| ที่มา | เด็กมอขอแจม |
|---|---|
| ผู้เขียน | เบญจวรรณ เพ็งน้อย |
สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ น.ส.เบญจวรรณ เพ็งน้อย (มิ้น) กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 5 หลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏ(มรภ.)นครปฐม จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนหนองรีประชานิมิต จ.กาญจนบุรี
เหตุผลที่เลือกเรียนต่อมรภ.นครปฐม เพราะมีชื่อเสียงด้านการผลิตครูที่มีคุณภาพ ซึ่งเห็นได้ชัดเจนจากโรงเรียนมัธยมที่ดิฉันเรียนมีคุณครูหลายท่านสำเร็จการศึกษาจากมรภ.นครปฐม รวมทั้งดิฉันอยากเป็นข้าราชการครูเป็นพื้นฐานมาแต่เดิม ดังนั้นเมื่อผ่านการคัดเลือก จึงดีใจมาก มรภ.เป็นชื่อที่ได้รับพระราชทานจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ซึ่งช่วยให้ดิฉันเป็นคนของพระราชา เป็นข้าของแผ่นดิน
ดิฉันเริ่มชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยด้วยกิจกรรมรับน้องที่ไม่มีความกดดัน ไม่รุนแรง มีแต่ความอบอุ่น สร้างสรรค์ ได้ร่วมกันบำเพ็ญประโยชน์ ปลูกฝังความรักและสามัคคี รวมทั้งได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากรุ่นพี่และคณาจารย์ ภายใต้แนวคิด “สาขาสังคมศึกษาคือบ้าน ครอบครัวเราใหญ่มาก”
สาขาวิชาสังคมศึกษาจัดกิจกรรมภายใต้โครงการ “บัณฑิตนักปฏิบัติ” ซึ่งอาจารย์พร่ำสอนเสมอว่าการจะเป็นครูไม่ใช่แค่เก่งความรู้ แต่ต้องมีทักษะทางปัญญา ความคิด ทักษะทางสังคม ทักษะที่จำเป็นต่อการเป็นครู รวมทั้งการมีจิตสาธารณะ ทำให้สาขาวิชาสังคมมีกิจกรรมพัฒนานักศึกษาอย่างต่อเนื่อง เช่น การได้ไปทัศนศึกษาแหล่งเรียนรู้ทางภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ศาสนา และแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรม และเมื่อกลับมา อาจารย์จะให้วิเคราะห์ สังเคราะห์เพื่อบูรณาการสู่การเรียนการสอน รวมทั้งให้ออกแบบการนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ในฐานะครูฝึกสอนในอนาคต
กิจกรรมหนึ่งที่ดิฉันภูมิใจมากคือการได้เป็นตัวแทนคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ไปศึกษาเรียนรู้เพื่อพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษและแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมที่ประเทศเวียดนาม ระยะเวลา 2 สัปดาห์ ซึ่งได้ทำกิจกรรมมากมาย เช่น พัฒนาทักษะการสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ การเรียนรู้ภาษาเวียดนาม กิจกรรมศึกษาเรียนรู้ ณ นครโฮจิมินห์ เยี่ยมชมพระราชวัง เที่ยวชมวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวเวียดนาม รวมทั้งทำกิจกรรมแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างคนไทยและเวียดนาม โดยดิฉันได้นำเพลงไทย การแสดงและการละเล่นแบบไทยไปแสดงให้ชาวเวียดนามได้ชม
สุดท้ายนี้ กิจกรรมเหล่านี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลยหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากมรภ.นครปฐม และดิฉันเองคงไม่ได้ไปยืนอยู่ตรงนั้นหากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากคณาจารย์ ดิฉันจะนำประสบการณ์ไปใช้ในการพัฒนานักเรียนในฐานะครูในอนาคตต่อไป
