ข้าพเจ้าเกิดระหว่างกลางสงครามโลกครั้งที่สอง ต้น พ.ศ.2486 วันที่ 9 มิถุนายน พ.ศ.2489 ข้าพเจ้ายังเป็นเด็กไร้เดียงสา ไม่รู้ความ จึงไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในเช้าวันนั้น
กระทั่งเรียนหนังสือที่โรงเรียนวัฒนะศึกษา ถนนเทอดไท ตลาดพลู อยู่เยื้องกับตึกแถวที่ข้าพเจ้าอาศัย เข้าเรียนชั้นเตรียมประถมศึกษา พ.ศ.2494 ทราบว่าสมเด็จพระราชินี ทรงมีพระประสูติกาลเป็นหญิง
ถัดมาอีกหนึ่งปี ขณะที่ข้าพเจ้าเรียนชั้นประถมปีที่ 1 วันที่ 28 กรกฎาคม 2495 สถานีวิทยุแห่งประเทศไทยถ่ายทอดเสียงเนื่องในโอกาสสมเด็จพระราชินีทรงมีพระประสูติกาล ข้าพเจ้าแม้ขณะนั้นยังเป็นเด็กแต่พอจะรู้เดียงสาบ้าง ภาวนาให้ทรงเป็นผู้ชาย
พ.ศ.2503 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จฯกลับจากประพาสต่างประเทศ นิวัติพระนคร ข้าพเจ้ากับเพื่อนลูกเสือโรงเรียนวัดนวลนรดิศไปตั้งแถวปฏิบัติหน้าที่กันประชาชนไม่ให้ลงจากบาทวิถีมาบนถนนบริเวณถนนราชดำเนินใน ตรงข้ามศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ตั้งแต่บ่าย
กระทั่งขบวนเสด็จฯมาถึงบริเวณนั้นเมื่อใกล้ค่ำ ประชาชนที่รอรับเสด็จต่างฮือเบียดเสียดลงมาบนพื้นถนนเพื่อให้เห็นและเข้าถึงรถยนต์พระที่นั่ง เป็นเหตุสุดวิสัยที่ทั้งตำรวจและลูกเสือจะกันไว้ได้
ขณะเป็นวัยรุ่น จ่าง แซ่ตั้ง ยังรับจ้างวาดภาพเหมือนอยู่ที่ห้องแถวสี่แยกตลาดพลู วันหนึ่งข้าพเจ้าไปยืนชม จ่าง แซ่ตั้ง วาดพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงโน้มพระวรกายลงรับดอกบัวขาวโรยราจากมือหญิงชรามานั่งรอรับเสด็จ เป็นภาพประทับในความทรงจำของคนไทยถึงทุกวันนี้
อีกครั้งหนึ่ง มีหมายกำหนดการเสด็จฯทางสถลมารค ข้าพเจ้าเข้าเรียนที่วิทยาลัยครูสวนสุนันทา ปลาย พ.ศ.2506 คนไทยต่างตื่นเต้นที่จะได้ชื่นชมพระบารมีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในการเสด็จพระราชดำเนินเลียบพระนครโดยกระบวนพยุหยาตราสถลมารค เนื่องในโอกาสทรงเจริญพระชนมพรรษา 3 รอบ จากพระบรมมหาราชวังผ่านเข้าทางบางลำพู ไปยังวัดบวรนิเวศวิหาร ก่อนเสด็จฯไปยังถนนราชดำเนินกลับเข้าพระบรมมหาราชวัง
วันนั้น เพื่อนคนหนึ่งเป็นนักศึกษาคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ปฏิบัติหน้าที่มหาดเล็กเดินขนาบขบวนเสด็จฯ ได้แต่ชื่นชมว่าเพื่อนมีโอกาสรับใช้เบื้องพระยุคลบาท ส่วนข้าพเจ้าเพียงแต่ยืนชมขบวนชื่นชมพระบารมี เห็นพระองค์ประทับบนพระราชยาน เสด็จพระราชดำเนินไปขึ้นเกยเข้าในพลับพลาเปลื้องเครื่องวัดบวรนิเวศวิหาร ก่อนเข้าพระอุโบสถ เพื่อกราบพระพุทธชินสีห์ เสร็จแล้วเสด็จฯกลับออกมาอีกครั้ง
จากนั้น มีโอกาสเฝ้าฯรับเสด็จตามรายทางที่เสด็จพระราชดำเนินไปทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจเป็นครั้งคราว และติดตามพระราชกรณียกิจจากข่าวในพระราชสำนักผ่านโทรทัศน์เป็นประจำ
กระทั่งวันหนึ่ง เมื่อทำงานเป็นนักข่าวนักหนังสือพิมพ์สังกัดกองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์มติชน คุณขรรค์ชัย บุนปาน ประธานกรรมการบริษัท มติชน จำกัด (มหาชน) มอบหมายให้ไปเฝ้าฯ รับพระราชทานของที่ระลึก ในนามตัวแทนบริษัท เนื่องในโอกาสที่บริษัทร่วมพระราชกุศลถวายเงินสมทบสร้างศาลาพระราชศรัทธา พ.ศ.2536 มีพลตำรวจเอก วสิษฐ เดชกุญชร รองประธานกรรมการที่ปรึกษาบริษัทเป็นผู้นำ
นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นพ้นหาที่สุดมิได้ที่มีโอกาสเข้ารับพระราชทานของที่ระลึกจากพระหัตถ์
กลับมาถึงบริษัท แจ้งให้คุณขรรค์ชัยทราบว่าได้รับพระราชทานพระที่ระลึกมา คุณขรรค์ชัยมีเมตตาเลี่ยมทองให้ข้าพเจ้าสวมกับสร้อยติดตัวเป็นสิริมงคลมาถึงทุกวันนี้
สุดท้ายเมื่อมารดาซึ่งอายุมากแล้วถึงแก่กรรม ได้รับพระมหากรุณาพระราชทานเพลิงเป็นกรณีพิเศษ
ข้าพเจ้ามีชีวิตและเติบโตในแผ่นดินรัชกาลที่ 9 นานถึง 70 ปี
มีประการเดียวที่จะทดแทนพระมหากรุณาธิคุณและทดแทนบุญคุณแผ่นดิน คือปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองในทุกขณะให้ดีที่สุด-ปวงข้าพระพุทธเจ้า ขอน้อมเกล้าน้อมกระหม่อมรำลึกในพระมหากรุณาธิคุณหาที่สุดมิได้ ข้าพระพุทธเจ้า นายเรืองชัย ทรัพย์นิรันดร์ และครอบครัว
