ดอกไม้ในดวงใจ

ที่มา	มติชนรายวัน คอลัมน์ แท็งก์ความคิด
ผู้เขียน	นฤตย์ เสกธีระ [email protected]

ไปนั่งฟังบทเพลงที่วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดลมาหลายครั้ง

ตั้งแต่แสดงที่หอแสดงดนตรีของวิทยาลัย กระทั่งเปลี่ยนไปแสดงในหอประชุมมหิดลสิทธาคาร

ยังไม่เคยได้ยิน รศ.ดร.สุกรี เจริญสุข นายวงไทยแลนด์ฟีลฮาร์โมนิก ออเคสตรา เล่นดนตรี

จะมีก็เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา อ.สุกรีหยิบแซกโซโฟนขึ้นโชว์

โชว์ภายในห้องแกรนด์ โรงแรมอโนมา กรุงเทพฯ ภายในงานมูลนิธิอาจารย์สุกรี เจริญสุข

งานวันนั้นจัดขึ้นเพื่อขอบคุณผู้ให้การสนับสนุน และระดมทุนสร้างอาคารมูลนิธิอาจารย์สุกรีฯ

ความจริงแล้วมูลนิธิอาจารย์สุกรีฯ ตั้งมาตั้งแต่ปี 2546 มีผู้แนะนำและสนับสนุนคือ นายกิตติรัตน์ ณ ระนอง

มูลนิธินี้ทำงานด้านดนตรี เป็นงานปลูกเมล็ดพันธุ์ทางดนตรีให้เยาวชน

อ.สุกรีเชื่อว่าหากคนมีดนตรีอยู่ในดวงใจ คนนั้นจะเป็นคนดีได้ไม่ยาก

มูลนิธิอาจารย์สุกรีฯจึงกำเนิดโครงการมากมาย เพื่อสอนและฝึกดนตรี ตลอดจนการขับร้องให้แก่เยาวชน

ภายในงานวันนั้น มีคุณหญิงปัทมา ลีสวัสดิ์ตระกูล เป็นประธาน จัดการระดมทุน

ผู้มีอุปการคุณที่ร่วมบริจาคมีหลายคน

ในวันนั้นแม้ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ จะไม่ได้เดินทางไปร่วม แต่ก็มอบทุนสมทบด้วย

บรรยากาศภายในงานเป็นไปอย่างสนุกสนาน

ตอนที่ อ.สุกรีเป่าแซกโซโฟน เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เขียนกลอน สุชาติ วงษ์ทอง วาดภาพ

โดยมี ธนิศร์ ศรีกลิ่นดี เป่าขลุ่ยร่วมประสานนั้น

รู้สึกถึงไออุ่นจากสัมพันธภาพของบุคคลบนเวที

ทำให้รู้สึกดีกับสิ่งที่พบเห็น

แต่สิ่งที่ดียิ่งกว่าคือ การแสดงในลำดับถัดมา

ผู้แสดงเป็นผลผลิตจากมูลนิธิอาจารย์สุกรีฯ

นับตั้งแต่วงดนตรี “ดอกเตอร์ แซก แชมเบอร์ ออเคสตรา” ซึ่งถือเป็นต้นธารของวงทีพีโอในปัจจุบัน

ผู้บรรเลงภายในวงยังหน้าเยาว์ แต่ฝีมือการบรรเลงไม่ธรรมดา

ทุกคนที่บรรเลง มีความสุข …สุขจากดนตรีที่ตัวเองบรรเลง

นี่ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน

จบการแสดงวงออเคสตรา เข้าสู่การขับร้องของนักเรียนโรงเรียน วัดลาดทราย จ.พระนครศรีอยุธยา

เด็กนักเรียนชาย-หญิงขึ้นเวที เสื้อผ้าเก่า แต่เมื่อดนตรีเริ่มต้น ทุกคนก็เปล่งเสียง

โอ้ บทเพลงที่ได้ยิน นั่น นั่้น นั่น เป็นเพลงภาษาอิตาลี.. โอ้โฮ นี่ก็ไม่ธรรมดาอีกเช่นกัน

อีกการแสดงหนึ่งเป็นการแสดงขับร้องเพลงประสานเสียงหมู่

โดยอัญเชิญเพลง “ส้มตำ” บทเพลงพระราชนิพนธ์ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี มาขับร้อง

เมื่อดนตรีขึ้น นักร้องก็ส่ายตัว แล้วบทเพลงก็เริ่ม

“ต่อไปนี้จะเล่าถึงอาหารอร่อย คือส้มตำ กินบ่อยๆ รสชาติแซ่บดี…”

นักร้องสาวกลุ่มด้านซ้ายร้องเนื้อ นักร้องสาวกลุ่มด้านขวาประสานเสียง

มีเต้นประกอบช้าๆ ตามจังหวะ แลดูเพลินตา

อ.สุกรีบอกว่า ดูแล้วรู้ไหมว่าเด็กพวกนี้อยู่ในบ้านปรานี… แต่ละคนยังต้องโทษอยู่

อ้าว… เหรอ

มูลนิธิอาจารย์สุกรีฯไปติดต่อสถานพินิจ เพื่อนำดนตรีไปปลูกไว้ในดวงใจเธอเหล่านั้น

หวังว่าเมื่อดอกไม้บานในดวงใจเมื่อใด อนาคตอันสดใสก็น่าจะเกิดขึ้นกับพวกเธอ

การแสดงถัดมาเป็นการเป่าและตีของนักเรียนโรงเรียนวัดสุวรรณาราม จ.นครปฐม แล้วปิดท้ายรายการด้วยวงดนตรีที่ไม่ธรรมดาอีกนั่นแหละ

ไม่ธรรมดาเพราะนักดนตรีที่มาบรรเลงหมู่เป็นเด็กตัวน้อยนิด

น้องๆ ตัวกระจิ๋วหลิว ถือไวโอลินเครื่องเล็ก บางคนตัวโตหน่อย แบกเชลโลขึ้นเวที

ทุกคนร่วมบรรเลงเพลงให้ฟังด้วยจังหวะและทำนองที่ถูกต้อง

การบรรเลงเป็นไปอย่างพร้อมเพรียง นำเสนอบทเพลงไปจนจบ

เด็กกลุ่มนี้ดูแล้วมีฐานะ มองจากเครื่องดนตรีประจำตัวแต่ละคนก็พอเดาได้ว่าที่บ้านมีสตางค์

แต่ไม่ว่าจะมีฐานะยากจน หรือร่ำรวย หรือบางคนกระทำผิดพลาดในชีวิต

ทุกคนก็น่าจะมีโอกาสได้สัมผัสกับดนตรี

ดนตรีเป็นมิตรกับทุกคน…เป็นมิตรกับคนทุกชนชั้น

โครงการหนึ่งที่มูลนิธิอาจารย์สุกรีฯตั้งชื่อ คือ “ปลูกดอกไม้ในดวงใจ”

ความจริง “ปลูกดอกไม้ในดวงใจ” ไม่อาจเรียกเป็นโครงการ เพราะฟังๆ ไปแล้วคล้ายกับเป็นแนวคิดหลักของมูลนิธิอาจารย์สุกรีฯ

อ.สุกรีคิดว่า ดอกไม้ที่อยู่ในดวงใจ เป็นดอกไม้ที่มาจากไหนไม่รู้ แต่ที่รู้คืออยู่ในดวงใจ

ดอกไม้เป็นจินตนาการ เปรียบเสมือนความคิดสร้างสรรค์ เป็นความรู้สึกที่มองโลกในแง่ดี

มองเห็นโลกอย่างมีความหวัง

เป็นพลังความศรัทธาที่อยากเห็นความเปลี่ยนแปลง (ชีวิต) ไปอย่างสร้างสรรค์

ดอกไม้นี้ต้องปลูกไว้ในหัวใจเด็กตั้งแต่เล็กๆ …ยิ่งเล็กยิ่งดี…

…เมื่อดอกไม้อยู่ในหัวใจของเด็กแล้ว จะเบ่งบานตอนไหน หรือเมื่อไหร่ก็คงไม่สำคัญ

แต่เชื่อว่าสักวันหนึ่งจะต้องบานขึ้นแน่นอน

มูลนิธิอาจารย์สุกรีฯมีเป้าหมายคือ ปลูกดอกไม้ในดวงใจเยาวชน

ที่ผ่านมา มูลนิธิอาจารย์สุกรีฯได้ทำแล้ว เห็นผลแล้ว และกำลังจะทำต่อไป

แม้วันนี้ อ.สุกรีบอกว่าอายุล่วงเลยเลข 60 มาแล้ว แต่ดอกไม้ก็ยังบานสะพรั่งในหัวใจ

อยากทุ่มเทพลังที่ยังเหลืออยู่ ผ่านมูลนิธิอาจารย์สุกรีฯ

ด้วยความหวังว่า จะช่วยให้เด็กผู้ด้อยโอกาส เด็กที่ขาดพลัง เด็กบ้านนอก มีดอกไม้ในดวงใจ

เพื่อวันหนึ่ง ดอกไม้ที่ปลูกไว้จะเบ่งบาน

เบ่งบานในดวงใจของเด็กเหล่านั้น ชั่วนิรันดร์