| ผู้เขียน | เสถียร จันทิมาธร |
|---|
วิถีแห่งกลยุทธ์ : เหลี่ยมเล่ห์ อุบาย หลอก ‘เสือ’ ออกจาก ‘ป่า’ รุกคืบ ยึดอำนาจ
อู่ซันซือ เป็นนัดดาของฮ่องเต้หญิง อู่เจ๋อเทียน (บูเช็กเทียน) เขาอาศัยความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับอู่เจ๋อเทียน
วางตัวเป็นคนใกล้ชิดเป็นพิเศษขององค์รัชทายาท
อู่เจ๋อเทียนเสด็จไปที่บ้านเขาอยู่เสมอ ทรงรักใคร่และโปรดปรานหลานชายอย่างมาก
มอบสิ่งของและเงินทองให้เป็นประจำ
เมื่ออู่เจ๋อเทียนประชวรหนัก จางตงจือ ขุนนางใหญ่และพรรคพวกได้สังหารพี่น้องตระกูลจางที่ อู่เจ๋อเทียนโปรดปรานและไว้พระทัย
ทั้งยังให้การสนับสนุนจงจงหลี่เสียนแห่งราชวงศ์ถังกลับขึ้นครองราชย์
จางตงจือเองรับตำแหน่งอัครเสนาบดี อู่ซันซือ ไม่พอใจต่อการกระทำครั้งนี้อย่างมาก มีคนเตือนจางตงจือให้สังหารอู่ซันซือเสียเพื่อเป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลม
แต่จางตงจือไม่ใส่ใจ
หนังสือ “อุบายเฉียบ” อัน “จังซิงแซ” แปลและเรียบเรียงมาจาก “39 Tactics for Success” บรรยายว่า
อู่ซันซือกับซ่างกวนหวั่นเอ๋อ ซึ่งเป็นคนสนิทของฮ่องเต้จงจง
ได้สมคบคิดกันให้องค์หญิงอันเล่อ พระธิดาของจงจงหลี่เสียนแต่งงานกับอู่ซ่งสิ้น บุตรชายของอู่ซันซือ
หลังจากจงจงขึ้นครองราชย์ เหวยฮองเฮาก็ก้าวก่ายราชกิจ
ซ่างกวนหวั่นเอ๋อแนะนำและผลักดันอู่ซันซือให้เหวยฮองเฮา อู่ซันซือได้รับมอบหมายหน้าที่สำคัญและเข้าร่วมบริหารบ้านเมือง
ทำให้จางตงจือถูกจำกัดอำนาจ
จางตงจือรู้ว่าอู่ซันซือมีความทะเยอทะยานจึงทูลเตือนฮ่องเต้หลายครั้งให้ประหารตระกูลอู่เสีย
ฮ่องเต้จงจงไม่เพียงไม่รับฟัง แต่กลับส่งเสริมอู่ซันซือเสียอีก
อู่ซันซือเมื่อมีอำนาจอยู่ในมือก็คิดจะกำจัดเสี้ยนหนามของตน หลายต่อหลายครั้งที่เขาร่วมมือกับเหวยฮองเฮากราบทูลฮ่องเต้โดยใส่ความว่า
จางตงจือและซิ้งฮุยกับเพื่อนขุนนางรวม 5 คน
คิดจะรวบอำนาจไว้ในมือด้วยถือตนว่ามีความชอบต่อแผ่นดิน ซึ่งถ้าปล่อยไว้อาจส่งผลเสียต่อราชสำนัก
ทางที่ดีควรแต่งตั้งขุนนางทั้ง 5 คนนี้ขึ้นเป็น “อ๋อง”
และปลดออกจากตำแหน่งขุนนาง เท่านั้นก็สามารถยึดอำนาจคืนมาได้ อีกทั้งยังทำให้ราษฎรรู้สึกว่าฮ่องเต้มีพระเมตตาต่อขุนนางที่มีคุณต่อแผ่นดินอีกด้วย
ในที่สุด ฮ่องเต้ก็ทรงแต่งตั้งทั้ง 5 ขึ้นเป็นอ๋อง และถอดออกจากตำแหน่งขุนนาง
นับแต่นั้นอำนาจทั้งหมดก็ตกอยู่ในมือของอู่ซันซือแต่เพียงผู้เดียว
ขณะที่ “จังซิงแซ” เรียกกลยุทธ์ของอู่ซันซือว่า “หลอกเสือออกจากป่า” สมศักดิ์ แต้มบุญเลิศชัย เรียกว่า “ย้ายเสือออกมาจากภูเขา”
ใช้สถานการณ์ของธรรมชาติชักนำให้ฝ่ายตรงข้ามตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก
หรือสร้างเหตุการณ์บีบให้คู่ต่อสู้ต้องออกจากฐานที่ตั้ง แล้วจึงหาทางทำลาย
กลอุบายนี้มีความหมาย 2 อย่าง 1 หลอกล่อให้ฝ่ายตรงข้ามออกจากฐานที่มั่น ทำให้โดดเดี่ยว
ง่ายแก่การบุกเข้าโจมตี
1 หาทางให้ฝ่ายตรงข้ามย้ายคนที่เป็นอันตรายออกไปอยู่ที่อื่น เมื่อบุคคลนี้ถูกย้ายออกไปแล้วก็สามารถโจมตีได้โดยสะดวก
เท่ากับสร้างสถานการณ์ “จำกัด”
แม่ทัพหรือขุนศึก ไม่ว่าจะมีความสามารถและกล้าหาญเพียงใด หากปราศจากกองกำลังสนับสนุน หรือคนคุ้มกันก็เหมือนกับคนธรรมดาคนหนึ่ง
สามารถจับหรือฆ่าได้โดยไม่ยาก
ความน่าสนใจจากกรณีของอู่ซันซือคือ นอกจากขจัด 5 ขุนนางออกไปแล้วยังรุกคืบลึกเข้าไปอีก
ทะลวงเข้าไปยังเหวยฮองเฮา
โดยส่งคนไปจับตาดูพฤติกรรมอันน่าละอายของเหวยฮองเฮาแล้วนำมาเขียนประจานที่สะพานเทียนจิน
เรียกร้องให้ฮ่องเต้ปลดเหวยฮองเฮา
เมื่อฮ่องเต้เห็นประกาศก็พิโรธ รับสั่งให้หลี่เฉินเจียไปสืบหาตัวคนทำ แต่เนื่องจากหลี่เฉินเจียเป็นพวกเดียวกับอู่ซันซือ
จึงฉวยโอกาสใส่ความจางตงจือและพวกว่าอยู่เบื้องหลัง
ภายนอกทำทีต้องการให้ปลดเหวยฮองเฮา แต่ในความเป็นจริงต้องการจะช่วงชิงอำนาจ
ฮ่องเต้ฟังแล้วยิ่งพิโรธมีโองการให้เนรเทศคนทั้ง 5 ไป
เมื่อศัตรูถูกกวาดล้างไปจนหมดสิ้นแล้ว อู่ซันซือนับวันก็ยิ่งกำเริบเสิบสานจากอำนาจอันได้มา
บทสรุปของ “จังซิงแซ” คือ
เสือคือราชาแห่งสัตว์ป่า หรือก็คือเจ้าป่า แต่ก็เฉพาะเวลาอยู่ในป่าเท่านั้นที่เสือดูสง่าน่าเกรงขาม
แต่เมื่อใดที่ออกจากป่า ป่าก็ไม่ใช่แผ่นดินของมันอีกต่อไป
เมื่อในป่าไม่มีเสือ ลิงก็อาจขึ้นเป็นเจ้าป่าแทนได้ ส่วนเสือก็ต้องไปอยู่นอกป่า ย่อมสูญเสียความน่าเกรงขามไปเป็นธรรมดา
เสือเป็นสัตว์ที่ค่อนข้างหลอกง่าย
แม้จะเป็นสัตว์ที่ดุร้ายแต่ไม่ค่อยเฉลียวฉลาด ไม่มีไหวพริบปฏิภาณเฉกเช่นสุนัขจิ้งจอก เพียงใช้แผนการเล็กน้อยก็สามารถหลอกเสือให้ออกจากป่าได้
อาจใช้วิธียั่วโทสะ หลอกล่อหรือหลอกลวงด้วยเล่ห์กล
คำถามก็คือ แล้วจะหลอกเสือออกจากป่าทำไมกัน คำตอบอัน “จังซิงแซ” ประมวลและเรียบเรียงมา
1 เพื่อเข้ายึดครองสถานที่ของเสือ
เมื่อมีเสืออยู่สัตว์ป่าอื่นก็ไม่กล้าหือ แม้จะมีความไม่พอใจแต่ก็ได้เก็บอยู่ในใจ ทำได้เพียงม้วนหางให้แน่
อยากจะทำอะไรก็ได้แต่คิดฝันเอา
อย่างเช่นลิงแม้จะเฉลียวฉลาดว่องไว แต่เวลาอยู่ต่อหน้าเสือก็หมอบราบคาบแก้ว ไม่กล้าบันดาลโทสะแสดงความไม่พอใจ
เมื่อใดที่เสือไม่อยู่ ลิงก็ขึ้นเป็นราชาได้อย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง
ขณะเดียวกัน 1 เพื่อฆ่าเสือปิดปาก อยู่ในป่าเสือมีผู้สนับสนุนไม่มีอันใดต้องหวั่นเกรง
ย่อมเอาชนะได้ยาก
เมื่อออกจากป่าก็ขาดกำลังสนับสนุน ในใจย่อมรู้สึกหวาดผวาอยู่บ้าง ดุจดังนกที่ไร้ปีก
ไม่จำเป็นต้องออกแรงมากก็เอาชนะได้
กลยุทธ์ “หลอกเสือออกจากป่า” ใกล้เคียงเป็นอย่างมากกับที่ ประดิษฐ์ พีระมาน เรียกขานว่า “ลือเสือจากป่า”
ใช้ลวงข้าศึกให้ยกกำลังออกจากเมืองที่มีป้อมค่ายแข็งแกร่ง
ไปสู้รบในสมรภูมิ ทำให้รี้พลป้องกันเมืองเหลือน้อย จึงลอบยกกำลังเข้ายึดครองเมืองแทน
นั่นเป็นเรื่องของ “การศึก”
แต่สำหรับการบ่อนเซาะและทำลาย เพื่อช่วงชิงอำนาจระหว่างกันและกันย่อมใช้วิธีที่โยกย้ายออกจากตำแหน่งเดิม
ที่แข็งแรงก็พลันอ่อนแอ
