| ที่มา | คอลัมน์ จิปาถะ |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
ได้เล่าเรื่องนางสีดาตามตำนานต่างๆ มาหลายเรื่อง แต่ดูเหมือนจะยังไม่หมด ยังมีเรื่องเกร็ดสั้นๆ ซ่อนอยู่อีกบ้าง แม้จะไม่สำคัญอะไรแต่จะทิ้งเสียก็น่าเสียดาย จึงขอเก็บมาเล่ารวมไว้ด้วย เรื่องหนึ่งเป็นการชี้ให้เห็นนิสัยชั่วของทศกัณฐ์ คือเมื่อครั้งทศกัณฐ์กำเริบฤทธี พบนางงามที่ไหนก็ชอบข่มขืนไปทั่ว
คราวหนึ่งจะข่มขืนนางเวทวดี บุตรีพระกุศะธวัชมุนี ซึ่งถวายตัวแก่พระนารายณ์แล้ว พอทศกัณฐ์ถูกต้องตัวนางก็โกรธ แล้วกล่าวอาฆาตว่าชาติหน้าจะไปเกิดเพื่อล้างผลาญทศกัณฐ์ แล้วนางก็เข้ากองไฟตาย ภายหลังนางได้มาเกิดเป็นนางสีดา เรื่องกล่าวไว้เพียงเท่านี้ เล่าฝากไว้ก่อนเผื่อกันลืม อีกเรื่องหนึ่งเล่าว่า
ครั้งหนึ่งขณะที่ทศกัณฐ์ไปเที่ยวที่เขาไกรลาศไปพักที่ใกล้สวนของท้าวกุเวรไปเห็นนางอัปสรชื่อ *รัมภา* ผู้เป็นบริจาของ *พระนลกุวร* ลูกท้าวกุเวร ทศกัณฐ์มีความกำหนัดก็จะข่มขืน นางรัมภาไปฟ้องพระนลกุวรซึ่งกำลังบำเพ็ญพรตอยู่ พระนลกุวรก็กรวดน้ำแช่งทศกัณฐ์ว่า “ต่อไปเบื้องหน้า อย่าให้ทศกัณฐ์ขืนใจสตรีที่ไม่สมัครใจได้เป็นอันขาด ถ้าจะขืนใจสตรีเมื่อใดขอให้สมองแยะเป็นเจ็ดภาค”
ทศกัณฐ์ได้ฟังคำแช่งแล้วก็บังเกิดความสยดสยองยิ่งนัก และไม่กล้าขืนใจสตรีอีกต่อไป เข้าใจว่าการที่ทศกัณฐ์ไม่กล้าขืนใจนางสีดา ก็เพราะกลัวคำแช่งของพระนลกุวรนี้ด้วยก็ได้
กล่าวโดยสรุปบรรดานางทั้งหลายที่ถูกทศกัณฐ์ฉุดคร่าพาตัวไป ได้พากันแช่งว่า ผลกรรมที่ทศกัณฐ์ทำผิดลูกเมียของใครต่อใครมามากแล้วนั้น จงเป็นผลให้ทศกัณฐ์พบกับความพินาศฉิบหายเพราะเหตุนั้นเทอญ
ขอเล่าเรื่องของนางสีดาเมื่ออยู่กรุงลงกาต่อ เป็นเรื่องเกร็ดนอกเรื่องรามายณะ
ผู้เขียนเคยอ่านหนังสือเรียนของเด็กลังกา เป็นหนังสือเรียนรุ่นเก่าของบริษัท Longman มีเรื่องเล่าถึงนางสีดาถูกท้าวราพณาสูรลักพามาไว้ในสวนเมืองลงกา เขาเล่าอย่างมีหลักฐานเหมือนเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง เพราะมีหมู่บ้านเล็กๆ อยู่ระหว่างนูวะระเอลิยะกับฮักคะละ เมี่อเรียกว่าหมู่บ้าน *สีดาเอลิยะ* หมายถึงแสงของสีดา
หมู่บ้านดังกล่าวนี้ในปัจจุบันได้เปลี่ยนแปลงไปมาก นูวะระเอลิยะได้กลายเป็นเมืองสำคัญของศรีลังกา เป็นศูนย์กลางโรงงานอบใบชา เป็นเมืองที่อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง 7,800 ฟุต อากาศหนาวเย็นตลอดทั้งปี บางวันมีหมอกลงตลอดทั้งวัน ในสมัยโบราณการที่จะไปเมืองนี้จึงค่อนข้างลำบาก เพราะเมืองนูวะระเอลิยะเป็นเมืองที่มีภูเขาล้อมถึง 100 ยอด ยิ่งเป็นครั้งท้าวราพณาสูรครองกรุงลงกาด้วยแล้วยิ่งหาคนขึ้นไปได้ยาก เพราะเพียงแต่ข้ามจากชมพูทวีปไปกรุงลงกายังไปได้เพียงหนุมาน องคต สุครีพ และชมพูพานเท่านั้น
เรื่องของนางสีดาในสวนอโศกจะได้เล่าต่อไปในตอนหน้า
