| ที่มา | มติชนรายวัน |
|---|
ตามที่เล่ามาในตอนต้น จะเห็นว่าเรื่องของหนุมานมีกล่าวกันต่างๆ บางท่านก็ว่าไม่เคยทราบมาก่อนเลย ทำให้รู้จักหนุมานมากขึ้น และแนะว่าควรเก็บมาเล่ารวมไว้ทั้งหมด แต่ผู้เขียนเห็นว่าเพียงเท่าที่เล่ามาแล้วก็เสียเวลาค้นหามาช้านาน และก็พยายามอย่างมากเพราะอยากรู้อยู่แล้ว ขอขอบคุณที่แนะนำ
เรื่องรามายณะนั้นเข้าใจว่าจะแพร่กระจายมาทางอินโดนีเซียและมลายูมากที่สุด จึงปรากฏว่ารามายณะทางมลายูมีหลายฉบับความต่างกัน ท่าน “เสฐียรโกเศศ” ได้พยายามรวบรวมไว้หลายเรื่อง บางท่านคงไม่เคยอ่าน เช่นเรื่องศรีรามมลายูเป็นประวัติของหนุมาน จะขอเก็บความมาเล่ารวมไว้ด้วย
“พระเจ้าศรีราม” ครองประเทศตันหยงบุหงา มีมเหสีทรงนามว่า “สะกุมตุมบุหงาสะตังไก” ทั้งสองไม่มีโอรส พระเจ้าลักษณ์ ซึ่งเป็นพระเชษฐาอยู่อีกประเทศหนึ่งได้ทำพิธีเสี่ยงทาย ก็ทราบว่าพระเจ้าศรีรามจะได้โอรส แต่จะต้องแต่งเรือเจ็ดลำแล้วพามเหสีพร้อมด้วยราชบริพารลงเรือนั้นไปประพาส ทะเล จนถึงภูเขาแห่งหนึ่ง บนยอดเขามีทะเลสาบน้ำเขียวข้างทะเลสาบมีต้นไม้สูง 2 ต้น ห้ามลงอาบน้ำในทะเลสาบนั้นอย่างเด็ดขาด ใครอาบจะกลายเป็นลิง
ครั้นพระเจ้าศรีรามและมเหสีไปถึงทะเลสาบนั้น มเหสีก็ลืมคำเตือนโจนลงไปในทะเลสาบ ร่างของนางก็กลายเป็นนางวานร พระเจ้าศรีรามเสียพระทัยโจนตามลงไปก็กลายเป็นวานรอีก ทั้งสองได้ปีนป่ายขึ้นไปบนต้นไม้ อำมาตย์ข้าราชการได้พยายามตามจับก็ไม่สำเร็จ ในที่สุดได้ลงเรือไปเชิญพระลักษณ์ให้มาทำพิธีแก้อาถรรพ์ วานรทั้งสองจึงได้ลงจากต้นไม้แล้วโจนลงไปในทะเลสาบ พอโผล่ขึ้นมาร่างก็กลับเป็นมนุษย์ตามเดิม แล้วพากันเสด็จกลับพระนคร
หลังจากนั้นไม่นานมเหสีก็ทรงครรภ์ แล้วประสูติโอรสมีรูปร่างอย่างวานร ได้ตั้งชื่อว่า “เกระเกจิลอิหมั่มตระคงคะ” (ต่อไปจะเรียกว่าวานรน้อย) พระเจ้าศรีงามเสียพระทัยขายพระพักตร์ ที่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นตรัสให้มนตรีพาวานรน้อยไปปล่อยในแดนไกล วานรน้อยอยู่ตามลำพังก็ห้อยโหนโยนตัวไปตามต้นไม้ ไปจนถึงเมืองชายทะเลแห่งหนึ่งจึงเข้าไปในวัง ได้พบพญาชาห์นุมาน (Shah Numan) พญาชาห์นุมานรู้เรื่องตลอดแล้วว่าวานรน้อยเป็นใคร จึงเรียกว่าหลาน สั่งให้นางพนักงานหายอดใบไม้อ่อนมาเลี้ยงถึง 24 กระจาดก็ยังไม่พอกิน พญาชาห์นุมานจึงพูดว่า ตัวเล็กนิดเดียวแต่กินจุนัก ไม่เหมาะที่จะอยู่ในวัง จึงส่งวานรน้อยไปอยู่บนเขา “อิงคคิลเบริงคิล” ซึ่งมีผลไม้อุดมสมบูรณ์ แต่ห้ามกินผลไม้ขนาดใหญ่ที่มีสีแดงจัดลูกหนึ่งอย่างเด็ดขาด
ลิงน้อยจะเชื่อหรือไม่และผลไม้นั้นเป็นอย่างไร จะได้ทราบในตอนหน้า
