| ที่มา | มติชนรายวัน คอลัมน์ จิปาถะ |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
เมื่อพระราชาทุวะนะยอมแพ้กลับไปบ้านเมืองของตนแล้ว พระเจ้าศรีรามเห็นความสามารถของเกระเกจิลราชโอรส จึงสถาปนาขึ้นเป็นรัชทายาท แล้วมีราชสาส์นไปสู่ขอ นางเรเนกยินตัน ธิดาของพญาชาห์โกบัท ท้าวเธอก็ยินดียกให้และทำพิธีที่เมืองของพญาชาห์โกบัท ในคืนที่สามหลังจากพิธีแต่งงาน จึงได้รู้กันว่าเกระเกจิไม่ใช่ลิงอย่างที่เข้าใจกัน
เรื่องมีอยู่ว่าในคืนที่สามก่อนเข้านอน เกระเกจิลได้ถอดรูปวานรออก เผยให้เห็นรูปที่แท้จริงว่าเป็นมนุษย์ เกระเกจิลซ่อนรูปวานรไว้ใต้หมอน พอรุ่งเช้าก็สวมรูปวานรกลับเป็นวานรเหมือนอย่างเดิม พฤติกรรมดังกล่าวไม่เป็นความลับอยู่นานเท่าไร นางเรเนกยินตันก็ทราบเรื่อง ได้สั่งให้นางกำนัลคนหนึ่งคอยหาช่องทางลักรูปวานรนั้นมาทำลาย
วิธีการสำคัญก็คือจะต้องทำให้เกระเกจิลหลับให้ได้ นางเรเนกยินตันจึงรับหน้าที่จัดหมากให้เสวย เลือกเฉพาะหมากที่เสวยแล้วจะทำให้มีอาการ “ยัน” คือมึนเมาไม่ได้สติ ซึ่งตามความนิยมคนมลายูก็ชอบกินหมากทั้งหญิงและชายอยู่แล้ว เมื่อเกระเกจิลเสวยหมากก็มีอาการยันหมดสติ นางกำนัลก็ลักเอารูปวานรไปได้แล้วโยนเข้ากองไฟเผา แบบเดียวกับนางรจนาเผารูปเจ้าเงาะ แต่รูปวานรพิสดารกว่าคือ เผาแล้วมีควันลอยขึ้นมากลายเป็นผ้าขาว ส่วนขี้เถ้าของรูปวานรที่กองอยู่กลายเป็นทองคำ
เมื่อเกระเกจิลมีร่างเป็นมนุษย์แล้ว ก็ได้นามใหม่ว่า “มัมบัง บงสุ” แล้วทั้งสองก็เดินทางกลับนครตันหยงบุหงา พระเจ้าศรีรามดีพระทัยที่พระโอรสกลับเป็นมนุษย์เหมือนคนอื่นๆ จึงโปรดให้มีการสมโภชฉลองเป็นงานใหญ่โตมโหฬาร
เสร็จการสมโภชแล้วไม่นาน พระเจ้าศรีรามก็เวนราชสมบัติยกให้พระโอรสครอบครองแทนต่อไป แต่เรื่องยังไม่จบง่ายๆ เพราะมีเรื่องเก่าค้างอยู่คือ เมื่อครั้งเกระเกจิลอาสาตามหามเหสีพระเจ้าศรีรามนั้นได้ไปพบยักษ์ตนหนึ่งมีเจ็ดหัวอยู่ในเมืองร้างตามลำพัง ทั้งสองได้ผูกสมัครเป็นมิตรกัน ยักษ์เจ็ดหัวให้แหวนวิเศษวงหนึ่งบอกว่า เมื่อต้องการอะไรก็ให้นึกเอาจากแหวนนั้น เรียกว่าเป็นแหวนสารพัดนึก ปรารถนาสิ่งใดก็จะได้ตามความปรารถนา
ส่วนเกระเกจิลก็ให้ก้อนกำยานแก่ยักษ์ แล้วอธิบายสรรพคุณของก้อนกำยานว่า ถ้ามีเหตุอะไรเกิดขึ้นต้องการผู้ช่วยเหลือก็ให้เผากำยานนั้นขึ้น กลิ่นของกำยานจะไปพาวานรจำนวนมากมาเป็นบริวารรับใช้ แล้วถามยักษ์ว่าเหตุไรจึงมาอยู่ตามลำพังเช่นนี้ ยักษ์ก็เล่าความหลังให้ฟังว่าเป็นโรคอกหักไปรักธิดาของพญาชาห์โกบัท ได้ไปสู่ขอแล้วท้าวเธอไม่ยอมยกให้ มีความเสียใจจึงมาอยู่ที่่นี่ ต่อจากนั้นทั้งสองก็แยกทางกัน เกระเกจิลไปสืบหามเหสีพระเจ้าศรีราม ตามที่เล่ามาแล้วในตอนต้น ที่น่าสงสัยก็คือยักษ์ไปขอใคร
