| ที่มา | มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุกรี เจริญสุข |
| เผยแพร่ |
เมื่อวันที่ 27-30 เมษายน 2559 วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล ได้นำคนทำงาน 120 คนไปดูงานที่ประเทศสิงคโปร์ ความจริงแล้ว น้องๆ คนทำงานที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล มีทั้งหมด 224 คน แต่ต้องแบ่งออกไปเป็น 2 รอบ รอบแรกไปดูงานเดือนเมษายน (120 คน) ส่วนรอบที่สอง (104 คน) จะไปดูงานเพิ่มในเดือนตุลาคม 2559 ก็มีคำถามมากมายว่าทำไมและทำไมจึงต้องไปดูงานที่สิงคโปร์ ทำไมต้องเอาแม่บ้าน คนสวน คนล้างจาน คนรักษาความปลอดภัย (ยาม) ไม่เห็นจะเกี่ยวกับงานดนตรีเลย เพราะว่าองค์กรประกอบด้วยคนทุกฝ่าย ทุกคนควรได้เรียนรู้และดูงานทั้งหมด
การที่ผู้บริหารได้เห็นต่างประเทศมามาก ตั้งใจว่าจะพัฒนาให้องค์กรมีความเจริญก้าวหน้า จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะให้คนในองค์กรทุกคนได้เห็นสิ่งที่เป็นเป้าหมายในการพัฒนาร่วมกัน คนในองค์กรได้เห็นความมีระเบียบซึ่งเป็นพื้นฐานของความเจริญ ทุกคนได้เห็นความสะอาดซึ่งถือว่าเป็นความเจริญ จึงต้องพัฒนาองค์กรโดยให้คนในองค์กรได้เห็นของจริง ขงจื๊อสอนไว้ว่า “สิ่งที่ฉันได้ยินฉันลืม สิ่งที่ฉันเห็นฉันเข้าใจ และสิ่งที่ฉันทำฉันจำได้” จึงต้องให้บทเรียนกับคนในองค์กรที่ทำงานในหน้าที่จริงๆ ได้เห็นเป้าหมายจากของจริงชัดเจน โดยพัฒนาคนทำงานอย่างที่อยากให้องค์กรเป็น
วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล เคยนำคนในองค์กรไปดูงานประเทศต่างๆ หลายครั้ง เพื่อที่จะสร้างให้ทุกคนมีศักยภาพที่สูงขึ้น ทำไมต้องเลือกที่ประเทศสิงคโปร์ คำตอบที่ง่ายที่สุดก็คือ ประเทศสิงคโปร์เป็นประเทศตัวอย่างในเรื่องการบริหารจัดการในทุกๆ เรื่องได้สำเร็จ สามารถที่จะสัมผัสความสำเร็จของผลงานได้ จับต้องความเจริญได้ ดูความสะอาดได้ สามารถเห็นชีวิตจริงเป็นรูปธรรม สิงคโปร์อยู่ไม่ไกล เดินทางสะดวก มีทุกอย่างให้เห็นเป็นตัวอย่างที่ดี ทุกเรื่องสำเร็จได้ด้วยการจัดการ
สิงคโปร์ไม่มียุง ไม่มีหนู ไม่มีแมลงสาบ ทั้งๆ ที่เป็นประเทศร้อนชื้น มีอาหารการกินเหมือนกับเมืองไทย แต่เขาบริหารจัดการยุง กำจัดหนู และกำจัดแมลงสาบได้อย่างไร ที่สำคัญก็คือ ลูกค้าฝรั่งตะวันตกนั้นเขากลัวยุง กลัวหนู และกลัวแมลงสาบมากที่สุด เมื่อเขาสามารถกำจัดยุง ควบคุมหนู กับกำจัดแมลงสาบได้ ก็สามารถที่จะเพิ่มรายได้จากลูกค้าชาวตะวันตกได้มากขึ้น
สิงคโปร์เป็นประเทศที่มีระเบียบ เป็นประเทศที่มีขนาดเล็กใกล้เคียงกับเกาะภูเก็ต ซึ่งมีระเบียบที่เคร่งครัดมาก รัฐไม่ปล่อยให้ผู้คนอยู่อย่างไร้ระเบียบ ไม่มีเด็กแว้น ไม่มีคนขับมอเตอร์ไซค์สวนทาง นอกจากบ้านเมืองมีระเบียบแล้ว ยังมีความสะอาดเป็นเลิศ มีความปลอดภัยสูงทั้งบนถนน คนเดิน และในชีวิตประจำวัน ซึ่งเป็นหัวใจของความมั่นคงของประเทศ ทำให้ชาวต่างชาติมีความเชื่อมั่นในความปลอดภัยที่จะมาอยู่หรือมาเที่ยวสิงคโปร์ ซึ่งถือเป็นรายได้หลักของประเทศจากนักท่องเที่ยวและการทำธุรกิจ
สิงคโปร์เป็นศูนย์กลางการธนาคาร ทำธุรกิจทั้งตลาดมืดและตลาดสว่าง นักธุรกิจ นักการเมืองสามารถที่จะนำเงินไปฝากที่ธนาคารในสิงคโปร์ได้ ฟอกเงินดำทำเงินให้ขาวได้เหมือนธนาคารในสวิตเซอร์แลนด์ นักธุรกิจและนักการเมืองจึงนำเงินไปฝากที่สิงคโปร์ เชื่อมั่นว่าสิงคโปร์มีความมั่นคง นอกจากนี้สิงคโปร์ได้พัฒนาเป็นศูนย์กลางการศึกษาทุกระดับ โดยจัดการศึกษาเป็นภาษาอังกฤษ ภาษาจีน มีมหาวิทยาลัยพัฒนาเทคโนโลยี มีมหาวิทยาลัยการจัดการ มีมหาวิทยาลัยศิลปะ มีมหาวิทยาลัยแห่งชาติ สร้างคนสิงคโปร์รุ่นใหม่ให้มีศักยภาพสูง สามารถที่จะจัดการ บริการ และสร้างความร่ำรวยให้กับประเทศได้
ไม่นานสิงคโปร์ก็กลายเป็นศูนย์กลางของความยุติธรรม จัดการกับปัญหาความขัดแย้งต่างๆ ทางธุรกิจในภูมิภาค การตกลงทางการค้าที่ใช้กฎหมายระหว่างประเทศที่มีขึ้นในภูมิภาคนี้ ก็จะหันไปใช้กฎหมายและศาลของสิงคโปร์ตัดสิน เพราะการสร้างภาพว่าศาลสิงคโปร์มีความยุติธรรมมากกว่าศาลของชาติใดๆ ในภูมิภาคนี้
ศูนย์การข่าว “สำนักข่าวนานาชาติ” สื่อสารมวลชนก็ไปตั้งศูนย์ข่าวที่สิงคโปร์ บริษัทนานาชาติที่เป็นตัวแทนจำหน่ายสินค้าของยุโรปก็ไปตั้งสำนักงานขายสินค้าในสิงคโปร์ เพราะอาศัยความสะดวกสบาย แม้ว่าค่าใช้จ่ายจะแพงแสนแพงก็ต้องยอม เพราะการตั้งสำนักงานในสิงคโปร์ เป็นราคาของความน่าเชื่อถือของบริษัท เศรษฐีและมหาเศรษฐีทั้งหลายก็นิยมไปซื้อบ้านไว้ที่สิงคโปร์ นิยมฝากเงินไว้ที่ธนาคารในสิงคโปร์ ส่งลูกไปเรียนที่สิงคโปร์ เมื่อเกิดความเจ็บไข้ได้ป่วย เศรษฐีก็เชื่อว่าในสิงคโปร์มีหมอ มีโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในโลก ก็จะใช้เงินซื้อชีวิต ซึ่งเศรษฐีทุกคนก็ทำได้อยู่แล้ว ยกเว้นคนจนที่ไม่สามารถอยู่ในสิงคโปร์ได้ ดังนั้น สิงคโปร์จึงมีเงินไหลเข้าประเทศอย่างต่อเนื่อง ทำให้รัฐบาลเป็นรัฐบาลที่ร่ำรวยที่สุดของโลกเช่นกัน (ขยันและงก) รัฐบาลก็สร้างสาธารณูปโภคที่สมบูรณ์ที่สุดให้กับประชาชน สิงคโปร์กำลังกลายเป็นเมืองหลวงของภูมิภาค
ป่าเมืองร้อนในสิงคโปร์ แม้ว่าจะเป็นป่าเล็กๆ แต่ก็เป็นป่าที่มีประสิทธิภาพสูง มีการจัดการป่าเมืองร้อนได้เป็นอย่างดี เป็นป่าตัวอย่างเพื่อให้คนไปดู จ่ายเงินเพื่อเข้าดูป่ามีต้นไม้ใหญ่ๆ อายุเป็นร้อยปี ซึ่งหาดูได้ยาก แต่สิงคโปร์ก็มีป่าให้คนที่ไปดูได้ชื่นชม สิงคโปร์ถมทะเลสร้างเมืองเพราะมีที่ดินน้อย แม้จะเป็นเมืองที่สร้างด้วยฝีมือมนุษย์แต่ก็เป็นฝีมือที่มีประสิทธิภาพสูง มีการจัดการที่สมบูรณ์แบบ สมบัติชาติทุกเรื่องได้รับการดูแล “ดินน้ำลมไฟ” เป็นของสาธารณะ เป็นของประชาชน ทุกคนมีส่วนได้ประโยชน์จากสมบัติชาติ
คนขับแท็กซี่ในสิงคโปร์มีความภูมิใจในรัฐบาลของเขามาก การจัดการมีประสิทธิภาพ คนขับรถแท็กซี่ทุกคนมีความซื่อสัตย์ต่อผู้โดยสาร มีความรู้เรื่องเทคโนโลยีอย่างดี มีความน่าเชื่อถือเรื่องราคา ไม่คดโกงผู้โดยสาร รถแท็กซี่ในสิงคโปร์มีไว้รับนักท่องเที่ยวเท่านั้น ส่วนคนในท้องถิ่นเขาขึ้นรถเมล์และรถใต้ดิน ซึ่งมีประสิทธิภาพสูง สะอาด และตรงเวลา กำหนดเวลาชีวิตในแต่ละวันได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เนื่องจากเป็นคณะใหญ่ จึงแบ่งการเดินทางไปเป็น 2 เที่ยว ในเวลาไล่ๆ กัน สายการบินไทยเที่ยวหนึ่ง สายการบินสิงคโปร์อีกเที่ยวหนึ่ง สำหรับกลุ่มที่ไปกับสายการบินไทยนั้น ไม่ตรงเวลา ล่าช้ากว่ากำหนดทั้งเที่ยวไปและเที่ยวกลับ (2 ชั่วโมง) ส่วนกลุ่มที่ไปกับสายการบินสิงคโปร์ ตรงเวลาทั้งไปและกลับ หากจะเปรียบเทียบกันแล้ว สายการบินสิงคโปร์เครื่องบินใหม่กว่า ให้บริการดีกว่า ตรงเวลากว่า ราคาเท่ากัน ทั้งๆ ที่เราก็มีความรักชาติเหมือนกัน แต่ก็อดเปรียบเทียบคุณภาพในการจัดการไม่ได้ ซึ่งการบินไทยก็ควรดูงานและการจัดการของสิงคโปร์
สิงคโปร์พยายามอย่างยิ่งที่จะจัดให้เป็นเมืองศิลปวัฒนธรรม เมืองพิพิธภัณฑ์ของภูมิภาค โดยการสร้างโรงละครชั้นเยี่ยม สร้างหอแสดงดนตรี สร้างพิพิธภัณฑ์ขึ้นมากมาย สร้างสนามกีฬาใหญ่ สร้างที่แสดงศิลปะร่วมสมัย สร้างพื้นที่สำหรับการแสดงออกทางศิลปะ พยายามเก็บวิถีชีวิตของคนในภูมิภาคไปไว้ในพิพิธภัณฑ์สิงคโปร์ รัฐบาลสิงคโปร์ลงทุนกับสิ่งเหล่านี้มหาศาล ในขณะเดียวกันก็ซื้อความสำเร็จด้านศิลปะการแสดงดนตรีนำเข้ามาแสดงเก็บเงินให้คนทั้งภูมิภาคได้ชื่นชม รูปสวยๆ ของศิลปินไทย ขายได้ราคาดีในสิงคโปร์
สรุปแล้วสิงคโปร์ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย แต่ใช้ปัญญาในการจัดการ เอาของคนอื่นมาแสดง แล้วให้คนอื่นๆ มาดู เก็บเงินจากคนดูแล้วนำมาพัฒนาประเทศ
วันนี้ สิงคโปร์เป็นเมืองหลวง เป็นเมืองธุรกิจ เป็นเมืองของความเจริญของภูมิภาคไปแล้ว คุณจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม แต่ก็เป็นไปแล้ว วันนี้คุณหาอะไรที่ไหนไม่ได้ คุณก็ไปซื้อที่สิงคโปร์ สิงคโปร์จะมีทุกสิ่งที่คุณต้องการ มีทุกอย่างที่คุณตามหาและอยากได้ อดีตนายกรัฐมนตรี ลี กวน ยิว เคยพูดกับนายพลเนวินของพม่าว่า “ขอพม่าให้เขาบริหารสัก 5 ปี ก็จะทำให้พม่าเป็นสิงคโปร์ให้ได้” ส่วนนายพลเนวินก็ตอบว่า “ขอสิงคโปร์ให้เขาสัก 5 เดือน ก็จะทำให้สิงคโปร์เป็นพม่าได้เช่นกัน”
คิดแค่พื้นๆ หากนายอำเภอพุทธมณฑลร่วมมือกับสำนักพุทธศาสนาสร้างเมืองพุทธมณฑลให้เจริญ เพียงปลูกป่า ปลูกต้นไม้ในพื้นที่เหลือๆ ในเขตของพุทธมณฑล (2,500 ไร่) ให้ร่มรื่น ทำความสะอาด ดูแลเอาใจใส่ เอาป้ายที่ติดประจานหน่วยงานต่างๆ ที่อ้างว่าเป็นเจ้าของ จัดการกับรถที่เข้าไปจอด และจัดการเหลือบที่เข้าไปทำมาหากินกับพุทธมณฑล รอบๆ พุทธมณฑล ซึ่งพุทธมณฑลก็จะเจริญขึ้นทันที พื้นที่ป่าเล็กๆ ในพุทธมณฑลนั้นก็ใหญ่กว่าป่าในสิงคโปร์แล้ว
วันนี้สิงคโปร์อายุได้ 51 ปี (ตั้งประเทศ พ.ศ.2508) มีความเจริญก้าวหน้าโดยอาศัยเพียงการบริหารจัดการเท่านั้น เพราะสิงคโปร์ไม่มีทรัพยากรใดๆ ที่สำคัญ มีเฉพาะมันสมองและฝีมือในการบริหารจัดการเท่านั้น หากได้มีการแลกเปลี่ยนผู้นำประเทศเพื่อแลกเปลี่ยนการบริหารกันบ้างก็น่าจะดี เอาระหว่างชาติประเทศอาเซียนด้วยกันก็คงจะดีไม่น้อย เช่น ให้ผู้บริหารของไทยไปบริหารสิงคโปร์สัก 1 ปี แล้วให้ผู้บริหารสิงคโปร์มาบริหารประเทศไทยสัก 1 ปี ซึ่งก็น่าสนใจยิ่งว่าจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อการบริหาร 1 ปีผ่านไป
คนไทยที่ได้ผู้บริหารจากสิงคโปร์ 1 ปี ตื่นขึ้นมาดีใจจนน้ำตาไหล ว่าแค่ 1 ปี ทำไมจึงเจริญได้ถึงเพียงนี้ ในขณะเดียวกัน เมื่อชาวสิงคโปร์ซึ่งได้ผู้บริหารไทยไปใช้บริการ 1 ปี ตื่นขึ้นมาก็คงน้ำตาไหลเช่นกัน ว่า “แค่ 1 ปี สามารถที่จะสร้างความเสียหายได้ถึงเพียงนี้”
