สุนัขตัวโปรดของแม่ปางตายก็เพราะเห็บ
“เห็บเกาะ” อย่าได้เห็นเป็นเรื่องเล่นๆ
เคยเห็นการดำรงชีวิตของ “เห็บ” มากับตา
เริ่มจากเห็บไม่กี่ตัวกระโดดเกาะหมาตัวหนึ่ง ในเวลาอันรวดเร็วจะแพร่ขยายพันธุ์ตั้งรังฝังไข่ออกลูกออกหลาน ลุกลามจากสิบเป็นร้อยเป็นพันเป็นหมื่นแสนล้านตัวในพริบตา
ถึงเวลานั้น หมาทั้งตัวก็เต็มไปด้วยเห็บ
ดูแลรักษายาก ใช้ยาหลายขนาน ใช้เวลานานมากกว่าจะกำจัด “เห็บหมา” หมดสิ้น
“หมา” พันธุ์ดี กินอุดมสมบูรณ์ตัวโตก็เหมือนคนร่างกายสูงใหญ่แข็งแรง
หรือเปรียบได้กับ “ผู้ยิ่งใหญ่” ที่มีอำนาจบารมีกว้างขวางซึ่งเป็นธรรมดาที่จะมีบริวารทั้งดีเลวมีคุณมีโทษล้อมหน้าล้อมหลัง
ที่เลว และมีโทษ จะมีพฤติการณ์คอยแสวงหาประโยชน์ใส่ตัวกับหาเรื่องให้นายนั่นละคือ “เห็บหมา” ที่วันๆ เอาแต่สูบเลือดบั่นทอนทำลายชีวิตของผู้เป็นใหญ่ให้ตายผ่อนส่ง
“เห็บหมา” จะฝังตัวอยู่ใต้ผิวหนัง เกาะแน่นดูดเลือดอย่างอิ่มหนำ
เทียบกับชีวิตคนก็เหมือนบริวารแวดล้อมจอมสอพลอ พวกช่างชง ช่างเชียร์ให้ทำโน่นทำนี่ ให้เป็นนั่นเป็นนี่ หรือจะเอานั่นเอานี่จนเป็นที่พอใจ
รอจนถึงวันที่สูบเลือดใกล้จะหมดตัว นายใกล้จะตาย หรือใกล้สิ้นอำนาจบารมี “เห็บ” ก็จะกระโดดหนี
“เห็บหมา” นั้นดูแลเยียวยารักษายาก ถ้าไม่ระวังหมาตัวโปรดต้องตาย
หากเป็น “คนเห็บ” อาจถูกตราหน้าว่า “คนทรยศ” หรือพวกไม่รู้บุญคุณคน เอาแต่วิ่งเกาะผู้มีอำนาจ “แสวงหา” ลาภยศสรรเสริญ ชื่อเสียง ตำแหน่ง ผลประโยชน์ให้กับตัวเอง
เกาะกินสูบเลือดนายโง่จวบจนถึงวันที่ “นายสิ้น” เห็บก็จากไปตามวิถีทาง
ไม่รู้เท่าทัน “เห็บหมา” จะเกาะกินจนหมาตาย !
เหมือนกับคนที่มีอำนาจบารมีแล้วเคลิ้มหลงลืมตนมักจะเพลิน ไม่ทันระวังไม่ทันได้คิดก็จะถูก “คนเห็บ” เกาะแน่น ฝังตัวอยู่ใกล้ชิด จนคล้ายชีวิตนี้แยกจากกันไม่ได้
นั่นเป็นธรรมดาและเป็นธรรมชาติของ “เห็บ” ที่ต้องดำรงชีวิตอยู่ด้วยการอาศัยเลือดเนื้อและชีวิตของสัตว์อื่น โดยที่เห็บไม่ได้ทำคุณอะไรให้แก่เจ้าของชีวิตนั้นแม้แต่น้อย !?!!!
