กรณีที่ต้องมีการทบทวนคำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 14/2560 กำลังจะกลายเป็น “กรณีศึกษา”
ศึกษาถึง “อำนาจ”แห่ง”มาตรา 44”
ถามว่าการออกมาคัดค้าน ต่อต้าน ในเรื่องการคาดเข็มขัด การนั่งรถกระบะคืออะไร
ตอบได้เลยว่า คือ “อารยะขัดขืน”
1 เป็นการอารยะขัดขืนต่อ “คำสั่ง” ซึ่งสร้างความเดือดร้อนให้กับพวกเขา
เฉพาะหน้า คือ “สงกรานต์”
เพราะการโดยสาร”รถกระบะ”ได้กลายเป็น “วิถีชีวิต”ของชาวบ้านไปแล้วในงาน “เทศกาล”สำคัญ
ขณะเดียวกัน 1 คือการพุ่งเป้าไปยัง”มาตรา 44”
ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นเหมือนกับปฏิกิริยาอันเคยเกิดขึ้นในพื้นที่ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี เมื่อกลางเดือนกุมภาพันธ์
ตอนนั้นเป้าหมายเป็นคำสั่งที่ 5/2560
ผลจากการแข็งขืนระหว่างคำสั่งฉบับที่ 5/2560 กับคำสั่งฉบับที่ 14/2560 อาจแตกต่างกันในรายละเอียด
แต่ในที่สุดแล้วก็ “เหมือนกัน”
เห็นได้จากการยอมผ่อนปรนไม่มีการเข้มงวดในระหว่างเทศกาลสงกรานต์
เห็นได้จากการเลิกประกาศ”พื้นที่ควบคุม”
หากประเมินอย่างเข้มงวดจากพื้นฐานความเชื่อที่ว่า กฎหมายต้องเป็นกฎหมาย
ก็ต้องยอมรับว่า “อำนาจ” คลายความศักดิ์สิทธิ์ลง
การต่อต้านต่อคำสั่งหัวหน้าคสช.ฉบับที่ 5/2560 กับคำสั่งหัวหน้า คสช.ฉบับที่ 14/2560
มีความแตกต่างทั้งในทาง”เนื้อหา”และ”รูปแบบ”
กรณีแรกอาจเกี่ยวกับศาสนาและความเชื่อ กรณีหลังเกี่ยวกับวิถีชีวิตของชาวบ้าน
กรณีแรกมีพื้นฐานจาก “การจัดตั้ง”
กรณีหลังดำเนินไปอย่างเป็น”ธรรมชาติ” นั่นก็คือ ก่อหวอดขึ้นอย่างเป็นไปเองเริ่มจากหวอดเล็กๆและขยายไปทั่วประเทศ
นี่แหละคือโฉมแห่ง”ไทยสปริง”อย่างมีลักษณะเฉพาะ
