ที่สุด “พรรครวมพลังประชาชาติไทย” ที่ สุเทพ เทือกสุบรรณ ผู้เป็น “จิตวิญญาณของพรรค” เอ่ยอ้างความเป็น “พรรคของประชาชน” อย่างถี่ยิบแทบจะทุกลมหายใจในการประชุมครั้งล่าสุด ก็โหวตให้ ม.ร.ว.จัตุมงคล โสณกุล เป็นหัวหน้าพรรค พร้อมกับกรรมการบริหารทุกคนตามที่โผในมือของ “เทพเทือก”
แม้ก่อนหน้านั้นจะมีการปรับเปลี่ยนท่าทีแบบเหนียมขึ้นมาบ้างว่า “พรรค” ที่งอกมาจากเมล็ดพันธุ์ของ “ม็อบนกหวีด” จะยังไม่ตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะตั้งขึ้นมาเพื่อสนับสนุน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เป็น “นายกรัฐมนตรีหลังเลือกตั้ง” หรือไม่
แต่ดูเหมือนว่าประชาชนส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายสนับสนุนหรือไม่สนับสนุนล้วนฟันธงกันไปเรียบร้อยว่า เป็น “รวมพลังประชาชาติไทย” เป็นพรรคในเครือข่ายชู “พล.อ.ประยุทธ์” เป็นผู้นำประเทศต่อไป
และตรงนี้แหละที่น่าสนใจ
ด้วยว่าสำหรับ ม.ร.ว.จัตุมงคล โสณกุล นั้น ย่อมถือว่าเป็นบุคคลที่ชื่อชั้นไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง
เริ่มกันจากชีวประวัติด้านการศึกษา ไม่เพียงจบปริญญาตรีสาขาวิศวกรรมศาสตร์และเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยแคมบริดจ์ แต่ยังตามด้วยปริญญาโทบริหารรัฐกิจจาก Kennedy School of Government มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
ถ้าจะนับว่าเป็นพื้นภูมิการศึกษาชั้นยอดสำหรับประเทศไทยเราก็ไม่มีใครปฏิเสธได้
และเมื่อเอาประวัติการทำงานมาประกอบ โดยเริ่มจากรับราชการที่สำนักงานเศรษฐกิจการคลัง จนก้าวขึ้นสู่รองผู้อำนวยการสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง มาเป็นอธิบดีกรมบัญชีกลาง อธิบดีกรมสรรพสามิต อธิบดีกรมสรรพากร ขึ้นเป็นปลัดกระทรวงการคลัง และต่อมาได้เป็นผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย
ในทางการเมืองยังเคยเป็นวุฒิสมาชิกสะท้อนถึงฝีมือความสามารถอันเป็นที่ยอมรับว่าไม่เป็นสองรองใคร ในฐานะประสบการณ์ด้านบริหาร
ม.ร.ว.จัตุมงคลย่อมเยี่ยมทั้งความรู้ ความสามารถที่หากจะยกว่าใครสักคนเหนือกว่า จะเป็นเรื่องยากที่จะถูกมองว่า “ไม่อคติ”
และดูเหมือนว่า เมื่อ ดร.เอนก เหล่าธรรมทัศน์ เจ้ากี้เจ้าการตั้ง “พรรคเทพเทือก” จนก่อนหน้านั้นเชื่อกันว่า “ดร.ซินตึ้ง” จะเป็น “หัวหน้าพรรค” ยกย่องให้ “หม่อมเต่า” เป็น “พญาครุฑ” จึงไม่มีใครปฏิเสธความจริงข้อนั้น
ด้วยเหตุนี้เมื่อมีคนกลุ่มหนึ่งแสดงความเห็นว่า “หม่อมเต่า” จะอยู่ในสถานะ “หัวหน้าพรรค” ที่มี “เทพเทือก” เป็น “จิตวิญญาณ” ขณะที่ลงสนามการเมือง ในสถานะ “ไก่รองบ่อน” เพื่อเชิดให้ “บิ๊กตู่-พล.อ.ประยุทธ์
จันทร์โอชา” ขึ้นเป็นผู้นำประเทศได้หรือ
จึงเป็นคำถามน่าสนใจยิ่ง
ไม่เพียงความเลิศเลอในความรู้ ความสามารถที่เห็นได้ชัดว่าเปี่ยมล้นกว่าใครต่อใคร แต่ยังมีสถานะที่สามารถทนงในศักดิ์ศรีได้อย่างไม่มีใครปฏิเสธได้
การวางความเป็นไปในบั้นปลายชีวิตไว้ในฐานะผู้ลดความทนงในวาสนาตัวเองทั้ง ในพรรคที่ตัวเองเป็นหัวหน้า และเป้าหมายในตำแหน่งหลังการเลือกตั้ง ที่ราคาไม่สมกับความรู้ความสามารถ
คำถามที่ว่าด้วยสถานะของ “หม่อมเต่า” จำนนต่อชะตากรรมนั้นได้จริงหรือ
จึงน่าติดตามหาคำตอบยิ่ง
การ์ตอง
