| ที่มา | คอลัมน์ สยามประเทศไทย |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
“การทำงานของกระทรวงวัฒนธรรม (วธ.) เกือบทั้งหมดเกี่ยวข้องกับการสร้างรายได้ให้ประเทศ” รมว.วัฒนธรรมแถลง
แล้วบอกต่อไปอีกว่า แต่ผลโพลออกมาว่าการทำงานของ วธ.ยังไม่ชัดเจน จึงต้องให้แต่ละหน่วยงานในสังกัด วธ.ไปสำรวจ รวบรวมงานโครงการทั้งหมดว่าตอบสนองประชาชนต่อยอดเพื่อมูลค่าในการสร้างรายได้ให้คนในท้องถิ่นได้จริงหรือไม่ รวมถึงทำวิจัยนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาเที่ยวเมืองไทยด้านวัฒนธรรม และซื้อสินค้าวัฒนธรรมมีปริมาณเท่าไหร่ เพื่อให้ได้ข้อมูลภาพรวมนำไปสู่การปรับรูปแบบการทำงานด้านการสร้างรายได้ของ วธ.
[สยามรัฐรายวัน ฉบับวันเสาร์ที่ 3 กันยายน 2559 หน้า 14]
การทำงานของทุกกระทรวงทบวงกรมกอง ไม่ใช่เฉพาะ วธ. ล้วนเกี่ยวข้องการสร้างรายได้ให้ประเทศทั้งนั้น
แต่ที่ต้องทำความเข้าใจให้ชัดก็คือเกี่ยวข้องอะไร? อย่างไร? แค่ไหน?
วธ.เกี่ยวข้องโดยอ้อม ได้แก่ สร้างบรรยากาศแวดล้อมสังคมด้วยศิลปวัฒนธรรมไร้พรมแดน ตามหลักฐานข้อมูลประวัติศาสตร์โบราณคดีที่มีจริง แม้ไม่มีให้เห็นเป็นรูปร่างก็ยืนยันอธิบายได้ด้วยร่องรอยแวดล้อมต่างๆ (ซึ่งมีไม่น้อย) โดยมิได้เสกสรรปั้นแต่งอย่างนิยายในละคร
เพื่อให้คนในสังคมเก็บสั่งสมเป็นพลังสร้างสรรค์ แล้วพัฒนาเป็นเศรษฐกิจสร้างสรรค์
แต่ วธ.ทำวางเฉยต่อการถ่ายทอดและการเผยแพร่ความรู้ที่ถูกเสกสรรปั้นแต่งขึ้นลอยๆ เช่น สุโขทัยเป็นราชธานีแห่งแรกของไทย, คนไทยอพยพมาจากเทือกเขาอัลไต, อาณาจักรน่านเจ้าเป็นของคนไทย, นางนพมาศ สนมเอกพระร่วง ผู้ประดิษฐ์คิดค้นกระทงและประเพณีลอยกระทง, ชุดไทยเป็นของไทยแท้สวยงามไม่เหมือนใครในโลก ฯลฯ
ถ้าไม่แก้ไขตรงนี้ วธ.ก็เป็นได้แค่นักเสกสรรปั้นแต่งความเป็นไทยที่ไร้พลัง อย่าว่าแต่สร้างสรรค์อะไรเลย แม้เลียนแบบก็ยาก
