| ที่มา | มติชนออนไลน์ |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
“นักปฏิรูปที่หลับหูหลับตาให้แก่พฤติกรรมผิดปกติของญาติหรือพรรคพวกที่ร่วมทำรัฐประหารกันมา เช่น เงินหลวงที่แลบไปอยู่ในบัญชีเงินเมีย, ไมโครโฟนทองคำ, อุทยานราชภักดิ์, ฝายกายสิทธิ์, มีตติ้งรุ่นที่ฮาวาย, ฯลฯ ไม่ได้ส่อให้เห็นเลยว่าจะทำให้กฎหมายพ้นไปจากความเป็นบุคคล คิดกันได้อย่างไรว่าเรากำลังเดินตามสิงคโปร์”
นิธิ เอียวศรีวงศ์ เขียนไว้ในบทความเรื่อง ไม่มีช่องให้ลอดในสิงคโปร์ (มติชน ฉบับวันจันทร์ที่ 26 ธันวาคม 2559 หน้า 16) เพื่อบอกนักการเมืองไทย ทั้งในสนามเลือกตั้งและสนามยึดอำนาจ ที่ล้วนอยากทำไทยให้เป็นสิงคโปร์ ได้รู้ความจริงว่าสิงคโปร์ปราบโกง โดยไม่จัดอีเวนต์ และไม่เว้นคนใกล้ตัวกับคนรอบตัวของผู้นำมีอำนาจ
แล้วเขียนเล่าตัวอย่างสิงคโปร์ปราบโกง ผมอยากให้อ่านกันมากๆ โดยเฉพาะกลุ่มที่ชอบจัดอีเวนต์เอาตัวเองขึ้นเวทียืนทำท่ายาปราบวัชพืชตรากะโหลกไขว้ แสดงตนคนบริสุทธิ์ เลยขอคัดอย่างสรุปมาแบ่งปันทั่วกัน ดังนี้
“นายกฯ ลีกวนยิวแห่งสิงคโปร์ มีนโยบายมาแต่ต้นอย่างชัดเจน และหนักแน่นมั่นคง ที่จะทำให้สิงคโปร์มีความสมบูรณ์ที่สุดสำหรับการลงทุนในภูมิภาคนี้
หนึ่งในสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการทำให้สิงคโปร์เป็นแหล่งลงทุนที่วิเศษสุดก็คือ รัฐบาลและระบบราชการต้องใสสะอาด ปราศจากการทุจริตหรือเรียกรับผลประโยชน์ใดๆ เป็นอันขาด
หนทางไปสู่ความสำเร็จทางด้านนี้ ไม่ใช่กฎหมายพิเศษ ไม่ใช่องค์กรปราบทุจริตที่ตั้งขึ้นเป็นพิเศษ หรือมาตรการยกเว้นกระบวนพิจารณาความอาญา แต่อยู่ที่การดำเนินงานของผู้นำที่เที่ยงธรรม แต่เด็ดขาด โดยไม่มีบุคโขโลคณะกับใครทั้งสิ้น”
เรื่องการปราบทุจริตของลีกวนยิว นับตั้งแต่ในวงการตำรวจ, ราชการ, ขึ้นมาจนถึงนักการเมือง และนักธุรกิจที่ใช้เงินบิดกฎหมาย เป็นเรื่องยาวที่คนไทยซึ่งอยากเป็นสิงคโปร์ควรศึกษาหาความรู้ อ. นิธิบอกว่าจะเล่าสองเรื่องที่คิดว่าให้บทเรียนคนไทยได้ดีสุด ดังนี้
เรื่องแรกเกิดใน พ.ศ. 2522 นายเผยยิวก๊ก ซึ่งเป็น ส.ส. สังกัดพรรคกิจประชา และเป็นประธานของสหภาพแรงงานเพียงแห่งเดียวของสิงคโปร์ เขาถูกจับได้ว่าทุจริต
พรรคพวกของเขาในรัฐสภาพยายามวิ่งเต้นเจรจากับลีกวนยิวว่าเขาบริสุทธิ์ และขอให้สั่ง ป.ป.ช. สิงคโปร์ทบทวนคดีใหม่
แต่ลีไม่อนุมัติ นายเผยยิวก๊กหนีประกัน ซ่อนตัวในเมืองไทย
อีกเรื่องหนึ่งเกิดหลังจากนั้นอีก 7 ปี คราวนี้เกิดกับเพื่อนสนิทของลีเอง ซ้ำดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีในคณะรัฐบาลด้วย ชื่อนายเต้เจียงหวัน
ป.ป.ช. สิงคโปร์ได้สืบสวนการรับสินบนของนายเต้มานานแล้ว มีมูลค่านับล้านเหรียญสิงคโปร์ นายเต้ปฏิเสธข้อกล่าวหา แต่ก็พยายามวิ่งเต้นกับรองผู้อำนวยการ ป.ป.ช. ให้ยุติเรื่อง
ต่อมาก็ขอเข้าพบนายกรัฐมนตรี แต่ลีกลับปฏิเสธ บอกให้รอจนกว่าการสืบสวนจะเสร็จสิ้นลงเสียก่อน
นายเต้จึงรู้แล้วว่าลีกวนยิวไม่ช่วยแน่ เขาฆ่าตัวตายและทิ้งจดหมายสารภาพไว้ให้นายกฯ
[อ. นิธิ เล่าเรื่องจริงของสิงคโปร์ไว้ 2 เรื่องเท่านั้น ควรอ่านฉบับเต็มอร่อยกว่านี้ใน มติชน]
