หายไปไหน 2 เดือน
ผู้คนในประเทศนี้มักจะได้สดับรับฟังเรื่องราวที่สุดแสนพิสดารบ่อยครั้ง นับตั้งแต่ นาฬิกาเพื่อน เงินยืมเพื่อน ถึงวันนี้ยังจะมีเรื่อง “สต๊อกหน้ากากอนามัย 200 ล้านชิ้น” ที่เคยมีคำถามว่า “หายไปไหน”
ความเดิมเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 29 มกราคม 2563 กรมการค้าภายใน กระทรวงพาณิชย์เชิญผู้ผลิตหน้ากากอนามัย 11 แห่งมาประชุมกัน “ผู้ผลิต” ยืนยันว่า มีสต๊อกหน้ากากอนามัย 200 ล้านชิ้น พอใช้ไปได้ถึงสิ้นพฤษภาคม
ถัดมาวันที่ 30 มกราคม จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ออกโรงเองไปตรวจโรงงาน
1 ในนั้นคือ Thai Hospital Products มีการต้อนรับ โพสต์ท่าถ่ายภาพออกสื่อกันหน้าตาระรื่น
“จุรินทร์” เม้มปากให้สัมภาษณ์ “ขอให้ประชาชนมั่นใจว่าหน้ากากอนามัยมีเพียงพอต่อความต้องการ โรงงานมีสต๊อกสินค้ากว่า 200 ล้านชิ้น ใช้ได้ 4-5 เดือน ถ้าไม่พอก็ผลิตเพิ่ม”
แต่กรรมการผู้จัดการ Thai Hospital Products แจกแจงว่า กำลังผลิตของโรงงานเดือนหนึ่งผลิตได้ราว 10 ล้านชิ้น สัดส่วนการจำหน่ายแบ่งเป็นส่งออก 8 ล้านชิ้น และจำหน่ายในประเทศ 2 ล้านชิ้น
ถ้าจะต้องผลิตเพิ่ม “วัตถุดิบที่มีอยู่ไม่พอ ต้องหาแหล่งวัตถุดิบใหม่” !
30 มกราคม “จุรินทร์” ยังคงขึงขังสั่งการว่า กระทรวงพาณิชย์จะรับผิดชอบ 2 เรื่อง คือหนึ่ง “ปริมาณ” หน้ากากอนามัย ไม่ให้ขาดตลาด กับสอง “ราคา” ไม่ให้ผิดเพี้ยนไปหรือโก่งราคาเป็นขาด
นับตั้งแต่ 30 มกราคม เป็นต้นมา ทำไม่ได้ทั้ง 2 เรื่อง !
ร้านขายยาแทบทุกแห่งปิดป้าย “หน้ากากอนามัยหมด” หรือถ้ามีก็ขายชิ้นละ 15-20 บาท
จึงมีคำถาม สต๊อกหน้ากากอนามัย 200 ล้านชิ้น หายไปไหน ทำไม ขาดตลาด
ถามกันทุกวันทุกสัปดาห์ ถามกันตลอดมา จนกระทั่ง “นายกรัฐมนตรี” ลงดาบด้วยการสั่งเด้ง “อธิบดีกรมการค้าภายใน” ข้ามหน้าข้ามตารองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ ในท่ามกลางความขัดแย้งที่เกิดขึ้นภายในพรรคประชาธิปัตย์
จาก 30 มกราคม ถึง 30 มีนาคม ครบ 2 เดือน
“จุรินทร์” จึงออกมาว่า
“ที่เคยระบุถึงสต๊อกหน้ากากอนามัย 200 ล้านชิ้นนั้น ขอชี้แจงว่าหมายถึง วัตถุดิบที่ใช้ผลิตได้ 200 ล้านชิ้น ไม่ได้แปลว่า มีหน้ากากอนามัยกองอยู่ 200 ล้านชิ้นแล้วหายไป”
ขอเข้าใจกันตามนี้
เข้าใจกันหรือยังว่า เมื่อ “สต๊อกหน้ากากอนามัย 200 ล้านชิ้น” ไม่เคยมีอยู่จริง ก็ย่อมจะไม่มีคำว่า “หน้ากากอนามัย 200 ล้านชิ้น-ที่หายไป” !?!!
