| ที่มา | มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
| เผยแพร่ |
การประกาศและบังคับใช้รัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 ทาง 1 สะท้อนถึงแนวโน้มและความเป็นไปได้ของการเลือกตั้ง
ทาง 1 สะท้อนถึงแนวโน้มการสิ้นสุดแห่งยุค “รัฐประหาร”
คำว่า “แนวโน้ม” มีความหมายที่เด่นชัดในลักษณะของการยืดหยุ่นเป็นอย่างสูง ยากเป็นอย่างยิ่งที่จะกำหนดอย่างแน่ชัด
เพียงแต่บ่งบอกว่า “ทิศทาง” จะเป็นไปอย่างนั้น
อย่างเช่นการระบุว่า แนวโน้มและความเป็นไปได้ของการเลือกตั้ง มิได้หมายความว่าจะเกิดขึ้นโดยฉับพลันทันใด
อย่างน้อยภายในปี 2560 ไม่มีการเลือกตั้งอย่างแน่นอน
กระนั้น หากฟังจาก นายวิษณุ เครืองาม ประสานเข้ากับ นายมีชัย ฤชุพันธุ์ ก็พอจะมองได้ว่า โอกาสที่การเลือกตั้งจะเกิดขึ้นในปี 2561 มีความเป็นไปได้สูง
เช่นเดียวกับบทสรุปถึงการสิ้นสุดแห่งยุค “รัฐประหาร”
หากดูจาก “รัฐธรรมนูญ” ก็พอจะประเมินได้ว่า ยังอีก “นาน”
ความเป็นจริงที่ต้องยอมรับนับแต่บรรยากาศการเคลื่อนไหวในห้วง “ประชามติ” เมื่อเดือนสิงหาคม 2559 แสดงให้เห็นความเป็นจริงของ “รัฐธรรมนูญ” อย่างเด่นชัด
รัฐธรรมนูญนี้ต้องการการสืบทอด “อำนาจ” อย่างแน่นอน
อำนาจในที่นี้มิใช่อำนาจของพรรคการเมืองอย่างพรรคประชาธิปัตย์ หากแต่เป็นอำนาจอันขึ้นมาจากรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
สัมผัสได้จากเรื่อง “วุฒิสภา” สัมผัสได้จากเรื่อง “องค์กรอิสระ”
ยิ่งกว่านั้น รูปธรรม 1 อันโจ่งแจ้งอย่างไม่ปิดบังอำพรางก็คือ การคง “มาตรา 44” ไว้ในบทเฉพาะกาลมาตรา 267
ไม่ว่าจะเป็นคำสั่ง “เดิม” หรือที่จะออกมา “ใหม่” แสดงให้เห็นว่า เจตจำนงของ คสช.ก็คือ จะยังคุมอำนาจทางการเมืองเอาไว้อย่างมั่นคงจนกว่าจะเกิดความมั่นใจ เท่ากับยืนยันว่า“การเลือกตั้ง” อาจมีบรรยากาศเหมือน “ประชามติ”
โดยพื้นฐานคนที่จะต้องเข้าไปเกี่ยวข้องกับกระบวนการทางการเมืองภายใต้ “รัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560” ก็จำเป็นต้องเรียนรู้
เรียนรู้และทำความเข้าใจ
กระนั้น ทิศทางโดยรวมของการเมืองก็แสดงออกถึงแนวโน้มอันมีลักษณะ “ใหม่” อย่างที่สรุปในเบื้องต้น นั่นก็คือ แนวโน้มของ “การเลือกตั้ง”
ตามมาด้วยแนวโน้มของการสิ้นสุดยุค “รัฐประหาร”
ลักษณะความสัมพันธ์ของ 2 ส่วนนี้ดำเนินไปอย่างเป็นเอกภาพและขัดแย้งกันโดยธรรมชาติและสภาพความเป็นจริง
“การเลือกตั้ง” มีผลต่อรากฐานการ “รัฐประหาร”
ขณะเดียวกัน กระบวนการ “รัฐประหาร” อันเริ่มจากเดือนกันยายน 2549 ต่อเนื่องมายังเดือนพฤษภาคม 2557 ก็พยายามเข้าควบคุม ครอบงำและบงการทิศทางของ “การเลือกตั้ง” ให้เป็นไปอย่างที่ตนต้องการ
นี่คือสภาพ “ความเป็นจริง” ในทางการเมือง ในทางสังคม
ความเป็นจริงนี้จะเป็นปัจจัยสำคัญในการกำหนดกระบวนการทางการเมือง อย่างน้อยก็จากเดือนเมษายน 2560 เรื่อยไปจนถึงหลังการเลือกตั้งในเดือนสิงหาคม 2561
อาจจะยาว หรืออาจจะไม่เนิ่นยาว ล้วนเป็นไปได้
การตระเตรียมในทางความคิดก็คือ การตระเตรียมว่าการดำรงอยู่ของยุค “รัฐประหาร” มีลักษณะยาวนาน
1 ไม่เป็นไปตามความต้องการเฉพาะหน้าของใคร ขณะเดียวกัน การดำรงอยู่ของยุค “รัฐประหาร” นี้แหละคือ
ปัจจัยก่อให้เกิดทั้งเอกภาพและความขัดแย้ง
เอกภาพเป็นการต่ออายุ ความขัดแย้งพยายามบั่นทอน
