| ผู้เขียน | สถานีคิดเลขที่ 12 |
|---|
เมื่อเป็นภาพยนตร์ที่สร้างจาก “เรื่องจริง” จากเหตุการณ์กลุ่มก่อการร้ายบุกโจมตีสถานกงสุลสหรัฐอเมริกา ในเบนกาซี ประเทศลิเบีย เมื่อวันที่ 11 กันยายน 2555 จนเป็นเหตุให้เอกอัครราชทูตสหรัฐประจำลิเบียต้องสังเวยชีวิต จึงต้องตีตั๋วเข้าไปนั่งดู “13 ชั่วโมง ทหารลับแห่งเบนกาซี” (13 Hours : The Secret Soldiers of Benghazi) เพื่อดูแง่มุมอื่นๆ ของเหตุการณ์ใหญ่ดังกล่าว อันนอกเหนือจากที่ปรากฏเป็นรายงานข่าวออกมา
แม้ว่าหนังจะเน้นไปวีรกรรมของทหารลับ 6 นาย ซึ่งเป็นอดีตทหารหน่วยรบพิเศษ และได้รับการว่าจ้างจากซีไอเอให้มาทำหน้าที่กองกำลังลับในเบนกาซี
แต่ระหว่างนั่งดูไป ทำให้ต้องนึกถึงบทความ “ทหารมีไว้ทำไม” ของ อาจารย์นิธิ เอียวศรีวงศ์ ที่เป็นประเด็นวิพากษ์วิจารณ์กันกระหึ่มเมืองในขณะนี้ไปพร้อมๆ กันด้วย
เบนกาซี เป็นเมืองใหญ่ของลิเบีย อยู่ติดทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ฉากบ้านเรือนอันเก่าแก่งดงามจึงมีให้เห็นอยู่ในภาพยนตร์ด้วย แม้ว่าจะแทรกอยู่ท่ามกลางซากสงครามการสู้รบ เนื่องจากลิเบียภายหลังการโค่นล้มกัดดาฟี ทำให้เกิดกลุ่มกบฏต่างๆ ขึ้นมามากมาย รัฐบาลไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้ อาวุธสงครามวางขายกันราวผักปลาอยู่ในตลาดสด
เรื่องราวของ 13 ชั่วโมงแห่งความเป็นความตาย เกิดขึ้นในวันที่ตรงกับเหตุการณ์ไนน์วันวัน หรือ “11 กันยายน 2001” ครบ 11 ปีพอดี
เป็นวันที่ นายคริสโตเฟอร์ สตีเฟนส์ เอกอัครราชทูตอเมริกาประจำลิเบีย เดินทางมาราชการที่เบนกาซี แล้วข่าวรั่วไหลเผยแพร่ทางสื่อ ทำให้บ้านพักชั่วคราวของทูตถูกกองกำลังติดอาวุธบุกเข้าโจมตีในคืนวันที่ 11 กันยายน 2012 โดยมีเพียงหน่วยอารักขาของทูตรับมือตามลำพัง ขณะที่กองกำลังในท้องถิ่นที่สหรัฐว่าจ้าง ไม่ได้ป้องกันอย่างเต็มที่สักเท่าไร
สุดท้ายบ้านพักถูกเผา แล้วเอกอัครราชทูตพร้อมเจ้าหน้าที่บางรายต้องเซ่นสังเวยอย่างน่าเศร้าสลด
จากนั้นกองบัญชาการลับของซีไอเอที่อยู่ไม่ห่างกันนักถูกบุกโจมตีเป็นจุดต่อมา และทหารลับทั้ง 6 นายต้องทำหน้าที่ป้องกันสถานที่นั้น รวมทั้งรักษาชีวิตของเจ้าหน้าที่ซีไอเออีกหลายสิบคน
ที่สำคัญคือต้องต่อสู้อย่างโดดเดี่ยว การขอความช่วยเหลือจากรัฐบาลลิเบียเป็นไปอย่างยากลำบาก เขี้ยวเล็บของพญาอินทรีที่มีแผ่กว้างทั่วทุกภูมิภาคก็ไม่สามารถเข้ามาช่วยเหลือเจ้าหน้าที่ของตัวเองในเบนกาซีได้อย่างทันอกทันใจ
เพราะนี่คือเหตุการณ์ที่เป็นจริง อันสะท้อนให้เห็นว่า มหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ไปทั่วทุกมุมโลกก็มีข้อจำกัดในตัวเองอย่างมากมาย ที่คิดว่าเกิดเหตุอะไร จะมีหน่วยพิเศษ มีเครื่องบินรบโฉบมาแสดงแสนยานุภาพของพี่เบิ้มนั้น ของจริงมันทำไม่ได้
แม้แต่ชีวิตของบุคคลสำคัญระดับเอกอัครราชทูต ก็ไม่มีพระเอกฮีโร่คนไหนช่วยเอาไว้ได้
ขณะที่ฐานลับของซีไอเอและชีวิตของเจ้าหน้าที่พลเรือนจำนวนมาก ขึ้นอยู่กับทหารรับจ้าง 6 นาย กับกองกำลังชาวลิเบียอีกจำนวนหนึ่งเท่านั้น
ดูไปจึงต้องนึกถึงคำสะท้านเมืองเราเวลานี้ “ทหารมีไว้ทำไม”
ทหารลับทั้ง 6 นายใช้ความสามารถที่ฝึกฝนมาและจิตใจอันแข็งแกร่งในการสู้รบอย่างสุดชีวิต
ทหารก็มีไว้เพื่อการนี้
แต่ทำไมต้องไปสู้รบอยู่ในดินแดนที่ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอน เพราะเป็นตามนโยบายการเมือง นโยบายต่างประเทศของรัฐบาลสหรัฐที่แทรกแซงไปทั่ว
ที่เบนกาซี ลงเอยก็เป็นวีรกรรมท่ามกลางความย่อยยับสะบักสะบอม แค่ความพยายามเอาชีวิตรอดบนความสูญเสียของทุกฝ่าย
ทหารมีความสำคัญต่อทุกประเทศชาติ
แต่หากไปอยู่ผิดที่ผิดทาง ผิดธรรมชาติของตนเอง ก็จบลงอย่างทุลักทุเล
