| ที่มา | คอลัมน์ สยามประเทศไทย มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
พระเจ้าปราสาททอง เข้าสู่อำนาจจากตำแหน่งพระยากลาโหม ใช้อุบายมารยาทางการเมืองสถาปนาอาณาจักรแห่งความกลัวจนเป็นพระเจ้าแผ่นดินรัฐอยุธยา
ผมอ่านอร่อยจากงานวิเคราะห์เมื่อหลายปีมาแล้วผ่านกลวิธีของมาเคอาเวลลี่ โดย อ.สมบัติ จันทรวงศ์ (ม.ธรรมศาสตร์)
คราวนี้อร่อยอีกเมื่ออ่านบทความของ อ.โกร่ง วีรพงษ์รามางกูร ดังนี้
“มาเคอาเวลลี่ เขียนสอนผู้ปกครองหรือ The Prince ไว้ ว่าผู้ปกครองต้องสร้างความกลัวให้เป็นที่ประจักษ์ เพราะประชาชนนั้นนอกจากจะโง่แล้วยังมีความอ่อนแอ ต้องคอยเตือนอยู่เสมอให้อยู่ในความสงบ หากปล่อยให้ราษฎรคนใดคนหนึ่งกระด้างกระเดื่อง อีกไม่นานคนอื่นๆ ก็จะทำตาม”
[จากบทความเรื่อง ทัศนคติของผู้ปกครอง โดย วีรพงษ์ รามางกูร ในมติชน ฉบับวันพฤหัสบดีที่ 30 มิถุนายน 2559 หน้า 16]
อ.โกร่ง วีรพงษ์ ชี้ว่าความระแวงผู้อยู่ใต้ปกครองเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ปกครอง ดังนั้น การข่มขู่ การอ้างกฎหมายที่ตนเป็นคนออก เป็นระบบ rule by law ไม่ใช่ระบบที่ใช้ระบบนิติรัฐ หรือ rule of law เป็นหลักในการบริหารประเทศ
“ทัศนคติของรัฐบาลประเภทนี้จึงมีทัศนคติว่าตนเป็นผู้ปกครอง ประชาชนเป็นผู้อยู่ใต้การปกครอง ความสัมพันธ์ก็เป็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองกับผู้อยู่ใต้การปกครอง หรือ “นายกับบ่าว” เช่นเดียวกับฝรั่งเจ้าอาณานิคมกับราษฎรของประเทศอาณานิคม”
“เราจึงได้ยินคำข่มขู่ คำต่อว่า และคำบริภาษประชาชนทางสื่อมวลชน เช่น โทรทัศน์ วิทยุและหนังสือพิมพ์ ทุกครั้งที่มีการสัมภาษณ์ ‘ผู้ปกครอง’ ของเราทุกวันอังคารและวันศุกร์”
“ในการสื่อสารก็มีลักษณะของการสื่อสารระหว่าง ‘นาย’ กับ ‘บ่าว’ หรือ ‘เจ้ากับไพร่’ ไม่ใช่เป็นการสื่อสารระหว่างผู้ให้ ‘บริการ’ หรือ ผู้ ‘รับใช้’ ประชาชน”
อาณาจักรแห่งความกลัว ถูกสถาปนาขึ้นใหม่ในยุคนี้ ผมเลยต้องสมัครเป็นศิษย์ “ครูพักลักจำ” ของ อ. โกร่ง เพื่อลดความโง่ของตัวเอง ด้วยหวังเอาตัวรอดปากเหยี่ยวปากกา
