| ผู้เขียน | เรืองชัย ทรัพย์นิรันดร์ |
|---|
มีสองทางเท่านั้นจ้ะ ลุ้ง!!!
ด้วยเหตุใดหรือ ทำไมการเรียกร้องให้ “ยุบสภา” ดังอื้ออึงขึ้นทั่วไปทั้งจากเสียงของประชาชน เสียงจากสื่อมวลชน แม้แต่เสียงของพรรคการเมือง และสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเอง
มีเหตุเดียวเท่านั้นที่เกิดจากนายกรัฐมนตรี “อยู่นาน” โดยเฉพาะนายกรัฐมนตรีไม่ได้มาจากพรรคการเมือง กับอีกเหตุหนึ่งมาจาก “ความเบื่อ” ของประชาชนที่ต้องการ “นายกรัฐมนตรี” มาจากการเลือกตั้ง
อันที่จริง เมื่อมีการเลือกตั้งครั้งก่อน แล้วสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจากพรรคการเมืองลงคะแนนเลือกนายกรัฐมนตรีคนเดิม เป็นเรื่องปกติธรรมดา
แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ เมื่อนายกรัฐมนตรีคนเดิมได้รับเลือกจากสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแล้ว ระยะหนึ่ง ควรปฏิบัติ 2 ประการ คือ สมัครเข้าเป็นสมาชิกพรรคการเมืองนั้นในตำแหน่งหัวหน้าพรรค เพื่อให้มีเสียงของตัวเองในพรรคการเมืองนั้น และ/หรือ ลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเพื่อให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรหรือพรรคการเมืองที่สนับสนุนตนให้เป็นนายกรัฐมนตรีเลือกนายกรัฐมนตรีคนใหม่ในพรรคการเมืองนั้น
และหากเป็นไปได้ เมื่อเป็นนายกรัฐมนตรีสักสองสามเดือนพอเห็นว่าพรรคการเมืองที่สนับสนุนตัวเองให้เป็นนายกรัฐมนตรีแข็งแรงพอที่จะได้รับความไว้วางใจจากประชาชน รวมถึงพรรคการเมืองฝ่ายสนับสนุนร่วมรัฐบาล ให้ยุบสภาเพื่อมีการเลือกตั้งใหม่ โดยตัวเองเป็นหัวหน้าพรรคเสียเอง ทำให้มีโอกาสได้รับเลือกตั้งเข้ามาใหม่ด้วยเสียงข้างมาก
อย่างนี้รับรองว่าการเป็นนายกรัฐมนตรีที่มาจากการเลือกตั้งจะยาวนานไปถึงสองสามสมัยแน่นอน
ระบอบประชาธิปไตยเป็นแบบนี้แหละครับพระเดชพระคุณ
ไม่มีใครเข้ามาชุบมือเป็นนายกรัฐมนตรีนอกระบอบประชาธิปไตยได้นาน แม้จากการปฏิวัติยึดอำนาจด้วย “ปืน” อยู่ในมือก็ตาม
ระบบการศึกษาไทยพยายามให้ประชาชนและเยาวชนเรียนรู้ระบอบประชาธิปไตยผ่านทั้งในหลักสูตรการศึกษาและการปฏิบัติตามระบอบประชาธิปไตยให้เกิดจากการเลือกตั้งทุกรูปแบบ ตั้งแต่ในชั้นเรียนถึงการเป็นรัฐบาลปกครองประเทศ
นับแต่การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ตั้งแต่ปีพุทธศักราช 2475 ถึงทุกวันนี้ ยาวนานจะครบ 90 ปี ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า มีการปฏิวัติรัฐประหารมาหลายครั้งหลายหน ที่ยั่งยืนยาวนานที่สุดเพียงติดต่อกันสองครั้งไม่เกิน 16 ปี แล้วถูกนิสิตนักศึกษา ประชาชนโค่นล้ม รวมทั้งได้รับการคัดค้านทุกครั้งที่มีการปฏิวัติยึดอำนาจจาก “ปืน”
กระทั่งเกิดการเลือกตั้งในส่วนท้องถิ่น ในส่วนผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร นายกเมืองพัทยา สมาชิกสภาเขต สมาชิกสภาเมืองพัทยา
ทั้งเสียงเรียกร้องการเมืองระบอบประชาธิปไตยลงไปถึงเด็กและเยาวชน
อย่างนี้คนเป็นหัวขบวนการเมืองการปกครองในประเทศที่เรียกร้องระบอบประชาธิปไตยทำไมจึงไม่ฟังเสียง ยังทนทู่ซี้ในตำแหน่งหัวขบวนอยู่ได้ ไม่อายประชาชนที่มิได้เลือก ตั้งตัวเองเป็นนายกรัฐมนตรี ก็อายเด็กมั่ง
ชีวิตของคนหนึ่งนับแต่เกิดมีโอกาสรับราชการเป็นทหารรับใช้ประเทศชาติขึ้นมาถึงตำแหน่งสูงสุดของทหารบกคือผู้บัญชาการทหารบก เมื่อมีโอกาสได้รับเกียรติให้มาบริหารราชการบ้านเมืองยามที่ฝ่ายทหารเห็นว่าสถานการณ์เกิดเรื่องผิดปกติขึ้น ถูกกล่าวหาว่ามีการทุจริต ฝ่ายการเมืองที่เป็นรัฐบาลไม่สามารถแก้ไขด้วยวิถีทางการเมือง จึงต้องใช้กำลังทหารถือ “ปืน” เข้ามาแก้ไขปัญหา ได้รับแต่งตั้งให้เป็นนายกรัฐมนตรี
เช่นนี้ แม้ไม่ถูกต้องตามครรลองประชาธิปไตย เมื่อภาวะนั้นเข้าที่เข้าทางแล้ว ควรให้ประชาชนมีโอกาสเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นรัฐบาลของตัวเองเข้ามาแก้ปัญหาได้แล้ว
วิถีประชาธิปไตยทำได้เพียง 2 ทาง คือ ลาออกจากนายกรัฐมนตรีให้สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเลือกนายกรัฐมนตรีกันใหม่ หรือยุบสภาให้ประชาชนตัดสินใจเลือกสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เท่านั้นเองจ้ะ ลุ้ง !!!
เรืองชัย ทรัพย์นิรันดร์
