ?
ก็ทำอย่างที่พวกเขาทำก่อนประกอบอาชีพ อยากแนะนำนโยบายด้านไหนก็เข้าศึกษาร่วมกับนักศึกษาในวิชาชีพนั้นๆ ไม่มีกฎหมายห้ามคนจบแพทย์ศาสตร์ไม่ให้เรียนสาขาอื่น
ยกตัวอย่าง วิชาชีพเศรษฐศาสคร์เปิดกว้างให้คนจบปริญญาตรีหรือโทสาขาอะไรก็ได้สมัครเรียนเศรษฐศาสตร์ ที่สหรัฐฯคนจบแพทย์ศาสตร์ที่หันมาเรียนเศรษฐศาสตร์ในระดับปริญญาเอกก็มี เรียนจบแล้วเป็นอาจารย์คณะแพทย์ศาสตร์ก็ได้ เป็นอาจารย์คณะเศรษฐศาสตร์ก็ได้ ไม่เป็นอาจารย์ก็ได้
ฉันไม่ได้หมายความว่าแพทย์ต้องเรียนเศรษฐศาสตร์ก่อนนำเสนอนโยบาย แต่ฉันหมายความว่าแพทย์ต้องเรียนศาสตร์ที่เป็นพื้นฐานของนโยบายที่อยากนำเสนอ ถ้าอยากนำเสนอนโยบายด้านนิติศาสตร์ก็ต้องเรียนนิติศาสตร์ ถ้าอยากนำเสนอนโยบายด้านรัฐศาสตร์ก็ต้องเรียนรัฐศาสตร์
ประเด็นคือว่าความเชี่ยวชาญหรือความเป็นมืออาชีพไม่ใช่ของฟรีและมีต้นทุน ถ้าอยากลงทุนศึกษาด้านแพทย์ศาสตร์เท่านั้นก็ต้องจำกัดการเสนอนโยบายไว้ที่นโยบายสาธารณสุข
นโยบายระดับชาติต้องการมืออาชีพไม่ใช่มือสมัครเล่น
หมายเหตุ : ผู้อ่านสามารถแลกเปลี่ยนทัศนะได้ที่ทวิตเตอร์ kandainthai
