| ที่มา | มติชนรายวัน คอลัมน์ จิปาถะ |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
ในวันรุ่นขึ้นวานรน้อยก็ถูกส่งไปยังภูเขาลูกนั้น แต่วานรน้อยไม่สนใจผลไม้อื่นๆ ที่มีอยู่มากมาย สนใจแต่ผลไม้ขนาดใหญ่สีแดง ที่พญาชาห์นุมานห้ามกินอย่างเดียว
ขณะที่วานรน้อยเอื้อมมือไปจะหยิบ ผลไม้นั้นก็ร้องห้ามว่า “อย่าจับ ไม่ใช่ผลไม้ที่จะกิน แต่เป็นดวงสุริยะที่มีไว้ส่องโลกให้สว่าง” แม้จะห้ามอย่างนั้นแล้ว วานรน้อยก็ไม่ยอมฟังเสียง เอามือคว้าดวงสุริยะไว้ ทันใดนั้นร่างของวานรน้อยก็ตกลงไปยังพื้นดินสิ้นสติ (เรื่องนี้คล้ายเรื่องรามายณะที่ว่าหนุมานเหาะขึ้นไปจับพระอาทิตย์เพราะคิดว่าเป็นผลไม้)
กล่าวถึงพญาชาห์โกบัท เจ้านครตาห์วิล มีธิดาชื่อ “เรเนกยินตัน” วันหนึ่งธิดาประพาสนอกวัง เผอิญตรงกับวันที่วานรน้อยตกลงมาท่ามกลางที่ประทับพอดี พระธิดามีความเอ็นดูรักใคร่วานรน้อยเป็นอันมาก ได้ประคับประคองเป็นอย่างดีและเมื่อเห็นธำมรงค์ที่นิ้วก้อยวานรก็ถอดมาดูด้วยเห็นเป็นของแปลกที่วานรสวมแหวน พระธิดาทรงเพลิดเพลินอยู่กับวานร ถึงกับไม่ยอมกลับเข้าวัง จนพระบิดากับพระมารดาต้องเสด็จออกมารับกลับ
ฝ่ายพญาชาห์นุมานเมื่อให้วานรน้อยออกไปหาผลไม้กินเองแล้ว ก็รออยู่สามวันสามคืน วานรน้อยก็ยังไม่กลับมา มีความวิตกเกรงว่าวานรน้อยจะได้รับอันตรายจึงออกไปตามหาก็ไม่พบ รออยู่จนพระสุริยะขึ้นพ้นจากขอบฟ้าจึงได้ถามถึงวานรน้อยก็ได้ทราบว่าไปอยู่ในนครตาห์วิล พญาชาห์นุมานจึงขอร้องให้พระสุริยะไปพาวานรน้อยกลับมา พระสุริยะก็พุ่งแสงไปอุ้มวานรน้อยที่นอนอยู่บนตักของพระธิดามาให้ พระธิดาเมื่อเห็นวานรน้อยหายไปต่อหน้าต่อตาก็เสียพระทัยโศกเศร้าอยู่ช้านาน
สรุปความให้สั้นเพื่อไม่ให้ยาวความ ต่อมาพญาชาห์นุมานได้ส่งวานรน้อยซึ่งเจริญวัยขึ้นแล้วออกไปเป็นหัวหน้าพวกวานรในป่า และอยู่อย่างมีความสุข
ในครั้งนั้นมีกษัตริย์องค์หนึ่งทรงพระนามว่า “ทุวะนะ” ได้ทราบถึงความงามของพระนางสะกุนตุมบุหงาสะตังไก มเหสีพระเจ้าศรีราม มีความคลั่งไคล้ใหลหลงปรารถนาจะได้เป็นคู่ครอง จึงเสด็จไปยังนครตันหยงบุหงาของพระเจ้าศรีราม แล้วแปลงเป็นแพะทองมาล่อให้พระเจ้าศรีรามไล่ตามจับ ก็จับไม่ได้พระเจ้าศรีรามต้องหลงอยู่ในป่า แพะทองก็กลับกลายเป็นกษัตริย์ทุวะนะเสด็จเข้าไปในพระราชวังชักชวนพระนางสะกุนฯให้ไปกับตน ซึ่งพระนางก็ยินยอม
ฝ่ายพระเจ้าศรีรามกลับมาในตอนเช้าตรู่ทราบว่ามเหสีหายไป จึงเชิญพระเจ้าลักษณ์มาปรึกษา แล้วมอบให้มุขมนตรีดูแลรักษาพระนคร ส่วนพระองค์กับพระเจ้าลักษณ์เสด็จไปตามหานางสะกุนฯ ในระหว่างทางได้พบเกระเกจิล (วานรน้อย) ผู้โอรส ซึ่งอาสาไปตามหาพระมเหสีให้ ซึ่งจะได้เล่าต่อไป
